Μετά τον χωρισμό αναλαμβάνουν οι κολλητοί

«Και χωρίσαμε, όσα ζήσαμε…», λέει η Αννούλα, και ο ρυθμός του κομματιού μόνο χωρισμό δε θυμίζει. Σαφώς ένας χωρισμός είναι δύσκολος κι επίπονος, ας δούμε όμως λίγο και την κωμική πλευρά του πράγματος. Γιατί όπως και να το κάνουμε, ένα νόμισμα έχει δύο όψεις. Κι αν δυσκολεύεσαι να χαμογελάσεις, φέρε για αρχή στο μυαλό κάποιες στιγμές με τους φίλους σου.

Είσαι εσύ, ένας ωραιότατος φρεσκοχωρισμένος, και οι φίλοι σου προκειμένου να ξεχαστείς, αποφασίζουν να βγείτε, να πιείτε τα ποτάκια σας, να χορέψεις, να φλερτάρεις, να δεις πως υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, βρε παιδί μου. Εσύ δεν έχεις καθόλου την όρεξή τους, όμως αν δεν ξέρανε πώς να σε πείσουν σε τέτοιες στιγμές, δε θα ήταν φίλοι σου. Στα πρώτα ποτά είσαι μια χαρά, όλα κυλούν φυσιολογικά, διασκεδάζεις, ξεχνιέσαι και χορεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Μέχρι που μπαίνει το τραγούδι σας. Το αλκοόλ που κυλούσε στο αίμα σου, εκείνη τη στιγμή γίνεται τσουνάμι, και σκάει στον εγκέφαλό σου μαζί με αναμνήσεις. Οι φίλοι σου -που ξέρουν- παραγγέλνουν σφηνάκια. Στο επόμενο καψουροτράγουδο, εκείνο που ακούσατε στην πρώτη επέτειό σας, τα μάτια σου γεμίζουν δάκρυα και αρχίζεις να βλέπεις το πρώην ταίρι παντού στο μαγαζί. Ο barman, οι σερβιτόροι, οι θαμώνες, όλοι μεταμορφώνονται. Οι φίλοι σου, φυσικά, σε καταλαβαίνουν που χάνεσαι σιγά – σιγά. Συνεννοούνται με τα μάτια και το κινητό σου ως δια μαγείας εξαφανίζεται, γιατί το βλέπουν το έργο να έρχεται.

Ο περιπτεράς της γειτονιάς, φίλος πια, φροντίζει να σε προμηθεύει με τσιγάρα, παγωτά, μπίρες και πολλά πατατάκια. Πώς γίνεται όμως κάθε φορά που πας στο περίπτερο με εκείνη την παλιά φόρμα, ξέρεις, την αγαπημένη σου, που οι τρύπες κοντεύουν να συναγωνιστούν εκείνη του όζοντος ή με εκείνο το ελεεινό Τ- Shirt που σου έκανε δώρο, με μαλλί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, να περνάει το πρώην ταίρι από το απέναντι πεζοδρόμιο; Και ξαφνικά το γεγονός οτι μένατε κοντά, από ευχάριστο σου έγινε βραχνάς. Και τότε ξεκινάει η επιχείρηση «Αντώνη, αγάπη μου, έλα πάρε με απο εδώ», όπου «Αντώνης» σημαίνει κολλητός. Επιχείρηση διάσωσης περιπτέρου, την ώρα που εσύ κρύφτηκες όπως όπως, όπου μπόρεσες.

Φυσικά, μετά τον χωρισμό τα προξενιά αρχίζουν και δε σταματάνε εάν δεν πεις έστω ένα ναι για ραντεβού. Δέχεσαι ξαφνικές επισκέψεις των φίλων σου σπίτι, για να περάσουν μαζί σου χρόνο, να είναι σίγουροι πως είσαι καλά, να σου κρατήσουν παρέα, να δείτε ταινία και να παραγγείλετε. Κάποιες επισκέψεις σε βρίσκουν με χαρτομάντιλα ανά χείρας, σε καναπέδες ή στο τραπέζι της κουζίνας. Και κάπου εκεί ξεκινάει το κήρυγμα. Τα κλασικά που όλοι τα έχουμε πει κάποτε σε φιλαράκια μας. «Δεν αξίζει». «Βρε, εσύ τον/την καλύτερο/η θα βρείς». «Εντάξει τον/την κλάψαμε, του/της κάναμε και τα σαράντα, πάμε παρακάτω». Και το σόου που κάνουν προκειμένου να σου φτιάξουν το κέφι και να γελάσεις συνεχίζεται χωρίς τελειωμό.

Αυτά κι άλλα πολλά συμβαίνουν όταν οι φίλοι μάς ξέρουν, μας αγαπούν, μας σέβονται. Προσπαθούν να κάνουν τον πόνο και τη στεναχώρια κωμωδία. Εάν έχεις κι εσύ τέτοιους φίλους, εάν όσο διάβαζες αυτές τις γραμμές σού ήρθαν κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα στο μυαλό, μπορείς να σκεφτείς ότι εισαι απ’ τους πιο τυχερούς ανθρώπους στον κόσμο.