Μεγαλώνουμε· κι όσο μεγαλώνουμε φοβόμαστε τόσο ν’ αποδεχτούμε πως πέσαμε για ακόμα μια φορά έξω. Γιατί όσο περνούν τα χρόνια και όσο κάποιες σχέσεις τελειώνουν, τρομάζουμε όταν συνειδητοποιήσουμε πως για ακόμα μια φορά κάτι δεν πέτυχε. Αρνούμαστε κατηγορηματικά να καταλάβουμε τη ζωή και αντί να την κοιτάξουμε πια κατάματα, κατηγορούμε τον εαυτό μας ξανά και ξανά για τις λάθος επιλογές μας, ώσπου χάνουμε -χωρίς να το ξέρουμε ακόμα- περισσότερες στιγμές.
Χάνοντας στιγμές ο χρόνος δε γυρίζει πίσω και ό,τι και να γίνει δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής κάποια μαγική κλεψύδρα που να τον κάνει να σταματήσει προσωρινά. Όσο κάποιος θυμάται τα όμορφα, τόσο και τ’ αναπολεί, σε αντίθεση με τα άσχημα που στη θύμησή τους έχουν το ταλέντο να τον δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα.
Η ζωή είναι μπροστά σου. Κάνε ένα βήμα και πλησίασέ τη μέχρι τα δυο πρόσωπά σας να έρθουν αντιμέτωπα σε απόσταση αναπνοής. Μην ξεκολλήσεις τα μάτια σου από πάνω της και κοίταξέ την από κοντά. Δες τα ψεγάδια και τις ατέλειές της, γιατί κανένας δεν είναι τέλειος όμως μπορείς να βελτιώσεις τον εαυτό σου και απλώς αποδέξου την. Αποδέξου τις λάθος επιλογές σου, και τώρα που ξέρεις φρόντισε οι νέες σου επιλογές να μην είναι επανάληψη των παλιών, αλλά αντανάκλαση των νέων σου προσδοκιών και της εμπειρίας σου.
Συγχώρεσε τον εαυτό σου για να μπορέσεις να συνεχίσεις παρακάτω. Κατηγορώντας εμάς και βάζοντάς μας στη διαδικασία να μετανιώνουμε καθημερινά, επιβαρύνουμε πρώτα εμάς ψυχολογικά και μετά και τους γύρω μας επίσης. Δεν είναι εύκολο να κλείνουν οι πληγές σου, μα δεν είναι και ακατόρθωτο. Δεν είναι κακό να παραδέχεσαι πως έπεσες έξω, μα αν δεν το κάνεις σύντομα θα χάσεις τα όμορφα και κλείνοντάς τους την πόρτα όταν θα ξυπνήσεις απ’ το λήθαργο, θα παρακαλάς να το’ χες κάνει νωρίτερα.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν πληγώθηκε σ’ αυτόν τον κόσμο με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι εύκολη διαδικασία ούτε όταν κάτι τελειώνει μπορεί να αφήσει απευθείας θετικά συναισθήματα, μα όταν ο άνθρωπος μπορεί ν’ αντέξει, να βρει τη δύναμη να βάλεις τις σκέψεις του σε σειρά, τότε θα προχωρήσει πιο γρήγορα.
Όταν δεν κοντοστέκεσαι στα ίδια και στα ίδια, κερδίζεις χρόνο και συνάμα και τη δυνατότητα αν εκμεταλλευτείς τις ευκαιρίες που μπορεί να σου δοθούν. Νιώθεις δυνατός, ελεύθερος και το συναίσθημα αυτό -πίστεψέ- με αξίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι το να αναλώνεσαι και να μένεις κολλημένος στο τι συνέβη πέρσι το καλοκαίρι.
Πάρε χρόνο και αναλογίσου πόσο λίγοι είχαν σε αυτή τη ζωή την τύχη να βιώσουν έντονα συναισθήματα και να τα δώσουν όλα.
Κερδισμένος δε βγαίνει αυτός που τον αγαπάνε, αλλά αυτός που μπορεί ν’αγαπάει. Σκέψου, λοιπόν, πως ό,τι τελείωσε ήταν για σένα άλλο ακόμη ταξίδι που έφτασε στο τέλος του, και ακόμα κι αν σου πήρε χρόνο απ’ τη ζωή σου, άξιζε, γιατί εσύ ένιωσες. Το τι έκανε ο άλλος είναι προσωπική του υπόθεση και δεν πρέπει να σε νοιάζει.
Έχεις ακούσει πιο βαθιά λόγια απ’ το « εγώ νιώθω»; Νιώθω πρώτα για μένα, άσχετα αν η κατάσταση πάει κάπου ή οδηγεί σε αδιέξοδο. Νιώθω πρώτα για μένα και όσο μεγαλώνω δεν έχω λόγο να φοβάμαι ή να σιγοψυθιρίζω το κλισέ πως «έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις».
C’est la vie, που λένε και οι Γάλλοι. Φρόντισε τη ζωή σου από εδώ και στο εξής να τη θαυμάζεις, χωρίς να τρομάζεις.
Συντάκτης: Θέλγια Γρύλλη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
