Φροντίζοντας εκείνους που η μνήμη τους τούς πρόδωσε

Όλοι είχαμε στη ζωή μας ένα άτομο να μας νοιάζεται και να μας φροντίζει στις δύσκολες  αλλά και στις εύκολες στιγμές  μας. Στη βρεφική και παιδική  μας ηλικία στήριγμα είχαμε τους γονείς μας. Στην εφηβεία μας τους φίλους μας. Στην ενήλικη ζωή μας την οικογένεια που δημιουργήσαμε. Στα γεράματα με τις τόσες δυσκολίες που πιθανόν να βιώσουμε θα έχουμε το στήριγμα των παιδιών μας, των συζύγων μας ίσως όμως και τη φροντίδα ενός βοηθού.

Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από διάφορες δυσκολίες σωματικές και νοητικές διαφοροποιήσεις που βιώνει το άτομο. Μια από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις που μας προδίδει το μυαλό μας είναι η νόσος  Αλτσχάιμερ. Πρώτα φθείρει τις νοητικές λειτουργίες του ατόμου και σε προχωρημένα στάδια τη σωματική λειτουργία του. Σ’ αυτήν την περίπτωση μια οικογένεια δυσκολεύεται ή δε γνωρίζει πώς να αναλάβει εξ’ολοκλήρου τη φροντίδα του ατόμου γι’ αυτό πολλές φορές αναλαμβάνει είτε για μερικές ώρες είτε σε εικοσιτετράωρη βάση αυτή τη δουλειά, ένας βοηθός.

Ο ρόλος του βοηθού είναι εξίσου σημαντικός όσο και της οικογένειας. Αποφορτίζει συναισθηματικά τα μέλη της και δίνει τη δυνατότητα στο κύριο-φροντιστή του ατόμου να έχει ελεύθερο χρόνο. Να ζει κάποιες πιο χαρούμενες στιγμές και να ξεφεύγει από τη δυσκολία που βιώνει σε καθημερινό επίπεδο.

Η αλληλεπίδραση του βοηθού με το άτομο που φροντίζει είναι μαγική. Μπαίνεις σε έναν κόσμο γεμάτο εκπλήξεις, γεμάτο συναισθήματα και νέες γνώσεις. Μαθαίνεις να είσαι αυθεντικός με το τι λες και τι νιώθεις, καθώς το αντιλαμβάνεται το τι αισθάνεσαι χωρίς να σου το εκφράζει λεκτικά, στο δείχνει με τη συμπεριφορά του. Θα αντιληφθεί ότι είσαι προβληματισμένος, ότι έχεις άγχος, ότι είσαι χαρούμενος. Σού επιτρέπει να τον γνωρίσεις δίνοντάς σου τη δυνατότητα να μάθεις τις ανάγκες του χαρακτήρος και πολλές άλλες σκέψεις του οι οποίες εκφράζονται σχεδόν τηλεπαθητικά.

Δείχνουν με αυθεντικό τρόπο αυτό που βιώνουν. Όταν έχουν ένταση δε θα την κρύψουν, όταν είναι χαρούμενοι θα το δείξουν με ένα πλατύ και ζεστό χαμόγελο. Όταν δεθούν συναισθηματικά μαζί σου θα σε αναζητάνε και θα θέλουν να περάσουν χρόνο παρέα σου κι αυτός ο ποιοτικός χρόνος φαίνεται από την ανάγκη τους να τους ακολουθήσεις σε μια ασχολία που τους ευχαριστεί.

Σε ό, τι αφορά το άτομο που βιώνει την ασθένεια, ο βοηθός παρεμβαίνει με ποικιλόμορφους τρόπους. Αρχική παρέμβαση είναι η συναισθηματική στήριξη που δίνει. Καθησυχάζει όταν δεν αναγνωρίζει το χώρο στον οποίο βρίσκεται. Ασχολείται δίνοντάς του ποιοτικό χρόνο σε μια δραστηριότητα την οποία αγαπά και του αρέσει. Τονώνει το άτομο και το ανεβάζει συναισθηματικά. Στέκεται πλάι του όταν βιώνει θυμό, θλίψη, σύγχυση και το ηρεμεί λέγοντάς του ότι είναι πραγματικά δίπλα του και ότι αυτό που βιώνει είναι ανθρώπινο.

Όπως ένα παιδί έχει ανάγκη στα πρώτα στάδια της ζωής του να το καθοδηγήσεις στο να αποκτήσει δεξιότητες, έτσι και το ηλικιωμένο άτομο πρέπει να το καθοδηγήσεις σε κάποια θέματα, τα οποία δυσκολεύεται να τα υλοποιήσει. Σε αυτό το σημείο συμβάλλει ο φροντιστής ή ο βοηθός. Βάζοντας μια προσωπική πινελιά, η οποία προέρχεται από τον χαρακτήρα του ίδιου του ατόμου.  Το κλειδί είναι ένα μα έχει δύο παραμέτρους: ειλικρίνεια και κατανόηση-ενσυναίσθηση.  Κι είναι σπουδαίο μέσα από μια τέτοια ενασχόληση να αντιλαμβάνεσαι μεγάλες αλήθειες για εσένα και να αποκτάς καλύτερη αντίληψη για τον άνθρωπο.