Ως γνωστόν οι επιλογές του κάθε ανθρώπου είναι αυτές που τον καθορίζουν κιόλας.
Είσαι αυτό που θα επιλέξεις δηλαδή. Και αυτό που θα επιλέξεις συνήθως δεν έχει καμία σχέση με σένα για έναν απλούστατο λόγο: έχεις ανάγκη από κάποιους που θα συμπληρώσουν και θα ολοκληρώσουν το παζλ σου.
Αυτό που έχεις σε έλλειψη και σε εκείνους περισσεύει. Με τον ίδιο τρόπο βέβαια λειτουργεί κι αντίστροφα.
Και φυσικά οι επιλογές διαφέρουν από δεκαετία σε δεκαετία.
Απ’τα είκοσι μέχρι και τα τριάντα (μερικές φορές και παραπάνω) συμβαίνει ένα αλόγιστο ξόδεμα, μια σπατάλη άνευ προηγουμένου. Βαφτίζεις φίλο όποιον βγεις για ποτό και κολλητό όποιον πιείτε και έναν καφέ παραπάνω.
Ένας αχταρμάς μέσα στο κεφάλι σου, ένα κουβάρι.
Γνωστοί, φίλοι, κολλητοί, όλοι μαζί. Αδυνατείς να καταλάβεις την ουσιαστική διαφορά γιατί τρέχεις με χίλια.
Είναι η δεκαετία που αν φας τα σωστά στραπάτσα, στρώνεις χαρακτήρα και αρχίζεις να τα βλέπεις όλα με άλλο μάτι.
Πατώντας τα τριάντα αρχίζεις να κυνηγάς την ουσία και κοιτάς καχύποπτα τις φανφάρες, τα φρου-φρου και τα παραπλανητικά αρώματα. Εν ολίγοις, επικεντρώνεσαι στην ουσία. Σε εντυπωσιάζουν πλέον άλλα στοιχεία και πολλές φορές επιλέγεις βάση ενστίκτου. Τα πράγματα αρχίζουν σταδιακά να ξεκαθαρίζουν.
Θέλεις δίπλα σου ανθρώπους να σε εμπνέουν, να σου βγάζουν κυρίως τον καλό σου εαυτό και τη λαχτάρα να γίνεσαι κάθε μέρα και καλύτερος. Αυτός νομίζω πως είναι κι ένας απ’τους βασικούς σκοπούς της ζωής.
Επιλέγεις συναισθηματικά ώριμους, ισορροπημένους και δυναμικούς ανθρώπους. Και σαν εραστές αλλά και σαν φίλους.
Ανθρώπους που ξέρουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και δεν κρύβονται πίσω απ’το δάχτυλό τους.
Η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός αποκτούν άλλη υπόσταση με το πέρασμα των χρόνων.
Η βαρύτητά τους γιγαντώνεται. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τα ζωντανά σου στηρίγματα.
Κανένας μας δεν γεννήθηκε υπερήρωας άλλωστε. Όλοι χρειαζόμαστε ώμους να στηριχτούμε και χέρια να μας αγκαλιάζουν.
Η σταθερότητα είναι ένα απ’τα βασικά σου ζητούμενα. Όχι άλλα φύλλα και φτερά στον άνεμο. Όχι άλλους επισκέπτες να μπαινοβγαίνουν στη ζωή σου. Άσκοπη κατανάλωση, χαμένος χρόνος.
Η ευαισθησία είναι επίσης στα πάνω-πάνω της «λίστας» σου.
Ουσιαστικά ευαίσθητοι άνθρωποι. Δε μιλάω φυσικά για κλαψομουνιές και τάχα μου ρομαντίλες. Μιλάω για το ακριβώς αντίθετο της χοντροπετσιάς και της αναισθησίας.
Άνθρωποι που νοιάζονται όχι μόνο για σένα αλλά για τον πλανήτη ολόκληρο.
Εκείνοι που ονειρεύονται ν’αλλάξουν τον κόσμο.
Επιλέγεις αυτούς που δεν σου κουνάνε το δάχτυλο αλλά σου δείχνουν τα λάθη σου όχι για να σου κάνουν μια ακόμα παρατήρηση αλλά γιατί σε νοιάζονται πραγματικά.
Κράτησα το καλύτερο για το τέλος.
Θες στο πλευρό σου ανθρώπους που θαυμάζεις και σε θαυμάζουν κι αυτοί. Τα έχουμε ανάγκη και τα δύο. Μεταξύ μας τώρα, το δεύτερο λίγο παραπάνω. Για να παίρνουμε τα πάνω μας όταν τα βρίσκουμε σκούρα και για να υπάρχει πάντα κάποιος που θα μας πει: μπορείς, καν’το!
Κάποιος που εμπιστεύεται τις δυνατότητές μας. Κάποιος που μας πιστεύει και μας αγαπά. Με όλες τις γνωστές και άγνωστες έννοιες του πολύτιμου αυτού ρήματος.
Όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε οι επιλογές μας γίνονται αυτόματα καλύτερες, ανεβαίνουν επίπεδο.
Αν όχι ψάξε τις απαντήσεις βαθιά μέσα σου, εκεί που δεν έχει πολύ φως.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
