Να βοηθάς χωρίς να το επιδεικνύεις

Λένε πως κάνοντας μια καλή πράξη, όλο το σύμπαν, η ζωή, ο Θεός -όπως εσύ ο ίδιος θες να το αποκαλέσεις- σου το επιστρέφει στο διπλάσιο. Υπάρχουν φορές που εμείς οι άνθρωποι όταν είμαστε καλά ξεχνάμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα αμελώντας τον αβοήθητο -μη έχοντας χρόνο γι’ αυτόν και πιστεύοντας πως θα το κάνει σίγουρα κάποιος άλλος-, και απ’ την άλλη υπάρχουν φορές που όταν έχουμε περάσει κι εμείς από μια ανάλογη δύσκολη κατάσταση, νιώθουμε πως δε συμπάσχουμε απλώς μα θέλουμε να βοηθήσουμε με οποιοδήποτε τρόπο.

Δίνοντας το χέρι σου σε κάποιον που το έχει ανάγκη, μέσα από αυτή την πράξη σου, βοηθιέσαι κι εσύ. Βοηθώντας έναν άνθρωπο για λίγο με μια κίνηση βοηθείας, τον απαλύνεις απ’ τα βάρη του και είναι σαν να μοιράζεστε το ίδιο φορτίο αυτού του δύσκολου αγώνα του, ενός τρόπου ζωής που πολλές φορές δεν έχει επιλέξει ο ίδιος, αλλά οι συνθήκες που τα έφεραν έτσι και κατέληξε να μην έχει άλλη επιλογή.

Να βοηθάς κάποιον χωρίς να το επιδεικνύεις. Να σκέφτεσαι πως η ζωή του τα έφερε δύσκολα για κάποιο λόγο και αν σου βγαίνει να τον βοηθήσεις απ’ την καρδιά σου, να το κάνεις χωρίς να το κοινοποιήσεις, να το δημοσιεύσεις, αλλά απλώς γιατί το θεωρείς σημαντικό και γιατί θα κάνει εσένα να νιώσεις καλύτερα η προσφορά προς το συνάνθρωπο. Αρκεί να το ξέρεις εσύ και η ικανοποίηση και η χαρά της πράξης σου να είναι κάτι που θα σε κάνει να νιώθεις γεμάτος.

Αυτό που εσύ δεν εκτιμάς, δεν υπολογίζεις ή μπορεί να θεωρείς πως είναι ασήμαντο για κάποιον μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ίσως για σένα να είναι πλεόνασμα, να υπάρχει στη ζωή σου σε αφθονία και είναι απ’ αυτά τα μικρά ασήμαντα πράγματα στα οποία δε δίνεις ιδιαίτερη έμφαση στην καθημερινότητά σου, όμως κάποιος άλλος θα ένιωθε ιδιαίτερα χαρούμενος αν μπορούσε να αποκτήσει κάτι απ’ όλα αυτά που εσύ θεωρείς αυτονόητα.

Η πραγματική βοήθεια είναι μακριά από κάμερες και δημοσιεύματα. Δεν έχει ανάγκη από τηλεοράσεις, social και επίδειξη, από χειροκρότημα και συγχαρητήρια. Όταν το κάνεις πραγματικά μέσα απ’ την καρδιά σου, δεν έχεις καν την ανάγκη να το προβάλεις σε τρίτους και να το μοιραστείς μαζί τους. Τι πιο όμορφο απ’ το να κάνεις μια καλή πράξη; Να βοηθάς ανθρώπους που μπορείς να μην τους ξέρεις καν; Τι πιο αληθινό απ’ το να έχεις όλη την καλή διάθεση να προσφέρεις και αυτό να πηγάζει πραγματικά από μέσα σου;

Ίσως αυτό να δημιουργεί πραγματικά τον ολοκληρωμένο και ευτυχισμένο άνθρωπο. Το να μπορεί να βοηθάει με ό,τι έχει, ακόμα και με τα λίγα, και να μην έχει την ανάγκη να ζητήσει ανταλλάγματα ή να το προβάλει, γιατί ξέρει πως όταν δώσει, την επόμενη στιγμή θα πάρει πίσω αυτομάτως και θα είναι και η στιγμή που θα έχει κατακτήσει το μεγάλο νόημα της ζωής.