Την επόμενη φορά που θα γκρινιάξεις, θα θυμώσεις, θα νευριάσεις, για οποιονδήποτε λόγο, πάτησε pause και ρίξε μια ματιά γύρω σου, μέσα σου, δίπλα σου. Ξεσκόνισε τα άλμπουμ με τα καλύτερα στιγμιότυπα της ζωής σου. Μέτρα παρουσίες, όχι απουσίες. Θυμήσου χαμόγελα και χέρια που σε κράτησαν όρθιο, σώο και αβλαβή τη στιγμή που γκρεμιζόσουν. Θυμήσου μάτια που σε κοίταξαν κατάματα όταν άλλοι έκαναν πως δεν σ’ έβλεπαν.
Φρόντισε να ξεχάσεις ό,τι σου τράβηξε εκείνη τη γρατζουνιά. Εκείνη που νομίζεις πως σου άφησε πληγή ανοιχτή κι όλο τη λογαριάζεις. Νομίζεις, ναι. Οι πληγές κλείνουν άμεσα και γρήγορα, με εντατική θεραπεία, μπόλικη αγάπη και τρεις-τέσσερις θαυματουργές αγκαλιές. Και τα είχες όλα αυτά, μη μου πεις όχι. Όμως εσύ προτίμησες να σταθείς στο κακό.
Προτίμησες να σφίξεις το στόμα, να πετρώσεις την καρδιά και να ξεθάψεις τη γνωστή χιλιοφορεμένη άμυνα μαζί με τον παλιό, κακό εαυτό σου, κάνοντας άλματα προς τα πίσω.
Αμ δε, λάθος στα έμαθαν τόσα χρόνια. Η δύναμη και το σθένος φαίνονται αλλού. Φαίνονται στα δύσκολα που ξεπερνάς, στα άσχημα που ξεχνάς και στα σπουδαία που τιμάς.
Χάνεις πολύτιμο χρόνο σκορπώντας τον άσκοπα και άδικα και πίστεψέ με, όση ώρα έριχνες καντήλια και αναθεμάτιζες εκείνη την άσχημη στιγμή, μ’ εκείνους τους βλαβερούς ανθρώπους, ουσιαστικά ακύρωνες όλο τον θησαυρό που έχεις ως τώρα στη ζωή σου.
Σαφώς και δεν πρέπει να καταπίνεις ή να κάνεις γαργάρα τις χοντράδες των άλλων που αφορούν εσένα αλλά σου δίνω μέγιστο χρόνο ενασχόλησης με αυτές μόνο λίγα λεπτά. Από ‘κει κι έπειτα μιλάμε για προσωπικό ξόδεμα.
Θέλει χρόνο και κόπο αρκετό να μάθεις να επικεντρώνεσαι στα ρόδα κι όχι στ’ αγκάθια. Να μάθεις να είσαι ευγνώμων για όλα τα υπέροχα πλάσματα που έχεις γύρω σου και δίπλα σου, συνεργούς στα όμορφα, συνοδοιπόρους στα δύσκολα.
Δεν υπάρχει κάνενας απολύτως λόγος να ρίχνεις σκοτάδι στην καρδιά σου. Αυτή ξέρει να λειτουργεί σωστά, είναι άψογα σχεδιασμένη απ’ την ώρα της γέννησής μας. Στην πορεία κάπως ταλαιπωρείται, χάνει το δρόμο της, χάνει τις εργοστασιακές ρυθμίσεις της αλλά πάντα, ξανά προς τη δόξα τραβά. Τα σκοτάδια να τ’ αφήσεις στους ποιητές και στους σκηνοθέτες, αυτοί ξέρουν πως να τα διαχειριστούν, σίγουρα καλύτερα από εσένα κι εμένα.
Γι’ αυτό σου λέω, την επόμενη φορά που θα τα βρεις σκούρα πάρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε γύρω σου, συνειδητοποίησε πού βρίσκεσαι, τί κάνεις και ποιους έχεις μαζί σου. Σκάσε ένα χαμόγελο απέραντης ευγνωμοσύνης κι αν σου βρίσκεται και κανένα ποτήρι κρασί εκεί γύρω σήκωσε το με χάρη στον αέρα και κάνε πρόποση για όλους τους σπουδαίους ανθρώπους της ζωής σου.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
