Πόσοι άνθρωποι, άραγε, δε βίωσαν έρωτα για έναν άνθρωπο, για το σχήμα του, τη βαθιά και μουσική χροιά που έχει η φωνή του, τον χαρακτήρα του; Πόσα βράδια ξενύχτησες για να θυμηθείς μια ασήμαντη για πολλούς λέξη, που στα μάτια σου φάνηκε μαγική; Σε πόσα όνειρα είδες να σε αγκαλιάζει σφιχτά ενώ περπατούσατε σε μια ακρογιαλιά ενός νησιού που πήγατε πρώτη φορά διακοπές; Μήπως θυμάσαι που σου έλεγε «σ’ αγαπώ» και σε φιλούσε παθιασμένα στη μέση του δρόμου, πριν ανάψει το φανάρι;
Τίποτα δεν ξεχνάς όταν είσαι ερωτευμένος με την ολότητα του συνοδοιπόρου σου. Με αυτό το κάτι που τον κάνει ξεχωριστό στα μάτια σου και που μπορεί να ‘χει πολλές μορφές. Μορφές μοναδικές για κάθε άνθρωπο. Που ίσως δεν μπορεί να τις αντιληφθεί κανένας άλλος στο περιβάλλον, παρά μόνο εσύ.
Αυτή η αγκαλιά που σε γεμίζει θαλπωρή και φροντίδα, που μένει ανεξίτηλη στη μνήμη σου. Πόσες φορές δεν αναζήτησες εκείνη την αγκαλιά ενώ τα σπάσατε για ένα χρονικό διάστημα; Και πώς λαχτάρας την ίδια αγκαλιά όταν μετά την ένωσή σας σου έλεγε λογάκια ερωτικά στο αφτί; Κι η αγκαλιά όταν βίωνες μια δύσκολη κατάσταση; Η στοργική αγκαλιά όταν αρρωσταίνεις κι είναι από πάνω να σου υπόσχεται ότι θα γίνεις καλά; Η αγκαλιά και παράλληλα τα γέλια σας όταν βλέπατε μια ταινία τρόμου κι εσύ έκρυβες το πρόσωπό σου γιατί φοβόσουν.
Κι είναι κι αυτό το χαμόγελο όταν μάθαινε κάτι καλό για ‘σένα. Αυτό το αμήχανο και συνάμα παιχνιδιάρικο χαμόγελο, όταν σου λέει ότι θέλει να ζήσει μαζί σου. Αυτό το περήφανο χαμόγελο όταν έμαθε ότι πήρες προαγωγή. Το χαμόγελό του όταν σε περίμενε στην πόρτα με πολλά χρωματιστά λουλούδια; Το χαμόγελό του όταν χορέψατε μαζί σε ένα πάρτι; Το ντροπαλό μειδίαμα όταν έχει άδικο αλλά επιμένει ότι έχει δίκιο; Το χαμόγελο όταν έμαθε ότι περιμένετε παιδί;
Κι ύστερα αυτά τα μάτια… Τα μάτια εκείνα που όταν καβγαδίζετε πλημμυρίζουν από δάκρυα φόβου απώλειάς σου. Εκείνα τα μάτια τα διερευνητικά όταν σε πρωτογνωρίζει. Τα μάτια εκείνα που μένουν ξάγρυπνα όταν ανεβάζεις πυρετό. Αυτά τα μάτια τα γαλαζοπράσινα που σκουραίνουν όταν θυμώνει και τα μελί που φωτίζουν όταν σε συναντά. Τα μάτια εκείνα στα οποία διατυπώνεται μια απορία. Το επιθετικό βλέμμα όταν παρατηρεί ότι μέσα στον χώρο σε διεκδικεί κάποιος άλλος.
Κι είναι και τα φιλιά που ανατριχιάζουν όλο σου το σώμα ενώ αυτός απαλά κατεβαίνει από το πρόσωπό σου έως την κοιλιά σου και ξανά ηδονικά ανεβαίνει προς τα πάνω. Αυτό το πρώτο ερωτικό φιλί που ανταλλάξατε στο πρώτο σας ραντεβού και που διήρκεσε ούτε που μπορείς να προσδιορίσεις πόσο. Αυτό το ενισχυτικό φιλί που σου έδωσε όταν έδινες εξετάσεις οδήγησης ή πριν την πρώτη μέρα στη νέα δουλειά. Το φιλί στον γάμο σας;
Τα συναισθήματα του ανθρώπου σου για ‘σένα; Τα τόσα γεμάτα «σ’ αγαπώ»; Τα τόσα γράμματα και μηνύματα που αντάλλαξες μαζί του, εκείνα που έπνιγαν ένα παράπονο όταν σας χώριζαν χιλιόμετρα, με έναν απ’ τους δυο σας για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό; Όταν έφευγε για τη δουλειά και σου άφηνε ραβασάκια με καρδιές και γλυκόλογα; Η συναισθηματική στήριξη που σου παρείχε σε κάθε σου αρχή και κάθε απογοήτευσή σου;
Όλα αυτά οδηγούν στο να καταλάβεις ότι ερωτεύεσαι όλο και περισσότερο τον σύντροφό σου. Αναπτύσσεσαι δίπλα του, γεμίζεις θετικά συναισθήματα. Συστήνεσαι (ξανά) με τη χαρά και την ελπίδα και δίνεις, επιτέλους, νόημα στη ζωή. Αντιμετωπίζεις δυσκολίες που αισθανόσουν πως μόνος δε θα μπορούσες να λύσεις. Κι όσο βιώνεις το τώρα με ευγνωμοσύνη και περιμένεις το μετά με αισιοδοξία, βελτιώνεσαι κι ανακαλύπτεις καλύτερες εκδοχές σου.
Σχεδιάζεις το μέλλον, βάζεις σκοπούς και κυνηγάς στόχους. Προτεραιότητά σου το «μαζί», όσο μελετάς τους παράγοντες που επηρεάζουν τη μεταξύ σας σχέση. Κάνεις, δηλαδή, στο μυαλό σου μια ασταμάτητη έρευνα, ώστε να βρεις τρόπους να μη χάσεις αυτό που έχεις. Ονειρεύεσαι να φτιάξετε μια οικογένεια μαζί ή να γίνετε οι δυο σας οικογένεια. Αρκεί να ‘στε ο ένας διπλά στον άλλο.
Όλα αυτά σε οδηγούν στο να πεις “Baby I’m in love with the shape of you”.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη