Οι επόμενοι των πρώην μας

Οι πρώην. Ένα όνομα μία ιστορία. Η ιστορία γίνεται περισσότερο ενδιαφέρουσα όταν προστεθεί και το τρίτο πρόσωπο.  Ο επόμενος άνθρωπος. Ένα άγνωστο όνομα μία καινούργια ιστορία. Ο φόβος και ο τρόμος όλων μας. Μην το αρνηθείς, σ’ έχω δει να χλωμιάζεις στη θέα του νέου ζεύγους σε μία πρώτη, τυχαία συνάντηση.

Τα πράγματα σχεδόν πάντα ξεκινούν ως εξής. Πρώτα σημάδια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ενός φίλου ενός κολλητού σου κάτι πήρε το μάτι του. Πληροφορίες συγκεχυμένες, αόριστα σχόλια απ’ όσους γνωρίζουν και κάνουν ότι δε γνωρίζουν, μην τυχόν και ταραχτείς, στενοχωρηθείς, θυμώσεις, πληγωθείς και όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα που βιώνουμε σ’ ένα χωρισμό. Όλο αυτό θα συνεχιστεί για καιρό απ’ τους αυλικούς ως την ώρα που θα εμφανιστεί ο πραγματικός αυτός φίλος, που θα σου πετάξει την αλήθεια κατάμουτρα και μάλιστα με πειστήρια.

Τα στάδια που ακολουθούν εξαρτώνται απ’ την ψυχική δύναμη που έχεις. Είτε κοιτάτε εξονυχιστικά τις φωτογραφίες με τα μυξομάντηλα και τις σοκολάτες σε αφθονία είτε ρίχνεις μία ματιά κι ας πάει και το παλιάμπελο. Και στις δύο περιπτώσεις δε θα βρεις κανένα θετικό σχόλιο να κάνεις εννοείται, και μαζί σου. Απλώς στην πρώτη περίπτωση, αν δαγκώσεις τη γλώσσα σου υπάρχει μεγάλη περίπτωση να πεθάνεις από δηλητηρίαση. Καμία σημασία δεν έχει ποιος έχει πει το αντίο. Σημασία έχει να έχει τελειώσει μέσα σου, αλλά και πάλι θετικό σχόλιο ουδένα.

Έπειτα από κάποιο διάστημα, όπως είναι φυσικό, συμβαίνει και το μοιραίο. Η συνάντηση. Όσο και να έχεις προετοιμαστεί δε θα γίνει τίποτα, όπως ονειρεύτηκες. Τους βλέπεις χεράκι-χεράκι, τάχα μου ερωτευμένους, γιατί ας μη γελιόμαστε, μπορείς να ξεχωρίσεις αν ο άνθρωπος που μέχρι χτες ζούσατε στο ίδιο σπίτι, μοιραζόσασταν το ίδιο κρεβάτι, σου μιλούσε για οικογένεια, είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Διστάζεις, ξεροκαταπίνεις, τους προσπερνάς. Έχεις πανιάσει, λες και έχεις δει φάντασμα απ’ το χειρότερό σου εφιάλτη. Είδες πράγματι. Το φάντασμα του παρελθόντος με τη νέα του σχέση.

Το νέο αυτό σε πειράζει. Με διάφορους τρόπους. Είναι πιο καλά μαζί του; Τι έχει εκείνος που δεν είχα εγώ; Την προσέχει και την φροντίζει όσο τον φρόντιζα εγώ; Όλα αυτά τα ερωτήματα σε κατακλύζουν για κάποιο καιρό. Άλλες φορές μαθαίνεις να ζεις με όλα αυτά αναπάντητα, κι άλλες φορές οι απαντήσεις δίνονται με τους καλύτερους δυνατούς τρόπους. Δύο είναι, αν με ρωτάς. Οι φωτογραφίες που ποτέ μα ποτέ δε με διέψευσαν, γιατί αποτυπώνουν εκτός από πρόσωπα και συναισθήματα, που δεν μπορείς να κρύψεις, και το δεύτερο που είναι κομμάτι πιο δύσκολο να συμβεί, είναι η θέα του νέου ζεύγους όταν αγνοούν την παρουσία σου. Εκεί παίρνεις τις απαντήσεις σου. Είτε σε ευχαριστούν είτε όχι.

Ας μιλήσουμε για τα μέλη που απαρτίζουν το νέο ζεύγος. Το ένα από τα δύο μέρη της ιστορίας το γνωρίζουμε καλά, μέχρι χθες ήταν το άλλο σου μισό. Εκείνο που θα μελετήσουμε τώρα είναι το δεύτερο μισό, που είτε σου είναι παντελώς άγνωστο είτε ακόμη χειρότερα είναι κι αυτό γνωστό.

Όλοι μα όλοι ξεκινάμε απ’ την εξωτερική εμφάνιση. Πολλές φορές είναι δύσκολο, το ξέρω, αλλά πραγματικά συμβαίνει συχνά να είναι όντως αξιόλογο άτομο. Δεν είναι όμως αυτό που σε τρώει σαν το σαράκι. Εκείνο που σε κάνει να μην μπορείς να βρεις ησυχία τα βράδια είναι αν είναι καλύτερα εκείνος μαζί του. Είτε από καθαρό και μόνο εγωισμό είτε επειδή έχεις ακόμη πράγματα μέσα σου. Ό,τι απ’ τα δύο και να συμβαίνει ο επόμενος παραμένει πάντα ένα πρόσωπο αμφιλεγόμενο.

Μπορούμε να το εξετάσουμε από δύο σκοπιές. Είτε τον αντιμετωπίζουμε με συμπόνια και οίκτο τύπου «δεν ήξερες, δε ρώταγες πού έμπλεκες» είτε ευχόμαστε να ήμασταν στη θέση του. Ό,τι απ’ τα δύο και να συμβαίνει έχω καταλήξει στο εξής:

Αγαπητέ νέε έρωτα, όποιος κι αν είσαι, να θυμάσαι πάντα ότι έχω προϋπάρξει της παρουσίας σου κι έχω συμβάλλει σημαντικά στη διαμόρφωση των συνηθειών του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου. Άρα, ένα μου κομμάτι θα ζει για πάντα μέσα του. Όσο και να σε ενοχλεί η παρουσία μου στα πάντα γύρω σας, κοίταξε να τη συνηθίσεις γιατί θα την αντιμετωπίζεις για μεγάλο διάστημα, και έως ότου φτιάξετε μια δική σας καθημερινότητα, θα ζείτε στα απομεινάρια της δικής μας. Τελειώνοντας, να σου επιβεβαιώσω ότι είτε εγώ έχω δώσει το τέλος είτε το έτερον σου ήμισυ πια, προφανώς και υπήρχαν σοβαροί λόγοι που μας επιβάλλουν να ζούμε χωριστά, μας είναι δε μας είναι ευχάριστο σε αρκετές περιπτώσεις.

Φρόντισε λοιπόν ν’ ασχοληθείς με το να χτίσεις ένα νέο κόσμο γύρω σας κι άσε το παρελθόν να το γνωρίζουμε εγώ κι εκείνος που το ζήσαμε. Μην αναλωθείς στα δικά μας, γιατί οι πιθανότητες να βουλιάξεις σ’ αυτά είναι μεγάλες κι ακόμη χειρότερα η πιθανότητα της επιστροφής ακόμη μεγαλύτερη. Κι αυτό είναι κάτι που, να είσαι σίγουρος δεν το θέλουμε. Δεν το θέλουμε, ξέρεις γιατί; Γιατί ακόμη και στην περίπτωση που δεν αποζητήσαμε εμείς το χωρισμό, δεν έχουμε ανάγκη στη ζωή μας κάποιον που δε μας χρειάζεται στη δική του. Απλά, λιτά και ξεκάθαρα.

Όσον αφορά την παλιά μας αγάπη, θα πω μονάχα ένα. Όπως κι αν έχουν καταλήξει τα πράγματα, ο σεβασμός που δείχνετε αφού χωρίζετε καθορίζει πώς υπήρξατε σ’ όλη τη σχέση. Γι’ αυτό καλό θα ήταν να μην ξεφτιλίζεστε κάνοντας κινήσεις βεβιασμένες και παντελώς απερίσκεπτες.

Τα φιλιά μου.