Από αλλού περίμενες μήνυμα και απ' αλλού σου ήρθε

Άραγε πόσο ενοχλητική μπορεί να είναι η αναμονή; -ειδικά αν είσαι απ’ αυτούς που δε διαθέτουν υπομονή. Και πού να τη βρεις όταν περιμένεις πάνω από ένα κινητό να χτυπήσει και να πάρεις επιτέλους μια απάντηση μπας και ηρεμήσεις, ενώ αν παρατηρούσες τη δεδομένη στιγμή τον εαυτό σου θα συνειδητοποιούσες ότι φαντάζεις αστείος -αν όχι γελοίος, για να μη σε προσβάλλουμε.

Ξέρεις πολύ καλά πως αν υπήρχε περίπτωση να σε παρακολουθεί κάποιος εκείνες τις στιγμές θα κατέληγε στάνταρ στο συμπέρασμα πως πέρα από κρυφό ταλέντο στην κωμωδία, πάσχεις και από κάποιο καινούριο σύνδρομο. Μα όσοι το έχουν ζήσει, θα δείξουν σίγουρα κατανόηση. Μόνο κάποιος που το έχει περάσει ξέρει πώς είναι. Την ώρα που περιμένεις μήνυμα και βλέπεις το κινητό σου να ανάβει, η χαρά σου είναι απερίγραπτη και πλέεις για δευτερόλεπτα σε πελάγη ευτυχίας, μέχρι που ξενερώνεις τη ζωή σου, γιατί από αλλού το περίμενες και από αλλού σου ήρθε.

Το να περιμένεις από κάποιον μήνυμα και εκείνη τη στιγμή να σου στέλνει κάποιος άλλος είναι απ’ αυτά που λες πως καλύτερα να μη γίνονται. Κοιτάς ξανά και ξανά το κινητό σου, ενώ έχεις διαρκώς την αίσθηση ότι δονείται και αποφασίζεις να το αφήσεις για λίγο στην άκρη και να απασχοληθείς με κάτι άλλο. Τη στιγμή εκείνη ξαναχτυπάει και τρέχεις μες τον πανικό να το ανοίξεις, ενώ σκέφτεσαι πως κάποια πλάκα πρέπει να σου ο μανάβης της γειτονιάς -αλλιώς δεν εξηγείται πώς και σε θυμήθηκαν τέτοια ώρα τόσα φρούτα.

Η τραγική φιγούρα σου εκείνη τη στιγμή είναι σαν τον Άδη σε αμόκ απ’ τoν Ηρακλή -το cartoon της Disney- και τότε περνάει απ’ το μυαλό σου το διάσημο γνωμικό πως «ό,τι κράζεις, το παθαίνεις». Νιώθεις πως κάποιος έχει βαλθεί να ταράξει το νευρικό σου σύστημα και ψάχνεις να βρεις τριγύρω κρυφές κάμερες από καμία Candid Camera, τον Άστον Κούτσερ ή το αχτύπητο δίδυμο Βλάχο και Πούμπουρα, αλλά μάταια. Βλέπεις πέρα απ’ τη γκαντεμιά  έχεις και τη «γκαντεμιά των κολλημένων»- αυτών που δάγκωσαν τη λαμαρίνα και τώρα τρώγονται με τα ρούχα τους και σκάνε. Ούτε ξέρεις πώς επέτρεψες στον εαυτό σου να φτάσει σ’ αυτό το σημείο περιμένοντας ένα και μόνο μήνυμα κι άντε τώρα να βρεις τον τρόπο να το αφήσεις στην άκρη, να αδιαφορήσεις και να μη σε νοιάζει ‘στείλει, δε στείλει.

Ξέρεις πως το να περιμένεις ατέλειωτες ώρες πάνω απ’ το κινητό είναι βασανιστικό -και πως μόνο κακό στον εαυτό σου κάνεις- αλλά σε ιντριγκάρει και σε ζωντανεύει το δράμα. Γουστάρεις περισσότερο την όλη τη φάση της αναμονής, ακόμα και αν σκας που το πολυπόθητο μήνυμα δε φτάνει. Η αδρεναλίνη σου εκτοξεύεται στα ύψη και γι’ αυτό και μόνο αξίζει να το ζήσεις αυτό.

Σκούπισε τα ματάκια σου, φύσηξε και τη μυτούλα σου (κερνάω αρωματισμένα χαρτομάντιλα) και μήπως ν’ απαντήσεις σε κανένα απ’ τα υπόλοιπα μηνύματα που έχουν φτάσει στο μεσοδιάστημα; Μπορεί να έχεις καλύτερη τύχη και το τυχαίο να μην ήταν τελικά και τόσο τυχαία. Στην τελική αν δε στείλει το πρόσωπο που περιμένεις και πάρεις μήνυμα από τον κυρ Κώστα να πληρώσεις το νοίκι νωρίτερα ή απ’ τον κολλητό να σου λέει ότι ο Χαραλάμπης δε θέλει να παντρευτεί, μήνυμα είναι κι αυτό, έτσι;