Ένας έρωτας απ' το πουθενά να μας ταράξει!

Έχει περάσει πια καιρός από τότε που αλώνιζες στα καλοκαιρινά μπαράκια με το μαγιό σου και το μισόλιτρο ποτήρι μπίρας που είχε γίνει η φυσική προέκταση του χεριού σου. Δήλωνες μόνος από επιλογή, πανευτυχής που φλέρταρες με όλα αυτά τα σμιλευμένα κορμιά και κάθε –ή σχεδόν κάθε– βράδυ είχες και μια νέα κατάκτηση. Είχες καταπνίξει κάθε συναίσθημα. Έκανες τα πάντα ενστικτωδώς.

Χειμώνιασε, φίλε μου, τώρα κι όσο και να προσπαθείς, δεν μπορείς να κρύψεις πόσο σου λείπει ένας άνθρωπος να χώνεσαι μέσα στην αγκαλιά του για να σου περνάνε όλα. Καλά όλα αυτά τα φλερτ και τα έντονα βράδια πάθους, αλλά σου έλειψε ο έρωτας.

Ένας έρωτας αλεξιπτωτιστής. Να έρθει απ’ το πουθενά και να σου ταράξει όλη σου την κοσμοθεωρία. Από αυτούς τους τρελούς που δεν υπολογίζουν τίποτα. Ξέρεις τώρα, τα έχεις ξαναπεράσει με μεγάλη επιτυχία. Να ξυπνάς με τη σκέψη του, αν φυσικά έχεις καταφέρει να κοιμηθεί απ’ το καρδιοχτύπι και το σχέδια για το μέλλον. Από αυτούς που μέχρι να δέσει το γλυκό τα κάνεις όλα μηχανικά, το σώμα σου βρίσκεται σε κατάσταση κώματος κι οι μόνες φορές που βλέπουμε κίνηση στο μηχάνημα υποστήριξης είναι όταν η οθόνη του κινητού σου γράφει το όνομά του.

Σου έχει λείψει η διαδικασία της προετοιμασίας του πρώτου ραντεβού. Τι θα φορέσεις, πού θα βρεθείτε, μήπως έχεις περιποιηθεί πολύ. Αργότερα, η πρώτη αμηχανία έρχεται με τις πρώτες σιωπές, που συνοδεύονται από σκοτεινές σκέψεις τις περισσότερες φορές ή ακόμα καλύτερα  με συννεφάκια του στιλ «Χριστέ μου, τι ομορφιά», «Μοιάζει απίστευτο αυτό που μου συμβαίνει».

Η συνέχεια μοιάζει μαγική. Είναι ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί τελευταία. Είναι από αυτούς τους έρωτες που αισθάνεσαι λες κι έχεις ζήσει ήδη μια ζωή μαζί. Η καθημερινότητά σου παίρνει εντελώς άλλες διαστάσεις. Γελάς πιο συχνά, έχεις σταματήσει να γκρινιάζεις για ό,τι πάει στραβά, γιατί τίποτα δε σε απασχολεί περισσότερο από αυτό που σου γεμίζει τα σωθικά.

Ξενυχτάς διασκεδάζοντας μαζί του σε μαγαζιά που μοιάζει να είστε μονάχα εσύ κι ο απόλυτος έρωτάς σου, γυρνάτε σπίτι δίχως να σας νοιάζει η ώρα ακόμη κι αν έχετε να ξυπνήσετε το πρωί. Κάνετε έρωτα και σε αυτό παίρνει μέρος κάθε σας αίσθηση ξεκινώντας  κυρίως απ’ την εγκεφαλική ηδονή κι έπειτα όλα τα υπόλοιπα έρχονται αβίαστα. Δεν μπαίνουν καν οι λέξεις ανάμεσά σας. Η επικοινωνία σας είναι μονάχα το βλέμμα και τα αγγίγματα.

Ακόμα κι οι τσακωμοί σας είναι τόσο εκρηκτικοί. Γίνετε έρωτας χωρίς καβγάδες; Ευτυχώς δε γίνεται. Γιατί όσο έντονος κι αν είναι ο καβγάς, η φλόγα που σας καίει για να σας ενώσει ξανά είναι πολύ μεγαλύτερη. Κι έτσι οφείλει να συμβαίνει. Πώς αλλιώς θα ήταν κάτι ξεχωριστό; Δεν υπολογίζεις πια κανένα «εγώ», γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει. Έχει αντικατασταθεί απόλυτα απ’ το «εμείς» κι αυτό το «εμείς» είναι που σε ορίζει πια.

Αυτόν τον έρωτα ζητάς, με αυτόν θα κλείσουν όλες οι πληγές σου, με αυτόν θα γίνει πιο ενδιαφέρουσα η καθημερινότητά σου, ολόκληρη η ύπαρξή σου! Βγες έξω και διάδωσέ το. Σταμάτα να μουρμουράς για τη μαύρη σου τύχη και κυνήγησέ το. Κοίτα τον διπλανό σου στο μετρό, τον περαστικό που έρχεται να σου ζητήσει οδηγίες. Ο έρωτας που ζητάς θα έρθει τόσο απροσδόκητα όσο απροσδόκητος θα απαιτείς να είναι και στην καθημερινότητά σου.

Μοίρασε το χαμόγελό σου παντού, δέξου ό,τι θετικό έχουν οι άνθρωποι να σου προσφέρουν κι όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν σε χρόνο που ούτε θα καταλάβεις. Είναι καιρός για έρωτα και πρέπει να το πιστέψεις!