«Προσοχή! Ο σκύλος δαγκώνει!» Είναι ταμπέλα που πολλές φορές σε χαρακτηρίζει απόλυτα κι ίσως να έπρεπε να την είχες τοποθετημένη έξω απ’ το δωμάτιό σου, για να προετοιμάζεις και τους άλλους, που εισέρχονται με δική τους ευθύνη, για το τι ακριβώς θα επακολουθήσει.
Η κυκλοθυμία σου έχει βαρέσει κόκκινο και διανύεις την περίοδο που δεν ανέχεσαι ούτε φτερούγισμα μύγας ενώ όταν σου μιλάνε δε θες και πολύ για να αρπαχτείς, αφού τσαντίζεσαι με το παραμικρό. Τσακώνεσαι με όλους όλη μέρα για μικροπράγματα που απ’ το υπερβολικό τράβηγμα σε πείθεις στο τέλος πως είναι μεγάλα.
Υπάρχουν στιγμές που τσακώνεσαι ακόμη και μόνος σου. Ναι, αμέ. Αν τα νεύρα σου παίζουν ντραμς στο κεφάλι σου κι όλοι γύρω σου είναι σε φάση ζεν, χωρίς να σου δίνουν την παραμικρή σημασία (αφού σε μάθανε πια), πρέπει κάπου κάπως να ξεσπάσεις. Αυτό είναι και το χειρότερό σου.
Να τα ‘χεις με πάρει με κάτι (ή και χωρίς λόγο), να προκαλείς τον άλλο ώστε να στήσετε έναν καβγά, να τον ευχαριστηθείτε, ρε παιδί μου, κι ύστερα ανακουφισμένοι να το αφήσετε πίσω σας, κι ο άλλος να παριστάνει τον Βούδα και με τίποτα να μην τσιμπάει.
Να λες, να λες και να τσιγκλάς κι ο άλλος να μην ψαρώνει. Να παραμένει ατάραχος, ίσως και μ’ ένα ειρωνικό χαμόγελο, δείχνοντας πως δεν τον αγγίζει κανένα καρφάκι και καμία λέξη σου. Εκεί είναι που ο εγωισμός σου παίρνει άσχημες στροφές, αφού δεν αντέχει την αδιαφορία και τη νιώθει σαν προσβολή, με ‘σένα εκτός εαυτού και την άλλη πλευρά να παραμένει εξοργιστικά χαλαρή.
Τα νεύρα σου να γίνονται όλο και περισσότερα, ο θυμός σου να συσσωρεύεται και να περιμένει πώς και πώς μια πάσα για να εξωτερικευτεί. Απορείς, πραγματικά, πώς γίνεται να μην αντιδρά και να καταφέρνει να σε αντιμετωπίζει με τόση ψυχραιμία, παρά τα όσα λες (που μάλλον δεν εννοείς καν).
Ανενόχλητος θα σου απαντήσει σαν να μη συμβαίνει τίποτα κι αυτή του η νηφαλιότητα είναι που θα σε κάνει να θες να σπάσεις καθετί γυάλινο που βρίσκεται μπροστά σου. Όπα, φιλαράκι, έτσι δεν έχει πλάκα.
Ξεκινάς, λοιπόν, να τσακώνεσαι για έναν άσχετο λόγο ή απλά για το τίποτα και καταλήγεις να ‘χεις νεύρα και να τσακώνεσαι για τη χαρακτηριστική απάθεια και την τόση αναισθησία του άλλου. Κατάλαβες; Να θες να τσακωθείς σαν άνθρωπος και να μην μπορείς, γιατί σε ‘χει πάρει χαμπάρι και σε παίζει.
Για να σοβαρευτούμε και λίγο, όταν εκδηλώνεις διαρκώς τέτοιου είδους συμπεριφορά και δεν καταλαβαίνεις πόσο χαζό και ψυχοφθόρο είναι να προκαλείς συνεχώς κόντρες κι εντάσεις, ακόμα κι αν εσύ δεν εννοείς τα όσα λέγονται εκείνες τις στιγμές, είναι λογικό ο άλλος κάποια στιγμή να κουραστεί και να σ’ αφήσει απλά να τρώγεσαι μόνος σου, μέχρι να χαλαρώσεις κι ιδανικά μέχρι να συνειδητοποιήσεις πως μόνο κακό σας κάνει όλο αυτό.
Ο «μικρός τιτανικός» του Μαχαιρίτσα, στην πραγματική ζωή δε μοιάζει τόσο ρομαντικός, μα φλερτάρει έντονα με το τέλος, γιατί αν κάθε τρεις και λίγο σας βουλιάζεις αναίτια, όντως θα ‘ναι θαύμα αν σωθείτε.
Φυσικά κι όλη αυτή η κατάσταση δεν έχει καλό αντίκτυπο και για την ψυχολογία μα και για την υγεία σου. Νεύρα χωρίς λόγο, τσακωμοί χωρίς ουσία, φθείρουν και συντηρούν μια τοξικότητα που θα έπρεπε να αποφεύγεις κι όχι να προκαλείς. Δεν είναι πάθος αυτό, αν το μεταφράζεις έτσι, μαζοχισμός είναι.
Προσπάθησε να μετριάσεις τα νεύρα σου και τα ξεσπάσματά σου και θα δεις πως δουλεύοντάς το, πέρα απ’ το ότι οι σχέσεις στον περίγυρό σου θα πηγαίνουν καλύτερα, γιατί διατηρώντας την ψυχραιμία σου θα συντηρείτε αμοιβαία ένα ήρεμο κλίμα σεβασμού κι εξέλιξης, θα αλλάξει σταδιακά κι η ψυχοσύνθεσή σου μέχρι να φτάσεις στο σημείο να νιώθεις πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να αναλωνόμαστε σε τέτοιες μικρότητες.
Να θυμάσαι πως η υπομονή είναι αρετή και πως για να τη βρεις και να τη φορέσεις πάνω σου χρειάζεσαι αυτοέλεγχο, που αν τελικά τον κερδίσεις έχεις κάνει ένα τεράστιο βήμα προς την εσωτερική σου γαλήνη.
Συντάκτης: Θέλγια Γρύλλη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
