«Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός, σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει», τα έλεγε ο Αγγελάκας το 1996 κι εμείς είχαμε λυσσάξει να το διεψεύσουμε. Καίει ό,τι έζησες, σκορπάει τις αναμνήσεις σου και παγώνει το ηφαίστειο μέσα σου.
Δε μας άρεσε η αλήθεια του γιατί περί αλήθειας πρόκειται. Χτυπούσαν τ΄αυτάκια μας οι λέξεις, μας ξεβόλεψε ο άτιμος. Ο χρόνος ουδέποτε υπήρξε ο καλός της υπόθεσης. Δε λύνει και δε γιατρεύει. Κυρίως αποκαλύπτει και φθείρει. Αυτή είναι η δουλειά του.
Δεν ξεχνάμε, συνηθίζουμε με το πέρασμά του. Ο χρόνος καταπίνει λαίμαργα τις στιγμές μας, ακόμα κι αυτές που αρνούμαστε να του δώσουμε. Είναι ο βασικός δημιουργός της λήθης η οποία βέβαια κακά τα ψέματα, είναι απαραίτητη σε ορισμένες περιπτώσεις, κύριως στις απώλειες. Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες πως πρόκειται πέρι γιατρειάς. Σε καμία περίπτωση.
Συνηθίζεις, δε γιατρεύεσαι. Ξεχνάς. Μόνο που καμιά φορά η μηχανή δε δουλεύει και τόσο σωστά κι αντί να ξεχάσεις αυτά που πρέπει, τα θυμάσαι με κάθε λεπτομέρεια. Κι όλα εκείνα που λαχταράς να θυμηθείς τα σκεπάζει μαύρο σεντόνι.
Ο πανδαμάτωρ χρόνος σκοτώνει χωρίς καμία ενοχή τον ενθουσιασμό μας, την παρορμητικότητά μας κι αυτό το βαφτίζουμε ωριμότητα. Γρατζουνάει τα σώματα, σκαλίζει ρυτίδες σε πρόσωπα και καρδιές. Ισοπεδώνει τα αισθήματα, τ’ αποδυναμώνει και σκουριάζει τις σχέσεις. Διαψεύδει πανηγυρικά κάθε «για πάντα» που αφελώς θα ξεστομίσεις.
Είναι ο πιο γνωστός, αιώνιος εχθρός του έρωτα. Μας διδάσκει πως τίποτα, μα τίποτα δε διαρκεί για πάντα. Θα είμαι δίκαιη όμως και θα το βάλω στα θετικά του στοιχεία αυτό. Κοπτόμεθα για τον έρωτα ακριβώς επειδή ξέρουμε πως δεν κρατάει αιώνια.
Ο χρόνος φέρνει τις εμπειρίες και τα μαθήματα. Κι αν ξέρεις να τα χειριστείς αυτά πιθανότατα να βγεις και κερδισμένος. Αν όχι τότε μιλάμε για ξεκάθαρο χάσιμο χρόνου. Το νου σου. Σπάνια συμβιβαζόμαστε μαζί του, παλεύουμε μέχρι να σβήσουμε για να κρατήσουμε το παιδί μέσα μας ολοζώντανο, με αθωότητα και άγνοια, μάταια φυσικά.
Ο μόνος τρόπος να συμβαδίσεις με το χρόνο είναι να τον αποδεχτείς και να προσπαθήσεις για ό,τι καλύτερο μπορείς. Όπου καλύτερο σημείωσε, αυτό που σου αξίζει. Και τελικά μας δίνει αυτό που μας αξίζει. Ακόμα κι αν λοξοδρομήσει, ακόμα κι αν αργήσει, εν τέλει το βρίσκει τον στόχο του. Κι αυτό ας πούμε πως είναι το ατού του και μια καλή παρηγοριά.
Το πιο σημαντικό που μας παρέχει γενναιόδωρα ο χρόνος είναι οι ευκαιρίες. Ευκαιρίες για να διορθώσουμε λάθη, να αποδείξουμε τη θέλησή μας και την προσωπική μας αλήθεια. Μην τις αφήσεις ανεκμετάλλευτες.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
