Οι μπηχτές και τα μισόλογα δε σε κάνουν εξυπνότερο

Μια φορά κι έναν καιρό, κατάλαβες πως ο κόσμος δε γυρίζει γύρω από σένα κι οι άνθρωποι διαφέρουν. Χαλάστηκες από αυτή την ποικιλομορφία και το ότι έδεσαν μεταξύ τους μιας και κάποιες απ’ τις απαιτήσεις σου δεν περνούσαν και σαν ανώριμο κακομαθημένο που δεν του κάνουν τα χατίρια αποφάσισες να εδραιώσεις τις θέσεις σου πετώντας αραιά και πού σχόλια είτε για την εξωτερική εμφάνιση είτε για το IQ ή για κάτι που είχε αναφέρει ο στόχος σου την εποχή των Παγετώνων.

Θα γελάσουν δυο-τρεις συνωμοτικά και μόλις δεις ότι η ατάκα πάρει έγκριση απ’ το κοινό, την κάνεις καραμέλα. Το φτωχό σου μυαλό δεν καταλαβαίνει πως σταδιακά μόνος σκάβεις το λάκκο σου, γιατί ενώ αρχικά χαίρεις καθολικής αποδοχής και δημοτικότητας στη συνέχεια θα γίνεις ο πιο αντιπαθής όλων, διότι με το που αρχίσουν να σου λένε κάποιοι ότι αυτό που κάνεις είναι λάθος, μπαίνουν κι εκείνοι στο στόχαστρό σου. Δεν είσαι τίποτε άλλο πέρα από θρασύδειλος.

Είχες πει πως τις μπηχτές σου έχουν την ικανότητα να τις αντιλαμβάνονται μόνο τα ξυπνοπούλια. Με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι. Όλοι καταλαβαίναμε ποιους είχαν στόχο τα καρφιά που πέταγες σ’ ανύποπτο χρόνο και χώρο, αλλά προσπαθούσαμε να είμαστε διακριτικοί, σε αντίθεση με σένα που μας πρόσβαλες μέσα στα μούτρα μας. Μπηχτές σε συνδυασμό με κρυάδες που τις περισσότερες φορές δεν έκαναν κανένα μας να γελάσει ενώ απορούσαμε μεταξύ μας ποιος ο λόγος κι η αιτία. Μια ύπουλη επίθεση είναι τα καρφιά, τις πετάς κι όποιον πάρει ο χάρος. Άραγε έχεις τα κότσια να πεις ό,τι σε ενοχλεί ευθέως;

Οι σπόντες βρίσκονται κάπου ανάμεσα στο να μιλάς ξεκάθαρα και να μιλάς πίσω απ’ την πλάτη των ανθρώπων που θες να θίξεις. Αυτό τις καθιστά το χειρότερο μέσο που μπορείς να επιλέξεις σε μια κουβέντα για να απευθυνθείς σε ένα άτομο. Έχεις την ψευδαίσθηση πως θα πετάξεις το καρφάκι σου κι εμείς θα πληγωθούμε και θα μας βάλεις σε σκέψεις ενώ ουσιαστικά η ύπαρξή σου μας είναι απλά αδιάφορη. Εμείς τουλάχιστον έχουμε τα κότσια να μιλάμε κοιτάζοντας τους άλλους στα μάτια, χωρίς μισόλογα κι υπεκφυγές.

Το κρυφτούλι σου θυμίζει την απόπειρα του ελέφαντα να κρυφτεί πίσω απ’ την παπαρούνα. Το ότι ορισμένοι δεν μπαίνουμε καν στο τριπάκι να ανταποδώσουμε με τον ίδιο τρόπο ή να σου απαντήσουμε δε σημαίνει πως δεν καταλαβαίνουμε τι λες, απλά δεν πέφτουμε στο επίπεδό σου. Δοκίμασε να μιλήσεις έστω μια φορά ξεκάθαρα να δούμε πόσοι θα γελάσουν. Μη γίνεσαι σαδιστής στοχοποιώντας άτομα ίσως πιο αδύναμα από σένα  που έχεις την πεποίθηση πως δε θα πιάσουν το ατυχές αστειάκι σου.

Τουλάχιστον όσοι κράζουν πισώπλατα ανησυχούν τόσο πολύ μήπως μαθευτούν οι κακίες τους που το κάνουν με όσο πιο μυστικοπαθή τρόπο μπορούν. Έμμεσα σκέφτονται τα συναισθήματα του θιγόμενου και τις αντιδράσεις του, ενώ εσύ πετάς τη βόμβα και φεύγεις. Αναισθησία και κόμπλεξ μακιγιαρισμένα με αθώο χιουμοράκι, ματιές και σκουντήματα. Το μοτίβο επαναλαμβάνεται συνεχώς μέχρι να κουράσει. Μέχρι να σταματήσει να κάνει αίσθηση, να το βαρεθείς και να ψάξεις γι’ άλλο θύμα.

Θυμίζει σάτιρα λίγο πολύ το εργάκι. Γίνεται κουραστικό από κάποια στιγμή κι έπειτα. Γιατί δε μας μιλάς λίγο για τον εαυτό σου, τη ζωή σου και τους προβληματισμούς σου; Τα έχει λύσει όλα που το μόνο που σε κάνει πια ευτυχή είναι οι σπόντες κι η σαστιμάρα που επικρατεί; Προφανώς δεν έχεις τίποτε σημαντικότερο να κάνεις γι’ αυτό σου αρέσει τόσο πολύ να δημιουργείς πρόσφορο έδαφος για απορίες και νέα κουτσομπολιά.

Ο σοφός λαός σε αντίθεση με σένα λέει πως το έξυπνο πουλί απ’ τη μύτη πιάνεται. Μπες λίγο στη θέση όσων προσβάλλεις. Εσένα θα σου άρεσε; Πρόσεχε μη γίνεις όλα όσα κοροϊδεύεις  και το τείχος σου σιγά-σιγά καταρρεύσει. Δεν κρύβονται οι ανασφάλειες με καρφιά, αγάπη μου. Βρες άλλη μέθοδο πιο αποτελεσματική. Τους ανθρώπους τους κερδίζουν οι απλές ξεκάθαρες κουβέντες, αν δεν μπορείς να το κάνεις, τότε καλύτερα σώπασε.