Οι μεταμεσονύχτιες είναι οι αγαπημένες μας ώρες, τότε που τα σκοτάδια μας φωτίζονται κι αποκαλύπτονται από λόγια, χάδια κι ανάσες που δεν προλαβαίνουμε ή δε μπορούμε να ανταλλάξουμε τις ημέρες, τρέχοντας πανικόβλητοι να προλάβουμε τα πάντα.
Οι φωνές μας μαλακώνουν, αντιστάσεις και δεύτερες σκέψεις δεν υφίστανται και η φυσική μας συστολή πεθαίνει.
Σε θέλω και σου δίνομαι, με θέλεις και μου δίνεσαι. Όλα τα εμπόδια εξαφανίζονται.
Το ημίφως υπάρχει για να βοηθάει εμάς τους αδύναμους με τις εξομολογήσεις. Χωρίς αυτό θα μπουκώναμε από φθόγγους, να μου το θυμηθείτε.
Όσα σου λέω όταν ξαπλώνουμε στο κρεβάτι να τα προσέχεις διπλά, να τα πιστεύεις και να τα αποθηκεύεις μέσα σου γιατί είναι όλα αυτά που φυλάω τη μέρα για να στα ψιθυρίσω το βράδυ, να στα χαρίσω μαζί με τα πολύτιμα φιλιά μου την ώρα που είμαστε αστόλιστοι από ρούχα κι έγνοιες.
Η γύμνια μας είναι η μεγαλύτερη αλήθεια και ο έρωτας το πιο πιστευτό άλλοθι.
Πέσε στην αγκαλιά μου καλέ μου κι άκουσε προσεκτικά τις λέξεις που θα βγουν από μέσα μου, είναι επιλεγμένες μία μία για όλα αυτά που κατάφερες να μου γεννήσεις, για όλα όσα θέλω να κάνω μαζί σου, για όλα αυτά που λαχταράω να ζήσουμε.
Για τα όνειρα και τις κρυμμένες μου αλήθειες, για τις ανασφάλειές μου που ξέρεις να νικάς και για τους φόβους μου που κατάφερες να ισοπεδώσεις.
Για τα δικά μας, προσωπικά αστεία που κανένας άλλος δε θα καταλάβει και με κανέναν άλλο δε θα μοιραστούμε ποτέ.
Για όλα αυτά που κωλώνω να σου αποκαλύψω με το φως του ήλιου και που τελικά είναι εκείνα τα «ασήμαντα», οι λεπτομέρειες που μας κρατούν δεμένους με βαριά, χρυσή αλυσίδα.
Όσο κι αν νυστάζουμε θα κρατηθούμε και οι δυο με νύχια και με δόντια για να μοιραστούμε τα κοινά μας μυστικά. Θα γίνομαι οκτώ χρονών στην αγκαλιά σου, με μάτια υγρά για να φαίνονται στο σκοτάδι. Εσύ θα ψηλαφίσεις το πρόσωπό μου, τα δάχτυλά σου θα σταθούν στα χείλη μου την ώρα που το «σ’ αγαπώ» θα αποκτάει ήχο και οι χτύποι της καρδιάς μου θα αντανακλώνται στο κρεβάτι.
Η ιεροτελεστία είναι καθημερινή, όσα κι αν πούμε θα υπάρχουν πάντα κι άλλα τόσα που θα πρέπει να ειπωθούν για να ανθίσουν τις νύχτες μας.
Κι αν κάποιες φορές είναι τα ίδια, δεν πειράζει, ποιος κουράστηκε να ακούει τον έρωτα;
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
