Αγκαλιά-ζω· κάπου είχα διαβάσει για αυτή την άτυπη ανάλυση του ρήματος «ζώ» και «αγκαλιά». Την πρώτη, μας τη δίνει η μάνα όταν γεννιόμαστε, για να ηρεμήσουμε από τον ξαφνικό ερχομό μας στον κόσμο, ν’ ακούσουμε τους χτύπους της καρδιάς της και να έρθει η γαλήνη. Την τελευταία, αν είμαστε τυχεροί, μας τη δίνουν οι δικοί μας άνθρωποι σ’ ένα κρεβάτι, έχοντας ζήσει μια γεμάτη κι όμορφη ζωή. Η αγκαλιά σημαίνει θαλπωρή, αγάπη, κατανόηση, συγχώρεση, έρωτα, δύναμη, ευτυχία, κι αυτά είναι μόνο μερικά από τα συναισθήματα που μπορεί να σου προσφέρει. Μαζί θα δούμε τα δέκα πράγματα που λέγονται καλύτερα με μια αγκαλιά.
1ο: «Όλα θα πάνε καλά»
Η ζωή είναι στιγμές που γίνεται λίγο αφόρητη. Λυγίζουμε, τα συναισθήματα είναι έντονα, η ψυχολογία φλερτάρει με το πάτωμα, η παραίτηση είναι προ των πυλών. Και τότε μία «όλα καλά θα πάνε» αγκαλιά είναι ικανή να σου δώσει τη δύναμη και την ώθηση που χρειάζεσαι για να σε πάει παρακάτω. Να φορτίσει λίγο ακόμα την μπαταρία της υπομονής σου.
2ο: «Ηρέμησε, είμαι εδώ»
Τα νεύρα της καθημερινότητας, η πίεση, το άγχος, η κούραση, μας κάνουν έξαλλους, τόσο που «κατεβάζουμε ρολά» και δεν ακούμε τίποτα. Ένας εναγκαλισμός τη στιγμή εκείνη, από τον άνθρωπό μας, τον φίλο μας, μπορεί να γίνει το ηρεμιστικό χάπι μας.
3ο: «Τα κατάφερες, συγχαρητήρια!»
Σίγουρα έχετε παρατηρήσει πως σε απονομές βραβείων, σε ορκωμοσίες, σε νίκες, στην οποιαδήποτε προσωπική επίτευξη στόχου, οι άνθρωποι έχουν την τάση να αγκαλιάζουν τους ανθρώπους τους, με συγκίνηση κι αγάπη. Οι λέξεις είναι φτωχές όταν έχεις μοχθήσει, όταν έχεις θυσιάσει πράγματα από τη ζωή σου για να πετύχεις αυτό που λαχταράς και στο τέλος τα καταφέρνεις.
4ο: «Μου έλειψες»
Η αντάμωση άργησε πολύ κι επιτέλους ο αγαπημένος σου άνθρωπος είναι μπροστά σου με σάρκα κι οστά. Μπορεί να ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας, όμως το δέρμα, η μυρωδιά, το σφίξιμο στο στομάχι από τη χαρά, τα μάτια που γυαλίζουν, ο κόμπος στον λαιμό, είναι μια συναισθηματική κατάσταση που δεν μπορεί να την προσφέρει οποιαδήποτε κάμερα.
5ο: «Σ’ ευχαριστώ»
Κι όμως, μια αγκαλιά μπορεί να δείξει την απεριόριστη ευγνωμοσύνη μας σ’ έναν άνθρωπο. Είναι φορές που όταν το λες, σου φαίνεται πολύ μικρό κι φτωχό.
6ο: «Να προσέχεις»
Η αλλιώς, η αγκαλιά του αποχαιρετισμού, που συνήθως συνοδεύεται και με ένα ψιθυριστό «να προσέχεις». Ένα κούρνιασμα στον λαιμό, για μια τελευταία τζούρα μυρωδιάς αλλά κι η κρυφή υπόσχεση ότι “θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ”.
7ο: Της καληνύχτας
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στις ξαπλωτές, τις βραδινές. Αυτές που γίνονται λίγη ώρα πριν κοιμηθούμε. Με το ταίρι μας, τ’ αδέρφια μας, τα ξαδέρφια μας, με φίλους. Η ασφάλεια κι η ονειροπόληση είναι βασικό τους συστατικό. Συνήθως συνυπάρχουν με όμορφες ιστορίες, βαθιές εξομολογήσεις και κρίσεις ειλικρίνειας. Κι αν το σκηνικό βοηθήσει σε αυτήν τη μοναδική τρυφερότητα -ένα τζάκι, ένας έναστρος ουρανός, ένας όμορφος φωτισμός- τότε η γαλήνη κι η ηρεμία θα σκεπάσουν τις πιο όμορφες στιγμές μας.
8ο: «Σε καταλαβαίνω»
Σε μια έξαρση παραπόνων, είναι ένα αίσθημα αδικίας που βρίσκει έξοδο. Η προσφορά της γίνεται με κατανόηση και μπορεί να κάνει θαύματα.
9ο: «Κρύψε με από τον κόσμο»
Είναι από αυτές τις «κουρνιαστές». Μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, τις μέρες που οι τάσεις φυγής βασιλεύουν. Το να σου τείνει ο άλλος τα χέρια και να κουλουριαστείς μέσα, μοιάζει σαν να χάνεσαι από τον κόσμο όλο. Βάλσαμο στην ψυχή.
10ο: Της μάνας
Εδώ νομίζω μιλάμε ίσως για μία από τις πιο πολύ συζητημένες αγκαλιές του κόσμου. Είναι γεμάτη ζεστασιά, θαλπωρή, αγάπη. Μια ανιδιοτελής προσφορά που σου παραδίδει μαθήματα ζωής. Μπορεί να σε γιατρέψει, να σου δώσει χαρά, δύναμη, κουράγιο. Μπορεί να τα πει όλα χωρίς να βγάλει λέξη από το στόμα της. Η ασφάλεια που νιώθεις είναι σαν κι εκείνη, της πρώτης αγκαλιάς της γέννησής σου.
Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να γράφω για ώρες ατελείωτες. Θέλω να πιστεύω πως ήδη έχεις σκεφτεί κι εσύ ο ίδιος τις αγκαλιές που έχεις δώσει, που έχεις λάβει κι έχεις μετρήσει άλλες τόσες. Είτε είσαι δότης, είτε είσαι αποδέκτης της, σίγουρα το συναίσθημα δεν μπορεί να περιγραφεί επακριβώς. Ας πούμε πως το ομορφότερο κομπλιμέντο που μπορούν να σου κάνουν ποτέ είναι το «κάνεις ωραίες αγκαλιές» κι ας μείνουμε σ’ αυτό.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου