Δεν είσαι ποτέ πολύ μεγάλος για να μάθεις μουσική

Ηλικία· απλά ένα αδιάφορο νούμερο που υποτίθεται πως αναγνωρίζει τα χρόνια σου, μην μπορώντας όμως να βρει την πραγματική ηλικία της ψυχής σου. Δεν είναι τυχαίο που αρκετοί άνθρωποι στα είκοσί τους μόλις χρόνια νιώθουν πενήντα και στα πενήντα πιο νέοι από ποτέ. Κανένας λόγος να θίγουμε, λοιπόν, έναν αριθμό ο οποίος δεν αντικατοπτρίζει πάντα μια αληθινή συνθήκη παρά μόνο μια εικονική.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν ένας απλός αριθμός σε βάζει στο τριπάκι να στερηθείς πράγματα που έκανες ή ήθελες να κάνεις σε νεότερη ηλικία; Υπάρχει όριο ηλικίας στα απωθημένα χόμπι σου, στο να ξεκινήσεις κάποιο μουσικό όργανο, ας πούμε; Η απάντηση, φυσικά, είναι πως όχι. Δεν υπάρχει όριο ηλικίας αν θες να ξεκινήσεις να μαθαίνεις ένα μουσικό όργανο, είτε είσαι είκοσι, είτε τριάντα, είτε σαράντα, είτε πενήντα. Ποιος, άλλωστε, είναι ικανός ν’ αποφασίσει για το τι θα γεμίσει εσένα και το πότε και το πώς εσύ θα θεωρείς τον εαυτό σου γεμάτο άνθρωπο και χορτασμένο, όταν έρθει η ώρα να φύγεις;

Η αλήθεια είναι πως σε νεότερη ηλικία κάποια πράγματα προσφέρονται πιο εύκολα, όπως ο χρόνος, για παράδειγμα, που μπορείς ν’ αφιερώσεις για να μάθεις ένα μουσικό όργανο. Στις δύο πρώτες δεκαετίες σου ο παράγοντας «ελεύθερος χρόνος» είναι υπέρ σου, μιας και δεν επηρεάζεσαι από άλλους, όπως η εργασία, η οικογένεια, ίσως ούτε απ’ το πανεπιστήμιο, που χρειάζονται την προσοχή και την ενέργειά σου.

Σίγουρα, το επιχείρημα πως ένα παιδί έχει περισσότερο χρόνο για να καταφέρει να μάθει να παίζει ένα μουσικό όργανο κι ότι, γενικά, όλα τα παιδιά είναι ένα σφουγγάρι που απορροφούν κάθε πληροφορία που θα τους δώσεις πανεύκολα με πολύ πιο γρήγορο τρόπο απ’ ό,τι ένας ενήλικας είναι ολόσωστο. Δε σημαίνει, όμως, πως ένας ενήλικας, αν συνειδητά αποφασίσει να διαθέσει θέληση και χρόνο για το μουσικό όργανο που τον ενδιαφέρει, δε θα μπορέσει ν’ αγγίξει τον στόχο του. Ίσα-ίσα, θα ΄ναι πιο ώριμος κι η ενασχόλησή του θα ‘ναι αποτέλεσμα δικής του επιλογής, όχι τρίτων, έτσι δε θα το βλέπει σαν υποχρέωση ή αγγαρεία.

Η δυσκολία στην εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, σε μεγαλύτερη ηλικία, δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τις ακουστικές ικανότητες. Υπάρχουν παιδιά κι ενήλικες ταυτόχρονα με αυξημένες ακουστικές ικανότητες στα σίγουρα και κανένας λόγος να λέμε πως ένα παιδί ακούει αλλιώς απ’ ό,τι ένας μεγάλος -κάτι που συχνά κι εντελώς εσφαλμένα διατυπώνεται. Το αν ακούς σωστά κι αν το ‘χεις, όπως λαϊκά λέμε, είναι θέμα ταλέντου και κλίσης, όχι ηλικίας.

Φυσικά υπάρχουν κι οι περιπτώσεις ανθρώπων που βλέπεις πως δε διαθέτουν κάποιο ιδιαίτερο πηγαίο ταλέντο σ’ αυτό με το οποίο αποφάσισαν να καταπιαστούν, παρ’ όλα αυτά το θέλουν κι επιμένουν, κι έτσι με την προσπάθειά τους και τον αγώνα τους καταφέρνουν να φτάσουν σε ένα πολύ ικανοποιητικό επίπεδο ή ίσως και να εξελιχθούν παραπάνω κι από κάποιον που είχε φύσει μια τέτοια κλίση, αλλά που βαριόταν να την δουλέψει.

Σ’ αυτή τη ζωή ό,τι δίνεις παίρνεις κι ό,τι προσπαθείς σκληρά το καταφέρνεις, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τη χρονική στιγμή, γι’  αυτό αν σε οποιαδήποτε ηλικία θελήσεις να ξεκινήσεις ένα καινούριο μουσικό ταξίδι, βάζοντας ένα νέο μουσικό όργανο στη ζωή σου, να το κάνεις. Να μην αφήνεις στην πορεία σου απωθημένα και να μάθεις να κοιτάζεις τον ουρανό με το κεφάλι ψηλά, χωρίς να ζαλίζεσαι και να κατακλύζεσαι από φόβους.

Αν έχεις το θάρρος να το ονειρευτείς, τόλμα να το κάνεις τώρα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Στα στα 30, στα 40, στα 50, στα 60, στα 70, στα 80, δε θα βάλει ποτέ κανένας όριο στα σχέδιά σου και δεν έχει και το δικαίωμα να σου πει πώς να ζήσεις και τι επιλογές θα κάνεις.

Η μουσική από μόνη της είναι συνοδοιπόρος ψυχής. Ανέκαθεν ήταν, και σίγουρα απευθύνεται σε όλους. Γι’ αυτό, όταν αύριο ξυπνήσεις και θυμηθείς την κιθάρα που έχεις παρατήσει σε μια γωνία, τα παλιά βιβλία που έχεις κλεισμένα μέσα στο σκαμπό του πιάνου σου, το όργανο που χαζεύεις κάθε φορά που περνάς απ’ το μουσικό μαγαζί και φαντάζεσαι δειλά- δειλά τον εαυτό σου να παίζει, τα αμέτρητα βίντεο που σε καθηλώνουν με το μουσικό όργανο που σ’ ενδιαφέρει αλλά σε κάνουν να νομίζεις πως δεν έχεις πια χρόνο κι είναι αργά, πάρε την απόφαση να κάνεις αυτό το δώρο στον εαυτό σου, να αγγίξεις το όνειρο, πετώντας κάθε φόβο ή ερωτηματικό.

Όταν δε σου επιτρέπεις να ζεις με απωθημένα, τότε σίγουρα θα ‘σαι ευτυχισμένος. Αξίζει κάθε κόπος κι ανήκει σ’ όλους μια ευκαιρία να κάνουν αυτό που πραγματικά θα τους κάνει πλήρεις. Δε νομίζεις;

Και μην τρομάζεις. Δεν είσαι ποτέ αρκετά μεγάλος για να χαϊδέψεις τα όνειρά σου.