Ένα δίχρονο με μαλλιά καπελάκι και γυαλιά ηλίου χαμογελάει στραβά πάνω στο πρώτο του ποδήλατο. Αλλάζεις σελίδα και βλέπεις τη γιαγιά σου νεότερη να σε ταΐζει. Λίγο παρακάτω είναι Χριστούγεννα και οι δικοί σου είναι μαζεμένοι γύρω απ’ το τζάκι και συζητάνε. Ακολουθεί η πρώτη μέρα σου στο σχολείο και οι πρώτες απόκριες που είχες ντυθεί κλασικά κάτι απ’ το ζωικό βασίλειο όπως όλοι μας.
Ψάξε καλύτερα το ντουλάπι. Θα βρεις τους γονείς σου να είναι αγκαλιασμένοι και ερωτευμένοι παρόλο που τώρα σφάζονται. Και λίγο πιο βαθιά θα βρεις το άλμπουμ της γέννησης σου, το οποίο περιέχει κι άλλες «πικάντικες» πληροφορίες όπως πότε έβγαλες το πρώτο σου δόντι και πότε είπες την πρώτη σου λέξη.
Πότε μεγάλωσες ; Πότε άλλαξαν όλα ; Ίσως κάποιοι απ’ αυτούς που χαμογελούσαν γεμάτοι καμάρι στην κάμερα για το εγγόνι τους να μη ζουν σήμερα, όμως το ξέρεις και το βλέπεις ότι σ’ αγαπούσαν. Και οι γονείς σου δεν ήταν πάντα έτσι γκρινιάρηδες , υπήρξαν και ‘κείνοι νέοι όσο απίθανο κι αν σου φαίνεται. Με τις παρέες τους, με την ωραιότατη αφάνα τους και το 80’s ντύσιμο, πράγματα που λόγω επιλογών και συνθηκών άφησαν πίσω για να φέρουν στον κόσμο το χαζοχαρούμενο στην πρώτη φωτογραφία.
Πέρασε η ώρα και κοιτάς το κινητό σου ; Ποιόν έχεις φάτσα φόρα με το που το ανοίγεις ; Ή την όμορφη μούρη σου ή εσένα με τον έρωτα ή εσένα με κάποιο φίλο. Καλά και να μην τους έχεις τώρα και να διαφωνείς μαζί μου, κάποτε τους είχες φόντο όλους αυτούς, ας μη ξεγελιόμαστε. Γιατί σημαίνουν πράγματα για εσένα . Γιατί κάθε φορά που κοιτάς την οθόνη το βλέμμα σου ασυναίσθητα φωτίζεται και σκας ένα αχνό γελάκι και ας μη το καταλαβαίνεις.
Ξέρεις ποιες είναι οι αγαπημένες μου εικόνες ; Αυτές από διακοπές ή εκδρομές. Η απόλυτη ελευθερία. Εσύ με τους φίλους σου και το διευθυντή του σχολείου σε μια φωτογραφία. Αξία ανεκτίμητη. Ο πρώην κολλητός σου να πίνει fanta χωρίς ανθρακικό, ενώ ο νταής του Γ3 του κάνει κερατάκια. Ο αδερφός σου να παίζει κάρτες Υu-gi-oh και η μικρή σου ξαδέρφη να κλαίει γιατί το crew των μεγάλων δεν την παίζατε το καλοκαίρι του 2002 στα Καμμένα Βούρλα. Ακόμα και ο λουκουματζής υπάρχει σ’ αυτό το άλμπουμ.
Θυμάσαι τότε που η μάνα σου με το ζόρι σ’ έγραψε παραδοσιακούς ; Όχι ; Μάντεψε, το ‘χεις σε φωτογραφικό ντοκουμέντο. Όλη σου η παιδική ηλικία σε πολύχρωμα χαρτιά κλεισμένα στο τελευταίο συρτάρι του σύνθετου. Πάντα εκεί θα ‘ναι να σου θυμίζουν το παρελθόν και ότι ακόμη κι αν υπήρξαν πράγματα που σε πλήγωσαν, οι όμορφες στιγμές ήταν περισσότερες κι ας μη σου έμειναν.
Έχεις κρατήσει τη μνήμη από το πρώτο σου κινητό; Τι άσχημοι που ήμασταν όλοι στην εφηβεία. Λίγο ακμή, γυαλιά, μαλλί ισιωμένο και νύχι βαμμένο μαύρο με το Sleepless των Until June να παίζει στο background. Φώτο στο φροντιστήριο στην ώρα της ιστορίας, ενώ η καθηγήτρια παρέδιδε το κρητικό ζήτημα και το Μαράκι μπροστά ζωγράφιζε το Smile. Είχες βγάλει στα κρυφά φωτογραφία και το απωθημένο σου μεταξύ των άλλων, αθεόφοβο πλάσμα και ας σε έπιανε ρίγος κάθε φορά που έπαιρνε το κινητό σου για να μη τη δει.
Μη σταματάς. Ακολουθούν τα καλύτερα. Φωτογραφίες από πάρτι, φωτογραφίες με ποτά, φωτογραφίες που είχες αναλάβει τη θέση Dj,το φυτό της τάξης ζάντα στον καναπέ, ο Νίκος να φασώνεται με τη Ισμήνη, εσύ να κάνεις εμετό στο νεροχύτη. Ενδιαφέρον. Λίγο παρακάτω σοβαρεύεσαι. Αγκαλιά με το αμόρε, φιλιά, γέλια. Οι πρώτες διακοπές χωρίς γονείς, συναυλίες και η πρώτη μέρα σου στο πανεπιστήμιο και το φοιτητικό σου σπίτι.
Το δάχτυλο σου κάπου-κάπου σταματάει και ζουμάρει. Μην απορείς ! Εσύ τα έζησες αυτά και σε περιμένουν ακόμα ομορφότερες στιγμές εκεί έξω. Μη ξεχνάς να τις αποθανατίζεις. Οι φωτογραφίες μπορεί να σου φέρνουν νοσταλγία αλλά σου δίνουν και δύναμη για να συνεχίζεις.
Ξέρω τώρα γελάς αλλά σ έχω σ’ όλες σου τις εκδοχές. Μουτρωμένο, νευριασμένο, ειρωνικό, ευτυχισμένο, ερωτευμένο, μεθυσμένο ακόμη και γυμνό. Μπορώ να σε προδώσω ανά πάσα στιγμή γι’ αυτό να προσέχεις να μη με χάσεις.
Με αγάπη,
η φωτογραφική σου μνήμη.
( https://www.youtube.com/watch?v=T3rXdeOvhNE )
Συντάκτης: Αγγελική Παπαευσταθίου
