Άγιος Βαλεντίνος και πολλά, ατίθασα, πράσινα άλογα. Ουφ.
Βγαίνεις απ’το σπίτι χαλαρός κι ανυποψίαστος και σκάνε όλοι οι γλοιώδεις, wannabe ερωτιάρηδες με τις αηδιαστικές ατάκες: «επ, τί έγινε; γιορτάζουμε σήμερα;», «χρόνια πολλά», «να χαίρεσαι τον έρωτά σου», «που θα σε πάει απόψε»;
Ω Θεοί! Όχι άλλο κάρβουνο.
Με το ζόρι να γιορτάσω. Όχι καλέ μου, δε γιορτάζω σήμερα, αλλά όλες τις υπόλοιπες 364 ημέρες. Και μάλιστα δεν γιορτάζω απλά, οργιάζω.
Όσες φορές έλαβα δώρο απ’τους αγαπημένους μου στις 14 Φεβρουαρίου το γύρισα ευγενικά πίσω προσπαθώντας να τους κάνω να καταλάβουν τις απόψεις μου.
Ποτέ δε συμπάθησα αυτού του είδους τις ημερήσιες, εορταστικές εκδηλώσεις είτε έχω, είτε δεν έχω σχέση.
Βγάζω καντήλες, σπυριά και μεγαλώνουν οι κυνόδοντές μου.
Η μέρα της μάνας, του πατέρα, του παιδιού, των ζώων, και του έρωτα.
Έννοιες που δε γιορτάζονται. Δεδομένα της ζωής μας ντυμένα, έτσι κι αλλιώς, με σεβασμό.
Στήνουμε κι από μια γιορτή έτσι, να’χουμε να λέμε.
Για να συνέλθουμε παιδιά γιατί θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε.
Ο έρωτας δε θέλει ούτε φτιασίδια, ούτε στολίδια, ούτε ευχές, ούτε κανέναν άγιο να τον προστατεύει.
Δεν του χρειάζονται όλα αυτά γιατί ο έρωτας είναι άγιος. Και οι πιστοί του είναι κάτι θρασύτατα μα υπέροχα πλάσματα που προσεύχονται με την καρδιά τους σ’αυτόν, νύχτα μέρα.
Λουλούδια, αρκουδάκια αγκαλιά με άλλα αρκουδάκια, σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς, προφυλακτικά με γεύση φραουλίτσα, κι άλλα εμετικά δωράκια δεν του αξίζουν, τον υποτιμούν.
Η αξία του δεν κοστολογείται, είναι ανεκτίμητη.
Συμβουλές σε περιοδικά, «πώς να οργανώσεις το τέλειο, ερωτικό βράδυ», «πώς θα σου κάνει πρόταση γάμου στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου» κι άλλα τέτοια γυναικουλίστικα τρικ απελπισίας.
Πώς είναι δυνατόν να γιορτάζουν τον έρωτα μία φορά το χρόνο;
Δεν είναι γιορτή όλο αυτό. Μια θλιβερή επίδειξη είναι.
«Αχ δείτε πόσο ερωτευμένοι είμαστε», «πιτσικουλίνι μου για πάντα μαζί», «μωράκι μου σ’αγαπώ».
Συγχωρέστε με που σας χαλάω το πανηγύρι αλλά θα σας πω και το γνωστό κλισέ που ισχύει 100%: φυσικά και είναι μια εμπορική γιορτή και τίποτα μα τίποτα άλλο.
Ένα πιασάρικο, μαρκετινίστικο και καλοστημένο παιχνίδι. Μια εκμετάλλευση των φουκαράδων των «ερωτευμένων». Ναι, σε εισαγωγικά γιατί οι πραγματικά ερωτευμένοι δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθούν με κάτι τέτοιο. Έχουν άλλα σοβαρότερα και πιο ουσιαστικά θέματα.
Ο έρωτας δεν είναι απλά μέρος της ζωής. Είναι η ίδια η ζωή. Μην τον σπαταλάτε σε ανούσιες, άκυρες μέρες. Και μην ακούσω ότι είναι μια καλή αφορμή για να πείτε «σ’αγαπώ». Οι αφορμές μας δίνονται καθημερινά, κάθε στιγμή, από άνθρωπο σε άνθρωπο· κι όχι από βιτρίνα σε βιτρίνα. Τα δώρα είναι τα αισθήματά μας και κάθε αίσθημα ένα καινούριο δώρο.
Μακριά απ’οτιδηποτε δήθεν, ψεύτικο, πλαστικοποιημένο και ιλουστρασιόν.
Δεν τα’χει ανάγκη ο έρωτας αυτά. Ανοιχτές καρδιές, άφοβα σώματα, καθαρά μάτια και
λαμπερά μυαλά, αρκούν.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
