Να μάθεις να λες όχι

Όχι. Τρία γράμματα, δύο συλλαβές. Μια λέξη τόσο μικρή, αλλά και τόσο μεγάλη συνάμα. Τόσο εύκολη στο να τη γράψεις, τόσο δύσκολη στο να την ξεστομίσεις. Την έχουμε συνδέσει με αρνητικά συναισθήματα από μικρή ηλικία όταν με ζήλο ζητούσαμε κάτι και δε μας το έδιναν. Απογοήτευση και θυμός τα επακόλουθα της τόσο «τραγικής» άρνησης. Δεν είναι απ’ τις λέξεις που αγαπώ. Μου αρέσει να λέω, αλλά και να ακούω μόνο «ναι». Ναι θετικά, από καρδιάς να συνοδεύονται από χαμόγελο και καλή διάθεση.

Βέβαια, ο Μεταξάς το είπε σ’ ολόκληρο Ιταλό πρέσβη κι εγώ δυσκολεύομαι να το πω στους φίλους και την οικογένειά μου που υποτίθεται πως με ξέρουν και θα καταλάβουν πως για να αρνούμαι την εκάστοτε πρόσκληση ή εξυπηρέτηση όντως δεν μπορώ ή εν τέλει δεν έχω διάθεση. Στη σκέψη όμως πως θα δυσαρεστήσεις όλους αυτούς τους αγαπημένους ανθρώπους πώς να το πεις; Στην εικόνα πως θα στραβομουτσουνιάσουν ή έστω σου κρατήσουν μούτρα δε σου πάει η καρδιά να πεις όχι.

Έτσι,για μια ακόμη φορά παραμερίζεις τις ανάγκες σου, τον εαυτό σου, τον προσωπικό σου χώρο και χρόνο για όλους τους άλλους, γιατί ας μην ξεγελιόμαστε δε θα πεις ναι μόνο στη μάνα και την κολλητή σου, αλλά θα πεις και στον άκυρο απ’ τη σχολή που θέλει μια διευκόλυνση με την εργασία και στον κυρ Τάκη με το περίπτερο και στον φίλο σου τον Πάνο απ’ το νηπιαγωγείο που ψάχνει παρέα να πάει για ψάρεμα και τον έχουν κλάσει όλοι οι υπόλοιποι.

Έτσι το εγώ σου πάλι μπαίνει στη στοίβα με τις υποχρεώσεις και πάντα μπαίνει τελευταίο, ούτε καν κάπου ανάμεσα. Φαίνεσαι κουρασμένος σου λένε. «Ρε συ δεν κοιμήθηκες χθες βράδυ;». Πώς να κοιμηθείς όταν όλη νύχτα λύνεις τα ψυχολογικά της Κατερίνας που χώρισε με τον χ,ψ,ω γκόμενο και ψάχνει ακόμη μια φορά για παρηγοριά στο φιλαράκι της που θα ‘ναι πάντα η πράσινη διαθέσιμη κουκκίδα στις 5 το πρωί. Πώς να κοιμηθείς όταν βασανίζεσαι απ’ τη σκέψη ότι ακύρωσες επειδή δεν προλάβαινε τον Γιώργο που ήθελε βοήθεια με το μαγείρεμα.

Σε έχουν κουράσει όλοι τους, έτσι; Νιώθεις λίγο ή και πολύ μαλάκας; Θες να τους βρίσεις, να τα κλείσεις όλα και να  βγάλεις εισιτήριο χωρίς επιστροφή για Ίμπιζα; Μαζί σου, αδερφέ μου, αλλά μεταξύ μας, δεν είναι δικό τους  το φταίξιμο. Εσύ τους έμαθες  να σ’ αντιμετωπίζουν έτσι. Εσύ τους καλλιέργησες την ψευδαίσθηση-προσδοκία πως θα ‘σαι καλοδιάθετος και πρόθυμος σε κάθε περίπτωση. Γι’ αυτό μην παραπονιέσαι.Όσο δύσκολο είναι για σένα να πεις «όχι», τόσο δύσκολο είναι και για ‘κείνους να συνειδητοποιήσουν τι ξεστόμισες μόλις.

Δεν είναι δύσκολο να φτιάξουν τα πράγματα, είναι ακριβώς μια απόφαση, μια φράση. Πες «όχι» και βάλε προτεραιότητες. Και το καλό που σου θέλω σ’ αυτές τις προτεραιότητες ο αγαπημένος παραμελημένος σου εαυτός να ‘ναι πια πρώτος. Αν δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, αν δεν είσαι πραγματικά ευτυχισμένος με όσα κάνεις γιατί να υποκρίνεσαι πως όλα πάνε τέλεια και να λύνεις τα προβλήματα όλων των άλλων ενώ καλά-καλά δεν έχεις λύσει τα δικά σου; Τα προβλήματα και τις επιθυμίες μας λοιπόν, φίλε μου, τα αντιμετωπίζουμε κατά μέτωπο και δε φορτωνόμαστε με περίσσειες έγνοιες  για να ξεφύγουμε απ’ τα δικά μας.

Κάνε πρόβα μπροστά απ’ τον καθρέφτη.Τεντώσου, πάρε βαθιά ανάσα και πες το. Όχι. Είδες δεν ήταν τόσο δύσκολο, δεν πέρασε ούτε μισό λεπτό, δε σου κόστισε κάτι, ούτε σε κανέναν άλλο θα κοστίσει η εξέχουσα απουσία σου. Ξεκόλλα,δε θα κλαίνε επειδή δεν μπορείς να πας μαζί τους κι αποφάσισες επιτέλους να πας για ψώνια, να ξεκουραστείς και να προσέξεις τον εαυτό σου. Ξέρεις αν όντως σ’ αγαπάνε μπορεί να χαρούν κιόλας με την αλλαγή κι εσύ που και που μπορείς να ζητάς τη συντροφιά και τη βοήθειά τους γιατί οι αληθινές σχέσεις  είναι αμοιβαίες, δίνεις αλλά και παίρνεις .

Δε θέλω να είμαι συμπαθής επειδή λέω «ναι»σε όλα, θέλω να μια συμπαθής γιατί αγαπώ τον εαυτό μου και αυτό βγαίνει προς τα έξω, γιατί έχω μια δυνατή προσωπικότητα και στέκομαι βράχος στους φίλους μου όταν με χρειάζονται πραγματικά, γιατί έχω το θάρρος να αντιμετωπίζω τους φόβους μου, την απόρριψη κι οτιδήποτε συμβαίνει και μπορώ να ξανασηκώνομαι. «Όχι», λοιπόν, γιατί είναι τόσο γλυκιά η ελευθερία μετά τον πόλεμο.