Άσ’ τον εαυτό σου να χαθεί μέσα σε ό,τι αγαπά

Ο εαυτός σου· αυτός που πρέπει να κρατάς απ’ το χέρι και να τα ‘χεις πάντα καλά μαζί του, αυτός που πρέπει να τον εμπιστεύεσαι και να τον θέτεις μονίμως προτεραιότητα.

Όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται για κάποιους το να βάζεις τον εαυτό σου πιο ψηλά απ’ τον κάθε άλλο, άλλο τόσο άδικο κι αφελώς αλτρουιστικό θα ήταν να τον καταχώνιαζες στην άκρη για να βγάλεις στην επιφάνεια άλλους. Θα ‘ταν μάταιο και χαζό να του πηγαίνεις κόντρα, όταν στην ουσία είναι ο μοναδικός που ξέρεις απ’ έξω κι ανακατωτά, αυτός που συνεχώς θα κουβαλάς μαζί σου και που ποτέ δε θα σε προδώσει, ό,τι κι αν συμβεί.

Πόσες φορές, στ’ αλήθεια, τον εμπιστεύτηκες και πόσες του επέτρεψες να χαθεί μέσα σε ό,τι αγαπάει; Έχουμε ανάγκη να κρατιόμαστε από ένα δεκανίκι στα δύσκολα, ώστε να νιώθουμε περισσότερο ασφαλείς μέχρι να βρούμε ξανά τις ισορροπίες μας. Αυτό το δεκανίκι λειτουργεί για εμάς πέρα από στήριγμα και σαν άσυλο. Ένα καταφύγιο που μπορεί να ‘χει τη μορφή ενός αγαπημένου μας προσώπου, ενός τόπου, αντικειμένου ή ακόμη και μιας δυνατής σκέψης.

Θέλοντας ή μη, μέσα σε μια απαιτητική καθημερινότητα, αναλωνόμαστε σε τόσα άλλα πράγματα, εστιάζοντας λόγω έλλειψης χρόνου ελάχιστα ή και καθόλου σε εμάς. Έτσι, είναι πάντα όμορφο να βλέπεις ανθρώπους που ξεκίνησαν για έναν προορισμό, κι ενώ μπέρδεψαν μέσα σε ρουτίνες, φόβους κι υποχρεώσεις τα μονοπάτια τους, ενώ έχασαν για λίγο ή πολύ τον δρόμο του, κατάφεραν να βρουν μέσα απ’ το χάσιμό τους ξανά τη διαδρομή του γυρισμού και τον εαυτό τους.

Γιατί είναι τέχνη το να ‘χεις τη δύναμη να βρίσκεις τον χάρτη σου ενώ χάνεσαι μέσα σε ό,τι αγαπάς. Είναι, όμως, ευλογία το να σε ξέρεις καλύτερα απ’ τον καθένα, και να χάνεσαι συνειδητά μέσα σε ό,τι αγαπάς, για να βρίσκεις έτσι τις ισορροπίες σου και τον ίδιο τον εαυτό σου.

Είτε μιλάμε, λοιπόν, για ένα αγαπημένο πρόσωπο, είτε για το αγαπημένο σου τραγούδι, αντικείμενο, χόμπι, μέρος, σκέψη, είτε για το αγαπημένο σου ρούχο, ό,τι θα σε κάνει να νιώθεις ασφαλής ακουμπώντας πάνω του, πρέπει να μάθεις ν’ αφήνεσαι μέσα του και να απολαμβάνεις αυτήν την αίσθηση του ησυχαστήριου που σου προσφέρει.

Μάθε να δείχνεις στον εαυτό σου κάθε μέρα πόσο ακριβός είναι και πόση ανεκτίμητη αξία έχει. Να ξέρεις πως το ν’ αγαπάς εσένα δε σε κάνει εγωπαθή αλλά άνθρωπο συνειδητοποιημένο, με αυτοεκτίμηση, που σέβεται στο έπακρον πρώτα τον εαυτό του, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να εκδηλώσει τον σεβασμό του και στους γύρω του.

Κάνε δώρα στον εαυτό σου, κι όχι μόνο υλικά. Επιβράβευέ τον για καθετί καλό που έκανε μέσα στην ημέρα και μη στρέφεις την προσοχή σου σ’ αυτόν μόνο σαν τιμωρός, επικρίνοντάς τον για τυχόν λάθη.

Πέρνα χρόνο με τον εαυτό σου και μάθε τον καλύτερα μέσα από δραστηριότητες που αγαπάς. Μεγάλη υπόθεση το να μπορείς να συζητάς μαζί του σαν να ‘στε τα καλύτερα φιλαράκια. Φίλιωσε μαζί του, αν δεν έχετε καλή σχέση, το συντομότερο, γιατί αν τον κάνεις εχθρό σου δε θα υπάρξει στο μέλλον μέρα που δε θα το μετανιώνεις. Έχε τον από κοντά και ποτέ από μακριά. Εαυτός είναι αυτός. Εκείνος σε στήριζε διαρκώς και σε εμπιστευόταν στο διάβα σου. Ώρα να του το ανταποδώσεις.

Και αν ακόμα δεν έχεις μάθει να χάνεσαι, κλείσε τα μάτια κι ονειρεύσου. Άφησε τον εαυτό σου ν’ ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει πάνω απ’ τα σύννεφα, μέχρι να βρει το μέρος που θέλει ν’ αράξει. Κι όταν το βρει, άσ’ τον να χαθεί εκεί. Να ‘σαι σίγουρος πως πια θα ξέρει καλά τον δρόμο για να γυρίσει πίσω, αλλά από επιλογή θα μένει εκεί.