Οι άνθρωποι είμαστε ιδιαίτερα ευάλωτοι κυρίως σε δύο στιγμές της ζωής μας: όταν αρρωσταίνουμε και όταν κάνουμε σεξ.
Απόψε θα σταθούμε στο δεύτερο, όπως πολύ σωστά υποψιαστήκατε.
Ελάτε, παραδεχτείτε το, έχετε πει και έχετε ακούσει τέρατα κατά τη διάρκεια του σεξ. Λόγια, λόγια, λόγια. Όχι, όχι, δεν εννοώ προστυχόλογα, μπινελίκια, σέξι προσβολές και τα συναφή. Αλλά εκείνες τις τρελές εκδηλώσεις θαυμασμού, αγάπες και τρυφεράδες που το επόμενο πρωί έχουμε ξεχάσει ή απλώς δεν πιστεύουμε πως ειπώθηκαν ποτέ.
Και φυσικά δε μιλάω για σχέσεις ζωής και μεγάλους έρωτες, αλλά για τα παρεξηγημένα one night stand ή τις ακόμα πιο παρεξηγημένες σεξοσχέσεις που συντηρούνται κι αναπνέουν κυρίως σε κρεβάτια με αχ και βαχ και χωρίς πολλά πολλά αισθήματα.
Ο φίλος μου ο Μάκης συνηθίζει να λέει «σ’ αγαπώ» πάνω στην κορύφωση. Πέντε μήνες τον κρύβαμε από μια stalker που ήταν πεπεισμένη ότι βρήκε το άλλο της μισό στο πρόσωπο του πολυλογά και αγαπουλιάρη Μάκη. Αδυνατούσε να το σταματήσει ο καψερός. Ήταν το χούι του. Μαζί με τρυφερές αγκαλιές στο τέλος. Το πρωί βέβαια έκανε πάντα πως κοιμάται για να μη μπει στη διαδικασία ούτε καν να αποχαιρετίσει τις νυχτερινές ερωμένες, αλλά δεν έχει να κάνει.
Άλλωστε όλοι μας, ανεξαρτήτου φύλου, θέλουμε να ακούμε αυτά που μας αρέσουν, ειδικά τέτοιες στιγμές.
Η Κική, απ’ την άλλη, δίνει υποσχέσεις και όρκους με το κιλό σε όλους τους περαστικούς εραστές της.
Ό,τι υπόσχεση και όρκο μπορείτε να φανταστείτε. «Είσαι ο ένας, ο μοναδικός», «κανείς δε μ’ έχει κάνει να νιώσω έτσι, στ’ ορκίζομαι», «σου υπόσχομαι ότι θα βγάζουμε τα μάτια μας ακόμα κι όταν έχω σχέση» και άλλα, πολλά και όμορφα.
Την επόμενη μέρα έφευγε αθόρυβα απ’ τα σπίτια τους μη τυχόν και ξυπνήσουν και χρειαστεί να αρχίσει πάλι τα μεγάλα λόγια.
Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί τα κάνουμε αυτά; Τι μας ωθεί να το ανοίξουμε το ρημάδι και να πούμε χίλιες δυό κουταμάρες που δεν πιστεύουμε παρά μόνο εκεινη τη στιγμή, εκείνο το λεπτό, εκείνη τη νύχτα;
Σκέφτομαι ότι ίσως κάποιοι να μην αποδέχονται μέσα τους τη στεγνότητα του πράγματος και θέλουν να το στολίσουν με λέξεις, να μην το ζήσουν ξεροσφύρι. Λίγες αγάπες, λίγα λουλούδια και voila! Έτοιμο το σκηνικό με χειροποίητες και λεξολάγνες αυταπάτες.
Κάποιοι άλλοι πάλι ίσως να έχουν ανάγκη την αποδοχή εκείνη τη στιγμή της αδυναμίας, που ο ένας είναι γυμνός και εκτεθείμενος απέναντι στον άλλο και λένε και ξαναλένε με σκοπό να ακούσουν κι αυτοί. Στιγμιαία και προφορική επιβεβαίωση ας πούμε.
Όπως και να ‘χει, μη μασάτε τέτοιες στιγμές. Τα ουσιαστικά σπουδαία και αληθινά μεγάλα λόγια δεν τα λέμε (ή μάλλον τα λέμε αλλά δεν τα εννοούμε) και δεν τ’ ακούμε ένα λεπτό πριν τελειώσουμε με μάτι αλήθωρο που πεταρίζει και μπάσα φωνή.
Πες τα, πίστεψέ τα, απόλαυσέ τα και απάντησε σ’ αυτά άλλες ώρες, πιο νηφάλιες, πιο δυνατές και σίγουρα λιγότερο γυμνές.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
