Μαθαίνεις τι θες ανακαλύπτοντας τι δε θες

«Δε θέλω ο καφές μου να ‘ναι κρύος, δε θέλω να μου καβατζώνουν τον αναπτήρα, δε θέλω η ένταση της μουσικής να ‘ναι χαμηλή, δε θέλω να αλλάζουν θέση στα πράγματά μου.»

Ο καθένας μας μπορεί να βρει χίλια-δύο πράγματα που δε θέλει στη ζωή του από μικρά και καθημερινά, όπως τα παραπάνω, μέχρι συμπεριφορές που τον ενοχλούν στην καθημερινή του συναναστροφή με τον κόσμο. Είναι πολύ εύκολο να βρεις τι δε θες, απλά δοκιμάζεις έστω μια φορά και σου αρκεί για να βγάλεις πόρισμα.  Αντιθέτως, σκέψου πόσο δυσκολότερο είναι να πεις με σιγουριά το τι θες, ειδικά σε ζητήματα που το θέλω με το πρέπει αντικρούονται ή όλα όσα επιθυμείς είναι δύσκολο να συνδυαστούν.

Για να βρεις το τι θες πραγματικά στη ζωή σου θα προηγηθεί μια πολύ μεγάλη –πλην σημαντική– αφαιρετική περίοδος εμπειριών. Θα γνωρίσεις κόσμο και κοσμάκη κι οφείλεις να ‘χεις τα μάτια σου ανοιχτά κρίνοντας ποιοι από αυτούς σου κάνουν κι αξίζουν να μείνουν δίπλα σου και ποιοι θα κατακτήσουν μια θέση στη μαύρη σου λίστα. Έτσι συνεχίζεται η πορεία για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και το τι θα δώσει νόημα στην ύπαρξή σου.

Είναι το λιγότερο αφελές  να ρωτάς έναν νεαρό άνθρωπο τι θέλει εφόσον δεν έχει δοκιμάσει πολλά απ’ όσα θα ήθελε κι όσο κουραστικό κι αν είναι για κάποιους να περιμένουν τους προαναφερθέντες να κατασταλάξουν, άλλο τόσο με κάνει να πιστεύω η όλη κατάσταση πως είναι πολύ πιο ανώριμο και κουραστικό να εμμένεις σε μια γνώμη χωρίς να έχεις βιώσει την κατάσταση την οποία κατακρίνεις.

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Πώς θα καταλήξεις ότι δε σου αρέσει ας πούμε η φασολάδα, αν δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ στη ζωή σου; Αναλογικά είναι τα πράγματα και στις ανθρώπινες σχέσεις. Για να καταλήξεις πως δε σου αρέσουν οι αγενείς ή οι δειλοί άνθρωποι σημαίνει πως γνώρισες κάποιους τέτοιους και δεν ταιριάζατε. Αντίστοιχα, σε κάποια φάση τις ζωής σου μπορεί να γνώρισες κάποιους πολύ χαλαρούς κι αστείους τύπους και να δέσατε. Συνεπώς, απ’ τους  πρώτους απομακρύνεσαι, ενώ επιδιώκεις να έχεις παρτίδες με τους δεύτερους, γιατί περνάς πιο ευχάριστα.

Δεν είναι κακό να κάνεις παρέα ή να συνάπτεις σχέσεις με διαφορετικούς ανθρώπους. Ο καθένας είναι ξεχωριστός κι είναι εκεί για να διαδραματίσει έναν ξεχωριστό ρόλο. Αν δεν καείς, πώς θα καταλάβεις ότι δε βάζουν το χέρι στη φωτιά; Τα λόγια είναι πολύ πιο επιφανειακά και τίποτα δε συγκρίνεται με μια βιωματική εμπειρία. Όσο κλισέ κι αν είναι λοιπόν, απ’ τα λάθη μας μαθαίνουμε. Δεν είναι δυνατόν να ταιριάζουμε με όλους και να προσαρμοζόμαστε σ’ όλες τις καταστάσεις δείχνοντας ανοχή στα πάντα. Ακόμη και με τους ίδιους μας τους εαυτούς να ήμασταν στο ίδιο περιβάλλον σε ένα παράλληλο σύμπαν, το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα συμφωνούσαμε παντού.

Περνώντας λοιπόν τα χρόνια βλέπεις τι σου πάει και τι όχι. Έχεις εξασκήσει το μάτι σου και τη διαίσθησή σου κι απομακρύνεσαι από παθολογικές καταστάσεις, πολύ προτού μπεις μέσα σ’ αυτές. Κατανοείς καλύτερα και δικαιολογείς κάποιες συμπεριφορές που σε είχαν ενοχλήσει στο παρελθόν ερχόμενος κι εσύ στην ίδια θέση. Διαχειρίζεσαι κάποια πράγματα πολύ πιο ψύχραιμα και δε θεωρείς πως ήρθε το τέλος του κόσμου με την πρώτη στραβή. Το πιο σημαντικό είναι όμως πως διώχνοντας κάποια «παράσιτα» απ’ τη ζωή σου βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά και πλησιάζεις πολύ πιο κοντά σε αυτό που θεωρείς ιδανικό.

Συνεπώς, καταλήγοντας στο τι δε θέλουμε στην καθημερινότητά μας, απομακρύνοντας όλα εκείνα που θολώνουν το τοπίο και κατανοώντας πως το τέλειο δεν υπάρχει, όσο κι αν όλοι μας το θέλουμε, ξεκινάμε να εκτιμάμε κάποια πράγματα και να ανεχόμαστε κάποια άλλα που κάποτε δε διαπραγματευόμασταν.

Μεγαλώνοντας έτσι κι αλλιώς, βλέπεις κι εσύ ο ίδιος τα ψεγάδια σου, εξελίσσεσαι και δεν αυτοκαταστρέφεσαι τόσο. Όσα θες απλοποιούνται. Θες να περνάς όμορφα, να γελάς και να βλέπεις κάποιο αντίκρισμα σ’ ό,τι κάνεις. Το κλειδί για να τα ανακαλύψεις είναι ο χρόνος με άλλα λόγια. Μη βιάζεσαι να κατασταλάξεις κάπου, είναι παράλογο! Πες «ναι» σε νέες προκλήσεις και μη φοβάσαι να ζεις, αρκεί το πάθημα να γίνεται μάθημα και να δεις  που οι επιθυμίες σου θα ‘ρθουν στο διάβα σου νωρίτερα απ’ ό,τι περιμένεις.