Για κάτσε λίγο να στα εξηγήσω γιατί κάπως, κάπου μπερδεύτηκες.
Και μ’ αυτά δεν παίζουμε, είναι οι θεμελιώδεις, άγραφοι νόμοι της ζωής μας. Τα πτυχία, τα βιβλία και η πνευματική μόρφωση δεν φτουράνε μία μπροστά τους.
Γι’ αυτό κοίτα να τους μάθεις απέξω, κατά γράμμα, να τους εφαρμόσεις και να καταφέρεις να νιώσεις στο 100% την ουσιαστική, ανθρώπινη επαφή.
Όχι, φιλία δεν είναι ένα βιαστικό τηλεφώνημα για τις χριστουγεννιάτικες ευχές και τα ψευτοσυγχαρίκια για τον αρραβώνα.
Ούτε ένα δάχτυλο μπροστά στο πρόσωπό σου να κουνιέται πάνω-κάτω για λάθη και άτυχες στιγμές.
Φιλία πρώτα απ΄ όλα είναι η αλήθεια. Η αλήθεια η δική σου και η δική μου σε απόλυτη συμμετρία και πλήρη αποδοχή κι απ’ τις δύο πλευρές.
Φιλία είναι ο θαυμασμός. Ναι, ο θαυμασμός. Λειτουργεί και στις φιλικές σχέσεις εκτός απ’ τις ερωτικές. Είναι ο καταλύτης όλων των σχέσεων. Αν δεν υπάρχει ετοιμάσου για την κατιούσα.
Ο ένας να είναι υπερήφανος για τον άλλο, να τον κοιτάει και να εμπνέεται. Να τον κοιτάει και μόνο χαμόγελα να σκάνε στο πρόσωπο, όχι σκοτεινές σκέψεις και καχυποψίες.
Φιλία είναι η στήριξη. Με οποιονδήποτε τρόπο.
Να ‘σαι χιλιόμετρα μακριά και μια κλήση και μια φωνή να είναι αρκετά για να σταθείς στα πόδια σου.
Είναι η εμπιστοσύνη. Δε λέω, καλές οι δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες αλλά σαν την απόλυτη και άφθαρτη εμπιστοσύνη που δεν έσπασε ποτέ, δεν έχει.
Να σου θυμίσω πως στην ιερή σχέση της φιλίας δε χωράει ούτε για πλάκα ο ανταγωνισμός.
Κι αν ο ένας απ’ τους δύο δημιούργησε τέτοιο άρρωστο κλίμα, γράψε λάθος, ζωγράφισε κι ένα πελώριο, κόκκινο Χ και αποχώρησε.
Οι φίλοι οφείλουν να βγάζουν τον καλό σου εαυτό και μόνον αυτό.
Είναι τα παραδείγματα προς μίμηση κι ουχί προς αποφυγή.
Είναι αυτοί που σε βοηθούν να εξελίσσεσαι.
Οι φίλοι είναι αυτοί που μένουν δίπλα σου ακόμα και τις πιο σκατένιες σου στιγμές. Τότε που γίνεσαι ένα με το πάτωμα και έχουν ήδη απλώσει το χέρι για να σε σηκώσουν χωρίς να το ζητήσεις.
Που σε βλέπουν στα χειρότερά σου και σε αγαπούν ακόμα περισσότερο.
Το πιο σημαντικό το άφησα για το τέλος.
Το ότι περάσαμε τα όμορφα χρόνια της εφηβείας και της νιότης μας με κάποιους ανθρώπους δε σημαίνει πως τελικά θα τους έχουμε στο πλευρό μας για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Είναι πιο υγιές να θέτεις τα όριά σου και να σπας τους δεσμούς όταν αυτοί πια έχουν χαλαρώσει παρά να ανέχεσαι αυτό το «κάτι σαν φιλία» μνημονεύοντας αναμνήσεις κι ευχάριστες στιγμές του παρελθόντος. Αν δεν είμαστε αυστηροί με τις επιλογές μας τώρα στα τριάντα something, τότε πότε;
Άλλα πίστευα τόσα χρόνια και λυπάμαι πολύ που το παραδέχομαι πια, αλλά η αγάπη δεν αρκεί, σε καμία σχέση.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
