Να σε φροντίζεις

Ψιτ, εσύ. Ναι, σε εσένα μιλάω. Τι κάνεις; Πού είσαι; Μήπως έχεις χαθεί κάπου; Κοίταξε λίγο γύρω σου. Πόσο καιρό έχεις να βγεις με τους φίλους σου; Πότε γέλασες τελευταία με την καρδιά σου; Όσο και να προσπαθήσεις δε θα θυμηθείς. Βάζω στοίχημα τον παχυλό μισθό σου –ας γελάσω– σε αυτήν την πολυεθνική που σου ρουφάνε το αίμα αργά και βασανιστικά.

Μιας κι έχω τρομερή ρέντα τον τελευταίο καιρό κι είμαι σίγουρη ότι έχεις χάσει το στοιχηματάκι , βάλε κρασί (γιατί πονάει ο μισθός, αλλά θα πονέσουν κι αυτά που θα ακούσεις), να τα πούμε.

Έλεγα, λοιπόν, ότι έχεις χαθεί κάπου. Χαμένος στο διάστημα, που λέμε. Χαμένος από όλους κι από όλα. Ξυπνάς το πρωί, έχεις ετοιμάσει τα ρούχα σου από βραδύς να μη χάνεις παραγωγικό χρόνο  απ’ τη δουλειά που έχει γίνει πια ένα με το πετσί σου, ετοιμάζεσαι εν τάχει και φεύγεις να πιάσεις τον ταύρο απ’ τα κέρατα, τάχα μου. Όλη την ημέρα στους δρόμους και στα τηλέφωνα. Έχεις φτάσει στο σημείο που πια δεν επικοινωνείς με γνωστούς, αλλά ως επί τω πλείστον με αγνώστους. Άσε δε, με ποιους συναναστρέφεσαι και περνάς τις ώρες σου που σιγά-σιγά γίνονται μέρες, μήνες και πάει λέγοντας. Ανούσιες συναντήσεις, ανούσιες συζητήσεις, άνθρωποι που ελάχιστα σε ενδιαφέρουν.

Ε, σου φωνάζω! Πάτησε το stop κάπου εδώ. Την εποχή του fast forward σταμάτα να ζεις και ξεκίνα να απολαμβάνεις. Κλείσε το τηλέφωνό σου τα Σαββατοκύριακα, ψάξε τους δικούς σου ανθρώπους, πήγαινε να φας με τους γονείς σου, κάνε με το σκύλο σου μια βόλτα στην παραλία. Σταμάτα να περπατάς με σκυμμένο το κεφάλι, σκυθρωπός κι απόλαυσε το απέραντο γαλάζιο του ουρανού σου. Μείνε σπίτι μόνος, βάλε ένα ποτήρι κρασί, μαγείρεψε κάτι θρεπτικό κάτι που λαχταράς, κάτι που επιθυμείς καιρό και κοίτα να το χαρείς.

Κάνε πράγματα που έχουν αξία ουσιαστική στη ζωή σου. Έτσι ώστε γυρνώντας το χρόνο πίσω να είσαι χορτασμένος από αγάπη, ευτυχία, έρωτα, φίλους, γέλια, κλάματα, στιγμές, διασκέδαση. Τις ελάχιστες ώρες που σου απομένουν μέσα στην ημέρα να τις περνάς ποιοτικά. Μάθε να εξυπηρετείς τις επιθυμίες σου και μόνο αυτές.

Μην τρως λαίμαργα τον χρόνο σου, γιατί, φίλε μου, κάποια στιγμή κι αυτός τελειώνει κι όταν τελειώσει δεν υπάρχει γυρισμός. Κάνε το ταξίδι που κάθε χρόνο αναβάλλεις, βγες με εκείνο το κορίτσι που σου αρέσει, μίλα σε εκείνο το αγόρι απ’ τη δουλειά, κάτσε στην μπανιέρα και μη βγεις μέχρι να μουλιάσει κι ο τελευταίος πόρος του δέρματός σου, κάνε έρωτα αργά, εξερευνώντας σπιθαμή προς σπιθαμή τη σάρκα. Απόλαυσε μικρές χαρές της καθημερινότητάς σου. Μάθε να χαίρεσαι τον εαυτό σου στην κάθε του πτυχή.

Είναι λογικό να σε συνεπαίρνουν οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητάς σου, αλλά πρέπει να μάθεις να σε προσέχεις και να σε φροντίζεις. Αν δεν το κάνεις εσύ, κανείς άλλος δε θα τα καταφέρει. Να σε αγαπάς.

Η ζωή είναι μία και δε μας χαρίζεται. Οφείλουμε να την τερματίζουμε. Να την νιώθουμε στο πετσί μας, να την προκαλούμε να μας δείξει ό,τι παραπάνω έχει. Σταμάτα, λοιπόν, να τρέχεις σε αυτούς τους φρενήρεις ρυθμούς και ξεκίνα να αξιοποιείς το χρόνο σου. Ζήσε, μην επιβιώνεις!