Κουτάκια. Πολλά μικρά κουτάκια. Συμπεριφορών, σχέσεων, επιλογών.
Και καλά να είναι δικά μας, όταν όμως δεν είναι και θέλουν οι άλλοι σώνει και ντε να μας κλείσουν μέσα, τότε τι κάνουμε; Πώς αντιδράμε;
Τα κουτάκια αυτά είναι αποτέλεσμα πολλών αιώνων προπόνησης για μια άψεγάδιαστη μα κούφια εικόνα. Είναι παλιά η ιστορία βλέπεις.
Οι μόνοι είναι φρικιά, οι άσχημοι ανεπιθύμητοι και οι διαφορετικοί τέρατα.
Ποιος τα αποφασίζει όλα αυτά; Ποιος τα ορίζει;
Μα οι υποστηρικτές, οι υπέρμαχοι των κουτιών και κυρίως οι δυστυχισμένοι που πέρασαν μια ζωή για να επιβεβαιωθούν από σόγια και γνωστούς.
Η κυρία Σούλα που εδώ και 40 χρόνια δικαιολογεί με κάθε τρόπο τα κέρατα του άντρα της με ρωτάει με αγωνία πότε επιτέλους θα παντρευτώ.
Η Μαρία που μένει σε μια τελειωμένη σχέση από ανασφάλεια θέλει να μου κάνει προξενιό μ’ έναν γνωστό της για να βγαίνουμε ζευγάρια.
Ο Γιάννης που η μεγαλύτερη σχέση του ήταν τρεις εβδομάδες μου δίνει αβέρτα συμβουλές για τις σχέσεις μου, χωρίς να τις ζητήσω φυσικα.
Ο Τάκης επιμένει να γίνω μάνα γιατί φωνάζει πως αυτός είναι ο ρόλος της γυναίκας, να γεννάει.
Άνθρωποι απ’ το πουθενά ή ακόμα χειρότερα δικοί μας, συγγενείς και φίλοι φορτωμένοι με τα δικά τους λάθη και τις δικές τους αποτυχίες κουνάνε το δάχτυλο και ασκούν κριτική σε οτιδήποτε τους ξενίζει, σε οτιδήποτε τους χαλάει το στημένο σκηνικό και ουσιαστικά τους ξυπνάει απ’ τον ύπνο το βαρύ.
Δεν ήρθαμε όμως σ’ αυτό τον κόσμο για να λύσουμε τα ψυχολογικά και τα συμπλέγματα του καθένα.
Ήρθαμε για να ζήσουμε όπως θέλουμε, με όποιον θέλουμε και κανένας δεν είναι σε θέση να υποδείξει πώς θα μεγαλώσουμε, πώς θα αγαπήσουμε, πώς θα επιλέξουμε.
Κανένας απολύτως δεν έχει το δικαίωμα αυτό κι αν έκανες το υπέρτατο λάθος να το επιτρέψεις, βρες τρόπο να το αλλάξεις χωρίς χρονοτριβές.
Δε φτάνει που έχουμε εκατοντάδες σκέψεις, δουλειές και προβλήματα να βαραίνουν το κεφάλι και την καθημερινότητά μας, έχουμε και τον κάθε πικραμένο να ξεσπάει πάνω μας τα δικά του θέματα. Αμ δε!
Κυρία Σούλα σου έχω κακά μαντάτα, δε θα παντρευτώ, δεν πιστεύω στο θεσμό, μη λιποθυμήσεις, ναι;
Μαράκι κράτησε τα προξενιά για πάρτη σου, θα σου χρειαστούν αν ποτέ βρεις τα κότσια να ζήσεις.
Γιάννη μου τις σχεσοσυμβουλές ξέρεις που πρέπει να τις βάλεις, μην τα ξαναλέμε.
Τάκη θα σε απογοητεύσω, δεν το βλέπω το παιδί να έρχεται. Κι αν τελικά αλλάξει γνώμη κι έρθει, να ξέρεις ότι θα έχει τέσσερα πόδια, φουντωτή ουρά και θα νιαουρίζει.
Βγάλτε τα πρότυπα που σας επιβάλουν απ’ το κεφάλι σας, ζήστε ελεύθεροι, όπως επιθυμείτε και χωρίς καμία ενοχή.
Η ζωή είναι μία, σχετικά μικρή και αρκετά δύσκολη για να ανεχτούμε άλλα στενά και κουρασμένα μυαλά.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
