Να τον τσακίσεις, να τον αποδυναμώσεις, να τον συντρίψεις, να πονέσει αν γίνεται τόσο και λίγο παραπάνω απ’ όσο πόνεσες εσύ.
Αυτό θέλεις μόλις νιώσεις την εις βάρος σου αδικία. Μόλις κάποιος διαταράξει την ισορροπία στη ζυγαριά της δικαιοσύνη σου.
Είναι η στιγμή εκείνη που ο φίλος γίνεται εχθρός, ο συνάδελφος αντίπαλος και ο έρωτας τιμωρός.
Εκδίκηση.
Κι αν δεν το κάνεις, δε θα ηρεμήσεις. Θα πιστεύεις ότι έδειξες αδυναμία, αφήνοντας περιθώριο να την εκμεταλλευτούν κι άλλοι.
Αν δεν το κάνεις, αυτός που σε αδίκησε ήταν ο δυνατός κι εσύ το θύμα.
Θα πάρει καιρό να καταστρώσεις την τέλεια εκδίκηση ώστε να πάρεις το αίμα σου πίσω.
Μέχρι τότε θα είναι λες κι έχεις αφήσει ανοικτό λογαριασμό σε μια βεντέτα .
Η ιστορία θα πρέπει να κλείσει μ’ένα θεαματικό goodbye. Μόνο έτσι θα προχωρήσεις παρακάτω.
Κάτι μέσα σου βράζει. Δεν μπορείς να το αφήσεις να περάσει έτσι.
Είναι βιολογικό, δεν το ελέγχεις. Δε γίνεται.
Στις δηλητηριώδεις σκέψεις σου για αποκατάσταση της δικαιοσύνης, σίγουρα θα παρασύρεις κι άλλους.
Πιστούς φίλους που σε νιώθουν απόλυτα, αλλά κι άλλους που το ‘χουν απωθημένο. Άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ή δε βρήκαν τα κότσια να εκδικηθούν και τώρα το ζουν μέσα από σένα.
Θα σε φανατίσουν ακόμα περισσότερο και θα καταστρώσετε μαζί το τέλειο χτύπημα, την τέλεια απάντηση.
Από τη θεωρία θα περάσεις στην πράξη, όταν εσύ κι η «συμμορία» σου νιώσετε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή.
Από τη στιγμή όμως που το σχέδιο ενεργοποιείται, παύεις να έχεις πια το άλλοθι της αδικίας.
Η αλήθεια είναι ότι σε είχε βολέψει. Πήρες την απαραίτητη προσοχή, έγινες το επίκεντρο.
Δεν είσαι πλέον αντικείμενο χλευασμού ή συμπόνοιας στα πηγαδάκια για το κακό που έπαθες.
Είσαι δυνατός. Έτσι τουλάχιστον νιώθεις.
Ο στόχος σου λογικά θα περιμένει την κίνηση, εκτός κι αν σε έχει λογίσει ακίνδυνο.
Ανεξάρτητα πάντως του αν το περιμένει, θα πονέσει και θα πεισμώσει.
Κι από αυτή ακριβώς τη στιγμή η ιστορία σου αντιστρέφεται.
Ο δράστης που σε πλήγωσε είναι πια το θύμα. Έχει πληγωθεί και μόλις ξεθυμάνουν τα συναισθήματα του ή ακόμα χειρότερα εν βρασμώ, θ’απαντήσει.
Έτσι είναι οι βεντέτες. Δε σημαίνει πως με την «απάντηση» σου είπες και την τελευταία κουβέντα.
Το νέο θύμα θα συσπειρώθεί και θα ξεκινήσει ένας φαύλος εκδικητικός κύκλος.
Απόρροια της μάχης αυτής είναι ο «τραυματισμός» θύματος και δράστη.
Επειδή σου έκανε ήδη κάποιος κακό, δε σημαίνει ότι ανταποδίδοντάς το θα επουλωθεί το τραύμα σου. Αντίθετα, στη μάχη αυτή θ’αποκτήσεις περισσότερα.
Από τα πυρά θα πάρει η μπόρα και τον άμαχο πληθυσμό. Τα γυναικόπαιδα-φίλους που σε σιγόνταραν.
Στο τέλος θα μετρήσεις τις πληγές σου και θ’αρχίσεις να αναρωτιέσαι μήπως έφταιξες κάπου για το κακό που έπαθες. Ο κύκλος όμως της εκδίκησης σπάνια κλείνει εκεί.
Μόλις άρχισε. Κι αν πάλι τελειώσει, το δυσκολότερο στάδιο είναι η επούλωση.
Πριν μπεις σε μια τέτοια διαδικασία, σκέψου το δύο φορές. Εξάλλου εσύ είσαι αυτός που μπαίνει πληγωμένος στη μάχη.
«Όταν θέλεις να εκδικηθείς κάποιον, το μόνο που καταφέρνεις είναι να του επιτρέπεις να συνεχίσει να σε πληγώνει», υποστήριξε ολόσωστα ο Thomas Fuller.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ συμπλήρωσε πάλι πως «Ο παλιός νόμος του οφθαλμόν αντί οφθαλμού αφήνει τους πάντες τυφλούς». Και δυστυχώς έτσι είναι.
Στους «άπιστους» που θεωρούν ότι τα αντίποινα είναι η καλύτερη επίθεση και το παραμύθι τελειώνει με κάθαρση, απάντησαν έμπρακτα με πείραμά τους οι Carlsmith, Wilson & Gilbert το 2008.
48 φοιτητές πανεπιστημίου συμμετείχαν σ’ένα παιχνίδι, όπου όλοι θα κέρδιζαν τα ίδια χρήματα. Ένας από αυτούς, κέρδισε με άδολο τρόπο περισσότερα εις βάρος των υπολοίπων.
Οι ερευνητές χώρισαν τους φοιτητές σε τρεις ομάδες. Στους «εκδικητές» δόθηκε η ευκαιρία αντιποίνων, στους «μη εκδικητές» δε δόθηκε αντίστοιχη ευκαιρία και η τρίτη ομάδα ερωτήθηκε για πώς φανταζόταν ότι θα ένιωθαν αν εκδικούνταν οι παραπάνω.
Όλοι οι συμμετέχοντες ήθελαν εξίσου να εκδικηθούν και οι προβλέψεις της τρίτης ομάδας μιλούσαν για ηθική ικανοποίηση.
Τα αποτελέσματα δεν ήταν όμως τα αναμενόμενα.
Όχι μόνο δεν πήραν ικανοποίηση όσοι εκδικήθηκαν, αλλά η θύμηση των ενεργειών τους προκαλούσε δυσάρεστα συναισθήματα. Ένιωθαν χειρότερα τελικά κι από αυτούς που δεν τους δοθηκε η ευκαιρία να πάρουν το αίμα τους πίσω.
Κάθε ιστορία έχει ένα τέλος και δυστυχώς όχι πάντα happy end.
Γράψε τον επίλογο όπως σου αξίζει κι όχι επηρεασμένος από αρνητικά συναισθήματα. Γιατί αυτά είναι νερό κι εξατμίζονται.
Πριν βάλεις τον εαυτό σου στη διαδικασία της εκδίκησης, σκέψου.
Το να μπορείς αλλά να επιλέξεις να μην εκδικηθείς είναι σημαντικό και δίνει από μόνο του μια ηχηρή απάντηση σ’αυτόν που σε έβλαψε.
Του χτυπά στα μούτρα πως σε αντίθεση μ’αυτόν, τον προδότη με το πεζό και τιποτένιο «π», εσύ μπορείς να φερθείς σαν κύριος με το «Κ» κεφαλαίο κι αξιοπρεπές.
Συντάκτης: Δήμητρα Φωταρά
