Φαντάσου κάθε άνθρωπο που γνωρίζεις, κάθε νέα προσωπικότητα, σαν ένα βιβλίο και τη συμπεριφορά του, τον χαρακτήρα του και τα αισθήματα που σου προκαλεί σαν τη διδακτέα ύλη.
Ξεφυλλίζεις τις σελίδες, υπογραμμίζεις τα sos κομμάτια, βάζεις τον αγαπημένο σου σελιδοδείκτη στα σημαντικά κεφάλαια.
Κάποια βιβλία θα τα πετάξεις, άλλα θα τα έχεις πάντα στο κομοδίνο σου -καταφύγιο στα δύσκολα- κι άλλα τα έχεις καταχωνιασμένα στην τσάντα παραλίας μαζί με τα αντηλιακά και τα θυμάσαι μόνο στις καλοκαιρινές διακοπές.
Κάτι θα πάρεις όμως απ’ όλα αυτά. Κάτι θα μείνει χαραγμένο στο μυαλό σου, κάτι θα μάθεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη μάθεις.
Και τα σπουδαιότερα μαθήματα θα τα πάρεις από εκείνα τα βιβλία που σε δυσκόλεψαν.
Από εκείνους τους ανθρώπους που σε πρόδωσαν, σε λύγισαν, σ’ έκαναν να κλάψεις.
Όσοι σε πλήγωσαν είναι ένα τσικ πιο σημαντικοί απ’ όσους σε χάιδεψαν.
Σου έδειξαν τα όριά σου και που δε θες να φτάσεις. Σε σκληραγώγησαν, σε ωρίμασαν, σου δημιούργησαν γωνίες και τραχιά επιφάνεια που θα σου χρειαστούν στις επόμενες εμπειρίες που θα ζήσεις, με τους νέους ανθρώπους που θα γνωρίσεις.
Μη μπερδευτείς μόνο και μεταφράσεις σε καχυποψία αυτή τη νέα όψη σου. Καλή και χρήσιμη η καχυποψία, δε λέω, όμως εδώ θα είναι ήττα κι όχι νίκη.
Ναι ήττα, γιατί πρόκειται για αίσθημα που σε τρώει από μέσα, αργά και βασανιστικά.
Σε μεταμορφώνει χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Έχει μεγάλη διαφορά το να είσαι προετοιμασμένος για κάτι απ’ το να βλέπεις παντού εχθρούς.
Δείξε ευγνωμοσύνη λοιπόν σ’ εκείνους που σου έδειξαν τον κακό τους εαυτό κι έμαθες τι και ποιος δε θες να είσαι.
Το ξέρω πως είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, να συμβεί. Είναι αποτέλεσμα σκληρής προπόνησης η οποία περιλαμβάνει πολλές κατραπακιές, πολλά χαστούκια και άπειρες στιγμές θυμού, αλλά πρέπει να προσαρμοστείς και να τα καταφέρεις. Είναι απ’ τις πιο ουσιαστικές γνώσεις που θα λάβεις.
Ωφείλουμε πρώτα απ’ όλα σ’ εμάς τους ίδιους να γινόμαστε καλύτεροι κι αυτοί οι άνθρωποι είναι το σκαλοπάτι σου, σε βοηθούν -χωρίς να το ξέρουν- στο δύσκολο αυτό έργο που ανέλαβες απ’ τη γέννησή σου μέχρι όσο πάει. Έγιναν τα ιδανικά παραδείγματα προς αποφυγή.
Μόνο ευγνωμοσύνη γιατί μέσα απ’ το δικό τους κακό άνθισε το δικό σου καλό, γιατί εσύ έκανες την υπέρβαση και πήγες παρακάτω ενώ εκείνοι εμείναν πίσω, στάσιμοι σαν νερά σε βρώμικη στέρνα.
Ο καθένας στο τέλος παίρνει αυτό που του αξίζει κι εσυ διάλεξες τον πιο δύσκολο κι εσωτερικό δρόμο, μην αγχώνεσαι όμως, η διαδρομή θα σε ανταμείψει.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
