Ο έρωτας ανέκαθεν εξυμνείται και προσπαθεί να ερμηνευθεί από καλλιτέχνες, φιλοσόφους, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, αλλά κι από ανειδίκευτους ερωτευμένους. Τελικά ποιους ερωτευόμαστε και γιατί; Ούσα μέλος της τελευταίας κατηγορίας θα υποστηρίξω αυτή τη φορά τη δική μου θεωρία.
Ερωτευόμαστε ανθρώπους πάνω στους οποίους βλέπουμε κομμάτια του εαυτού μας. Κομμάτια απ’ το παρελθόν μας, παραδείγματος χάρη, κομμάτια που μας λείπουν, αλλά θα θέλαμε πολύ να έχουμε στην προσωπικότητά μας, κομμάτια που κουμπώνουν το ένα με το άλλο χωρίς κενά ή κομμάτια που ταυτίζονται το ένα με το άλλο απολύτως.
Οι άνθρωποι που ερωτευόμαστε ίσως να ‘ναι λίγο-πολύ ο καθρέφτης του εαυτού μας στο αντίθετο φύλο. Μας ελκύει πολλές φορές το άγνωστο, άλλα σκέψου πόσο μυστήριο γίνεται όταν κάποιες φορές γνωρίζεις κάτι το εκπληκτικά οικείο και γνώριμο.
Σίγουρα έχεις νιώσει κι εσύ εκείνη τη χημεία που σε κάνει να ανατριχιάζεις και να απορείς συνάμα, πώς γίνεται να λες κάτι ταυτόχρονα με το άτομο απέναντί σου, να γελάτε με τα ίδια αστεία ή να έχετε την ίδια έκφραση όποτε κατσουφιάζετε, ακόμη κι όταν δενγνωρίζει ο ένας τον άλλο για πολύ καιρό. Τα ομώνυμα έλκονται σ’ αυτή την περίπτωση κι άσε τους νόμους της φυσικής να λένε.
Έχεις ερωτευτεί κάποιον που να είχε όμοια βιώματα στο παρελθόν με τα δικά σου; Είναι ευκολότερο να ταιριάξεις με αυτόν τον άνθρωπο, γι’ αυτό. Είναι ευκολότερο όταν σκέφτεστε στο ίδιο μήκος κύματος, όταν μεταφέρετε κι οι δυο ίδια φορτία συναισθήματος, είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα, για ένα συγκεκριμένο γεγονός.
Οικειοποιείσαι πιο άνετα με ανθρώπους που θεωρείς πως ταιριάζετε και δεν έχουν πάντα στην άκρη της γλώσσας τους την ατάκα που θα καταρρίψει όσα λες, γιατί όσο αφροδισιακή κι αν είναι η κόντρα, σε κάποιες περιπτώσεις, μετά από λίγο κουράζει.
Έπειτα σκέψου πόσο εύκολα ερωτεύεσαι κάποιον που θαυμάζεις. Είναι που ο άνθρωπος απέναντί σου έχει κάποια στοιχεία που λείπουν απ’ το δικό σου «οπλοστάσιο». Εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι τα ετερώνυμα. Πιθανόν αν δεν είσαι ιδιαίτερα δυναμικό άτομο να έλκεσαι από εκείνους που φαντάζουν κάπως πιο ισχυροί στα μάτια σου ή αν είσαι κάπως πιο επιβλητική προσωπικότητα να ψάχνεις κάποιο πιο ήρεμο σύντροφο για να εξισορροπεί τη σχέση σας, αφού θα σε χαλαρώνει η δική του αντιμετώπιση για τη ζωή.
Ερωτευόμαστε ασυναίσθητα κι υποσυνείδητα θέλουμε μέσω του έρωτα να γινόμαστε καλύτεροι για το σύντροφό μας, αλλά και για εμάς τους ίδιους. Μέσα στα μάτια του συντρόφου σου είναι σαν να βλέπεις τον εαυτό σου σε βελτιωμένη έκδοση. Μια έκδοση πιο χαμογελαστή, πιο δοτική, πιο θετική, αφού μέσα από όλη αυτή την αλληλεπίδραση θα κληθείς να αλλάξεις για να τον καταλάβεις, αλλά κι εκείνος θα αλλάξει άθελά του για να καταλάβει εσένα.
Πολλοί ξεκινούν έναν αγώνα ψάχνοντας το άλλο τους μισό. Το ζήτημα είναι να βρεις το άλλο σου ολόκληρο κι όχι έναν άνθρωπο που θα έχει τα ίδια πληγωμένα κομμάτια με τα δικά σου, όσο κι αν αυτά στα μάτια σου φαντάζουν οικεία. Αξίζεις έναν άνθρωπο που θα επουλώσει τις πληγές σου κι όχι κάποιον που θα τις αφήσει ανοιχτές σκαλίζοντάς τες κι άλλο με τα δικά του προβλήματα.
Ο έρωτας για μένα είναι ένας πολύχρωμος καμβάς, ένα παζλ που πάνω του κυριαρχεί το κόκκινο κι όχι το μαύρο χρώμα. Να ψάχνετε χρώματα που να κουμπώνουν με το μαύρο σας κομμάτι κι όχι κι άλλο μαύρο, αφού έτσι μονάχα θα ανακαλύψετε τον πραγματικό σας εαυτό.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη