Ανήκεις κι εσύ στο κλαμπ των single parents; Μην ανησυχείς. Δεν είναι λίγοι αυτοί που παλεύουν με τις επιλογές τους, αυτοί που αποφάσισαν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να περπατήσουν τον δρόμο, όσο δύσκολος κι αν είναι. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αποφάσισαν να φέρουν στον κόσμο και να μεγαλώσουν παιδιά, τη στιγμή που ο σύντροφός ή κι άλλοι άνθρωποι «δικοί τους» τούς γυρίσανε την πλάτη. Δεν είναι λίγοι αυτοί που άλλαξαν στην πορεία της σχέσης. Αυτοί που έβλεπαν τα σημάδια που τους έλεγαν πως πρέπει να φύγουν κι εθελοτυφλούσαν, προχώρησαν πιστεύοντας ότι «θ’ αλλάξει» λες και μπορείς ν’ αλλάξεις κάποιον επειδή το θες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έφτιαξαν οικογένειες, φέρανε στον κόσμο παιδιά μα τελικά οι φουρτούνες που ακολούθησαν ήταν πολύ πιο δυνατές από τους δεσμούς τους κι έτσι αυτοί λύθηκαν.
Δεν είναι λίγοι, όμως κι αυτοί που χάσανε την πίστη τους στον «άνθρωπο». Αυτοί που απογοητεύτηκαν, αυτοί που φώναξαν, αυτοί που δάκρυσαν, αυτοί που πόνεσαν κι αυτοί που τελικά αποφάσισαν να αφιερωθούν με όλο τους το «είναι» στα παιδιά που απέκτησαν θεωρώντας πως, αφού δεν κατάφεραν να κρατήσουν τον γάμο τους ή τον σύντροφό τους, η ζωή τους πλέον είναι αφιερωμένη στο να είναι «καλοί γονείς». Έτσι, τόσοι άνθρωποι έφτιαξαν μια ζωή ολοκληρωτικά αφιερωμένη στα παιδιά, μιας κι αιωρείται ακόμα στον αέρα η κοινωνική πεποίθηση που σου λέει πως έχεις κάνει τον κύκλο σου ως άνθρωπος και πως εδώ θα πρέπει να κλείσεις –να κλείσεις ερωτικά- αν είσαι χωρισμένος γονιός. Τουλάχιστον μέχρι να μεγαλώσουν. Αλλιώς θα είσαι «αναξιοπρεπής, εγωιστής και λάθος». Δεν είσαι εσύ γι’ αυτά.
Ίσως πίστευες πως τη στιγμή που θα ξεκινήσεις να περπατάς μόνος τον δρόμο, ως δια μαγείας θα λυθεί κάθε πρόβλημα που υπήρχε μέσα στη σχέση ή στον γάμο. Μα βλέπεις πως τα προβλήματά δεν τελειώνουν, καθώς ανοίγει ένας νέος δρόμος στη ζωή πολύ περισσότερο απαιτητικός και κουραστικός. Το πιθανότερο είναι πως θα χαωθείς, αφού από τις πιο συνηθισμένες σκέψεις που θα πιάσουν χώρο το μυαλό σου είναι πώς θα καταφέρεις να προχωρήσεις παρακάτω, πώς θα καταφέρεις να χτίσεις αυτήν τη νέα ζωή, ποιους ανθρώπους θα επιλέξεις να κρατήσεις δίπλα σου και πώς θα διαγραφεί η πορεία των σχέσεων που ίσως χτίσεις από δω και στο εξής, ενώ ήδη υπάρχουν παιδιά. Έτσι, δημιουργείται μέσα σου μια ισχυρή σύγκρουση. Αυτή που από τη μια τοποθετεί στη ζυγαριά τον ρόλο σου ως γονιός κι από την άλλη τον ρόλο σου ως μονάδα με ανάγκες κι επιθυμίες. Κι αυτή η ζυγαριά, πρακτικά, δεν έχει αντίβαρο. Γονιός και τίποτα άλλο.
Έτσι νιώθεις, έτσι σκέφτεσαι αλλά η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι, καθώς θα χρειαστεί να προσέξεις πόσο βάρος θα τοποθετήσεις σε κάθε πλευρά της ζυγαριάς και του εκάστοτε ρόλου. Διαφορετικά, αν πέσεις με όλο σου το βάρος πάνω στα παιδιά, μηδενίζεις κάθε άλλη πτυχή του εαυτού σου και ξεχνάς τη δική σου ψυχική ισορροπία. Κι οκ, αν δεν προκύψει μια χαρά, αλλά όταν μόνος σου κλειδώνεις τον εαυτό σου μακριά από κάθε πιθανότητα, φτιάχνεις μια φυλακή που απλά δε σου αξίζει. Το ότι έχεις αποκτήσεις τον τίτλου του γονιού, δε σημαίνει ότι ο ρόλος αυτός καταργεί κάθε άλλη ιδιότητα που έχεις, και δεν πρέπει να το κάνει. Είσαι ένας άνθρωπος με πολλές πλευρές. Όμορφες κι άσχημες, δυνατές κι αδύναμες. Είσαι άνθρωπος μ’ ανάγκες, μ’ επιθυμίες, μ’ αντοχές και με συναισθήματα. Αξίζεις ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι, έχεις κάθε δικαίωμα στον έρωτα και στην αγάπη, στην αγκαλιά, στο φιλί, στο χάδι. Έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις συναισθηματικά ασφαλής κι ολοκληρωμένος άνθρωπος κι όχι μισός εξαιτίας επιλογών που θεωρείς πως σε βαραίνουν ή σου κλείνουν δρόμους στη ζωή.
Ό,τι συμβαίνει στη ζωή είναι ευκαιρία. Τα λάθη σου, είναι η ευκαιρία που σου δίνει η ζωή και σου φωνάζει πως πρέπει να αλλάξεις πορεία δράσης, σκέψης, αίσθησης. Πάρε τον χρόνο και τον χώρο που χρειάζεσαι για να πατήσεις στα πόδια σου, για ν’ ανακτήσεις τις δυνάμεις σου μα μην ξεχνάς ότι ζούμε γι’ αυτά που έρχονται κι όχι για όσα φεύγουν. Μπορεί να σου φαντάζει δύσκολο να αφεθείς ξανά και να επενδύσεις σε μια σχέση, μα σίγουρα κάπου εκεί έξω υπάρχει ένας άνθρωπος που θα σε εμπνεύσει να το κάνεις. Αυτός με το οποίο μπορείς να συνδεθείς ανεπανάληπτα και τότε, όταν συμβεί αυτό μπορείς να αφεθείς ώστε να ζήσεις χωρίς φόβο κι ενοχή τον έρωτα.
Είναι σίγουρα δύσκολο να βρεις στη ζυγαριά τη σωστή ισορροπία. Είναι σίγουρα δύσκολο να τοποθετήσεις μια ακόμα ζωή πάνω σ’ αυτήν κρατώντας γερά αντίβαρο και να εναρμονίσεις τις ζωές πολλών ανθρώπων. Μα σίγουρα αξίζει. Η ένταση της αγάπης και η έκσταση του έρωτα αξίζουν να τα ζεις. Γι’ αυτό μην κλείνεις μόνος τον δρόμο για την ευτυχία σου.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου