Ο χωρισμός είναι πάντα ένα αρκετά επώδυνο βίωμα. Ειδικά αν η σχέση σας ήταν μακροχρόνια ή υπήρχε ισχυρός δεσμός ανάμεσά σας. Μπορεί να χρειαστείς αρκετό χρόνο για να καταφέρεις ν’ ανασυνθέσεις τον νέο εαυτό σου και ν’ αφήσεις πίσω το πρόσωπο που αγάπησες ώστε να προχωρήσεις σε νέους δρόμους. Πρόκειται επί της ουσίας για μια απώλεια και χρειάζεται εκτός από χρόνο, προσπάθεια ώστε ν’ αποδεχθείς τη νέα κατάσταση και να εστιάσεις στη νέα σου ζωή.
Τις περισσότερες φορές υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως το τέλος είναι προ των πυλών. Εντάσεις, διαφωνίες, καβγάδες, αποστάσεις ή αλλαγή της στάσης του συντρόφου. Έτσι, έχεις λίγο πολύ προετοιμαστεί γι’ αυτό που έρχεται. Ωστόσο, είναι φορές που δεν περνάει καν απ’ το μυαλό σου ο χωρισμός, είτε γιατί επιλέγεις να μη δεις τα προειδοποιητικά σημάδια και εθελοτυφλείς, είτε γιατί πράγματι δεν υπάρχουν σημάδια αφού ο σύντροφός σου συμπεριφέρεται όπως και πριν και δεν έχει αλλάξει κάτι -φαινομενικά- στη σχέση. Όμως, φαίνεται πως αυτό υποβόσκει στο μυαλό του. Δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις που συμβαίνει κάτι ξαφνικά, ανατρέπεται κάθε ισορροπία κι έρχεται ουρανοκατέβατα το τέλος για εσάς. Για παράδειγμα, μια απιστία!
Είτε το περιμένεις, είτε όχι, όταν σκάει εκείνο το μήνυμα που γράφει «τέλος» νιώθεις έναν περίεργο ηλεκτρισμό να διαπερνά το κορμάκι σου ολόκληρο, από την κορυφή του κεφαλιού μέχρι και το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού σου λες και ακούμπησες με γυμνά χέρια ηλεκτροφόρα καλώδια που η υψηλή τους τάση χτύπησε και νέκρωσε την καρδούλα σου σε δευτερόλεπτα. Το τέλος, όσο αναμενόμενο κι αν είναι, πάντα είναι οδυνηρό και κατά κάποιο τρόπο κι αναπάντεχο. Όσο κι αν το περιμένεις, είναι αυτό που ποτέ δεν το περιμένεις.
Βρίσκεσαι ξαφνικά τόσο μετέωρος, εκτεθειμένος και απροστάτευτος συναισθηματικά άνθρωπος. Όσο κι αν αρχικά θέλεις να αρνηθείς τον χωρισμό, αυτός είναι μια πραγματικότητα. Ένα μήνυμα, μια-δυο κουβέντες και ξαφνικά τίποτα δεν είναι αυτό που ήταν πριν. Τι απέγιναν οι προσδοκίες σου, η προσφορά σου, η αγάπη σου; Πώς από το «εμείς» περάσατε στο «εγώ»; Το μυαλό σου δυσκολεύεται να καλύψει το κενό που έχει μεσολαβήσει ανάμεσα στο «μαζί» και το «χωριστά». Κλονίζεται η σκέψη σου αλλά και όλο σου το σώμα. Παράγονται ορμόνες στον οργανισμό σου που επιβεβαιώνουν πως η απώλεια και η αλλαγή που βιώνεις είναι υπαρκτή. Στον εγκέφαλό σου ενεργοποιούνται διάφορες διεργασίες όπως το συμπαθητικό νευρικό σύστημα που δηλώνει πως το σώμα σου βιώνει μια απειλή.
Προσπαθείς με κάθε τρόπο να καλύψεις το κενό που προκύπτει από τη μετάβαση του μαζί στο χωριστά, το κενό που έχει μεσολαβήσει ανάμεσα στο «χωρίζουμε» και στο αμέσως προηγούμενο μήνυμα στο κινητό σου, που έδειχνε πως όλα ήταν καλά. Εκείνο το τελευταίο μήνυμα που δεν προμήνυε το τέλος, είναι το πιο πολυδιαβασμένο μήνυμα. Είναι το σημείο εκείνο που το κεφάλι σου σκαλώνει και ενεργοποιείται κάθε διεργασία μέσα του. Σ’ εκείνο το μήνυμα πριν από το τέλος γυρνάς και ξαναγυρνάς. Το διαβάζεις και το ξαναδιαβάζεις. Το πρωί μόλις ανοίξεις τα μάτια σου, στο διάλειμμα στη δουλειά σου, το βράδυ που γυρίζεις σπίτι και δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς. Μ’ εκείνο το τελευταίο πριν από τον χωρισμό μήνυμα κλαις. Εκείνο είναι η τελευταία ανάμνηση από το μαζί, η τελευταία κοινή κουβέντα. Ό,τι μοιραστήκατε για τελευταία φορά, τη στιγμή που ήσασταν ακόμα μια ενότητα. Όταν ακόμα λειτουργούσατε από κοινού, σαν μια μονάδα. Εκείνο το τελευταίο μήνυμα πριν από το τέλος και μετά ήρθε το τέλος. Πώς είναι δυνατόν; Τι μπορεί να μεσολάβησε; Τι μπορεί να άλλαξε;
Είναι τόσα πολλά τα γιατί. Τόσα πολλά τα ερωτήματα. Τόσες χιλιάδες οι σκέψεις. Τόσο δύσκολη η μετάβαση και τόσο έντονος ο πόνος που τελικά διαβάζοντάς το, νιώθεις ότι μουδιάζεις. Και τι κάνεις; Αντί να το διαγράψεις, σκαλώνεις. Διαβάζεις μια μια τις λέξεις, τις αναλύεις με κάθε δυνατό τρόπο. Λες και προσπαθείς να λύσεις τον πιο δύσκολο γρίφο που σου ανατέθηκε. Ψάχνεις απαντήσεις. Παλεύεις με συναισθήματα. Νιώθεις πως χάνεις τη λογική σου. Είναι φυσιολογικό να σε βασανίζει τόσο μα τόσο πολύ ένα μήνυμα;
Κι όμως, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να δίνει έμφαση στις αντιφάσεις και στις απότομες αλλαγές. Το αμέσως προηγούμενο μήνυμα που δήλωνε πως φαινομενικά ήταν όλα καλά είναι επομένως εκείνο στο οποίο εστιάζει γιατί ακριβώς τότε ακόμα ένιωθες συναισθηματικά ασφαλής και σταθερός. Όταν όμως ανατρέπεται η ασφάλεια και η σταθερότητα σου με την ανακοίνωση του χωρισμού,ο εγκέφαλός προσπαθεί να δώσει απαντήσεις και να εξομαλύνει τη μετάβαση αυτή. Από την άλλη, το μήνυμα εκείνο ήταν αυτό που συντηρούσε την προσδοκία ότι η σχέση είχε προοπτική. Κι αυτή η προσκόλληση είναι μια φυσιολογική αντίδραση της ψυχής η οποία προσπαθεί να επεξεργαστεί την απώλεια και να συμφιλιωθεί μαζί της. Οπότε μην ανησυχείς, δεν τρελαίνεσαι. Ο οργανισμός σου προσπαθεί να βρει ξανά τις ισορροπίες του και από κάπου πάντα πρέπει να αρχίσει. Ως συνήθως ξεκινά ψάχνοντας τα «γιατί».
Στην πραγματικότητα πολλά μπορεί να μεσολάβησαν ανάμεσα στο μαζί και στο χώρια. Μπορεί και όχι. Όσα κι αν είναι τα γιατί ίσως δεν έχει νόημα τελικά να κάνεις άσκοπους κύκλους γύρω από αδιέξοδα του νου. Καλύτερο θα ήταν να διαγράψεις επιτέλους αυτό το μήνυμα αλλά και κάθε άλλο μήνυμα που σε φέρνει μπροστά σε τελειωμένες καταστάσεις. Τα πισωγυρίσματα το μόνο που καταφέρνουν, είναι να σ’ εγκλωβίζουν σε μεγαλύτερα αδιέξοδα και μέσα σε άσκοπους και αναπάντητους φαύλους κύκλους που μόνο κακό τελικά σου κάνουν και επιτείνουν τη διαδικασία του πένθους. Αποδέξου την απώλεια, δώσε χρόνο στον εαυτό σου να πενθήσει μα μην επιτείνεις τη διαδικασία. Άφησέ το να περάσει, να φύγει μακριά. Η ζωή είναι μπροστά και νέες αγάπες σε περιμένουν να τις ζήσεις!
Συντάκτης: Έλενα Τσιολάκη
