Πας για συμβουλή και βρίσκεις τον μπελά σου!

Τυχαίνει μερικές φορές να συμπαθούμε κάποιον τόσο που να μη θέλουμε να τον βλέπουμε να ταλαιπωρείται ή να χάνει τον χρόνο του μοιρολογώντας ή χάνοντας κάθε λογικό ειρμό των σκέψεών του. Πείτε το συμπάθεια, καλοσύνη ή και κουτσομπολιό αλλά «όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρων’ οι κότες» τελικά.

Ίσως πας να βοηθήσεις με όλη σου την καλή καρδιά. Δε θες να βλέπεις τους δικούς σου ανθρώπους να παιδεύονται άδικα και να πέφτουν σε αδιέξοδο οι σκέψεις τους. Έλα όμως που πας να κάνεις το καλό κι όχι μόνο δεν το ρίχνεις στο γιαλό αλλά σε παίρνει και σένα η μπάλα. Δεν είναι ότι θες να δημιουργήσεις φασαρίες ούτε να το παίξεις φωστήρας. Σε ορισμένους από μας είναι στη φύση μας να νιώθουμε το χρέος της προσφοράς -και σαφώς δεν υπάρχει αλτρουισμός, είναι η εγωιστική ικανοποίηση της βοήθειας, που όμως εν τέλει λειτουργεί με ένα κίνητρο αγαθό. Σε δεύτερο επίπεδο, δε βοηθάει και το ότι αδυνατούμε να κρατήσουμε τη γνώμη μας μόνο για τον εαυτό μας κι ας ξέρουμε πως ίσως μπλέξουμε μετά.

Από την άλλη, υπάρχουν και κάποιοι που περίτρανα θεωρούν προνόμιο να συμβουλεύεις. Άλλοι επενδύουν σε αυτό κι ως εργασία. Επικεντρώνονται στα θέματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και χτίζουν κύκλο διασυνδέσεων για την οικονομική τους εξασφάλιση. Οι «συμβουλάτορες» βρίσκουν τρόπους να επηρεάζουν την κατεύθυνση των πραγμάτων και να κεντήσουν με χρυσά νήματα, ώστε να αποθεωθούν μετέπειτα.

Έχουμε τα άτομα που θέλουν σε κάθε λόγο τους να δίνουν τη θετική λύση και δεν παρεξηγούνται αν δε γίνει αποδεκτή. Αν εκείνοι πάρουν την απόφαση να εμπλακούν δίνοντας συμβουλές, επικεντρώνονται ξεκάθαρα στην ωραία αίσθηση που τούς αφήνει η διάθεση να βοηθήσουν. Είτε εν τέλει την ακολουθήσουν είτε την αγνοήσουν εντελώς. Κι από την άλλη πλευρά είναι κι εκείνοι που πάση θυσία θα «χωθούν» χωρίς να τους έχει καλέσει κάποιος να παρέμβουν. Είναι εν ολίγης ο κακός σπόρος, που απ’ όπου κι να τον θάψεις θα βρει τρόπο να βγει. Δεν τους ενδιαφέρει καν αν το άτομο που συμβουλεύουν θα φύγει με θετικά ή αρνητικά αισθήματα και με διάθεση αλλαγής. Το πιο εύκολο για εκείνους είναι να πετάνε σαν βόμβες τις προτάσεις τους κι όποιον πάρει ο χάρος. Δε σκέφτονται πριν μιλήσουν, δε λογαριάζουν περιστάσεις και σωστό timing.

Το μόνο που πρέπει να έχουμε στο μυαλό, είναι η δυσκολία του να δίνεις συμβουλές στους άλλους μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις και διλήμματα που αντιμετωπίζουν. Δεν είναι εύκολο να μπεις στη θέση του άλλου. Βιώνεις απλώς το «πένθος» ως θεατής κι αν δεν έχεις ψυχολογήσει τον συνομιλητή σου, ίσως βρεθείς εξ απροόπτου βαθιά μπλεγμένος και «βρεγμένος».

Πες ότι σού ζητείται η συμβουλή σου σε ένα θέμα οικογενειακό, φιλικό ή και εργασιακό. Το ιδανικό θα ήταν να κάνεις δυο βήματα πίσω και να αφουγκραστείς τα γεγονότα. Μην εμπλακείς άμεσα. Ούτε εσύ θα ήθελες να βρεθεί κάποιος στα πόδια σου την ώρα της έκρηξής σου ή της θολούρας σου. Μην παροτρύνεις σε πράγματα που ούτε εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις αν θα τα έκανες. Δεν είναι κακό να μιλήσεις εκ του ασφαλούς. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και μερικές φορές μπορεί να σε μπλέξουν σε πράγματα που δεν είχες την παραμικρή θέληση να εμπλακείς. Μπορείς να αρκεστείς στο να δώσεις μια κατεύθυνση και να προσπαθήσεις να ανιχνεύσεις τα πιστεύω του ατόμου που συμβουλεύεις. Σπουδαίο ρόλο παίζει η λογική και με αυτή θα πρέπει να μιλάς. Άσε το ένστικτο και το προαίσθημα που έχεις να σε κατευθύνει. Μάζεψε πληροφορίες από όλες τις πλευρές και πάρε μια ουδέτερη στάση.

Με το να προτείνεις σε ένα άτομο μια ξεκάθαρη στάση χωρίς εναλλακτικές, χωρίς δεύτερο δρόμο να διαλέξει, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σε κατηγορήσουν αργότερα. Εκφράσεις που αφορούν τη στέρηση της ελευθερίας ή θέματα διαπραγμάτευσης για το μέλλον καλό θα ήταν να τα αποφεύγεις. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ούτε εσύ ο ίδιος δε θα ήθελες να σού υποδεικνύουν τι είναι σωστό και τι όχι.

Αν πραγματικά νοιάζεσαι και το μόνο που αποζητάς είναι να δώσεις ένα χέρι βοηθείας, καλό θα ήταν να μάθεις τι πραγματικά θέλει το άτομο που σε ρωτά. Κάποιες φορές, ζητούν τη συμβουλή μας απλά γιατί διστάζουν να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι την πραγματικότητα και θέλουν κάποιος να πάρει την ευθύνη να τούς τη δείξει, να τους κάνει μια προβολή του «έργου». Καθρεφτίζονται εν ολίγοις στο πρόσωπό εκείνου που τούς συμβουλεύει. Κρατιούνται από τα χείλη του και δεν ηρεμούν αν δεν τους πει αυτό που πραγματικά νιώθουν κι εκείνοι. Δεν είμαστε όμως σωτήρες ο ένας του άλλου. Ας αποβάλλουμε αυτή την ιδέα κι ας επικεντρωθούμε στο γεγονός της εμπιστοσύνης.

Δες λοιπόν τι νιώθει το άτομο που συμβουλεύεται. Ποια άποψη έχει, τι συναισθήματα τού γεννά το γεγονός κι ανάλογα στήριξε την άποψή αυτή. Απόφυγε να παίξεις τον δικηγόρο του διαβόλου, ειδικά μετά από ένα συμβάν με καβγά. Εκείνη τη στιγμή το πιο σίγουρο είναι ότι δε θέλει τη συμβουλή σου, αλλά να συμπάσχεις με το πρόβλημά του.

Μην ξεχνάς πως ο ρόλος της συμβουλευτικής δε θέλει ξερόλες και σπασικλάκια να υποδεικνύουν το σωστό. Πορέψου με τον τρόπο του καλού ακροατή, εκείνου που έχει την καλή πρόθεση να σταθεί και να μεριμνήσει για κάθε προβληματισμό που προκύπτει, συμβουλεύοντας με γνώμονα την ευφυΐα, όπλο του το open mindedness κι οδηγό τον ίδιο του τον συμβουλεμένο.

Λένε πώς όταν ζητάς συμβουλή από κάποιον, σίγουρα δεν είναι επειδή θες να σου τη δώσει αλλά γιατί θέλεις να είναι κάποιος παρών, όταν αρχίσεις να συνομιλείς με τον ίδιο σου τον εαυτό.