Ψευδαισθήσεις στον έρωτα δε χωράνε ποτέ. Ας κυνηγήσουμε λοιπόν την κατανόηση του τι θέλουμε και του ποιο είναι το τίμημα που θα μας ζητηθεί. Όπως σε κάθε ανθρώπινη αλληλεπίδραση, έτσι και στον έρωτα υπάρχει δυσκολία εξήγησης αιτίας-αποτελέσματος.
Η αιτία: Εξαιρετικά έντονα, θολά και σε σύγχυση μάτια, ασταθές σώμα, ζάλη και συναισθηματική υπερδιέγερση, που αποσκοπούν ξεκάθαρα στη μείωση του εγωκεντρισμού και την απελευθέρωση του νου.
Δοτικός: Πρόκληση ελήφθη!
Το αποτέλεσμα: Επίπεδα καρδιακού παλμού στα ύψη, εφίδρωση, επίμονη και ακαθόριστη αναπνοή, τάσεις δηλαδή καθαρά για αποδυνάμωση οργανισμού, για να δεχτεί πιο εύκολα το κύτταρο τη νέα «μετάλλαξή του». Φτάνοντας μετά σε μια παράλληλη τροχιά ως δύο «σωματίδια» με ίδια ένταση, με ίδια κατεύθυνση και στόχο, αφήνεσαι! Ξεχνάς κάθε κριτική, παύουν να σε νοιάζουν τα κακεντρεχή σχόλια και η δική σου εσωτερική πληρότητα φορά ξαφνικά τον μανδύα του πρωταγωνιστικού ρόλου. Μυαλό και συναίσθημα συνεργάζονται απόλυτα.
Ο στόχος είναι ένας, να το ζήσεις . Ξέρεις ποιο θα ‘ναι το τίμημα, δε θα παρανοήσεις . Γνωρίζεις ήδη μέσα στην πλάνη σου πως τολμηρός είναι αυτός που επιλέγει να αφήσει το «εγώ» με το οποίο ζει τόσα χρόνια και να τροποποιήσει τη βάση δεδομένων του.
Σε όποια ηλικία και να είσαι, ο συναισθηματικός δεσμός σε καθορίζει. Βλέπεις με λίγα λόγια τις αντοχές σου, το πού μπορείς να φτάσεις και τι σκοπεύεις να κατακτήσεις. Είσαι κατακτητής των συναισθημάτων; Αυτός που θέλει να ρουφά σαν σφουγγάρι κάθε καρδιοχτύπι και μετά να ξερνά απελπισία όταν όλα δεν πάνε κατ’ ευχήν; Ή απλά άνθρωπος που τα έχει όλα στο ζύγι, «δύο μέτρα και δύο σταθμά», που τα περνά όλα από κόσκινο και δεν αφήνει να διαπεράσουν τα τείχη του; Όπως και να ’χει, είσαι εσύ, οι επιλογές σου, ο άλλος και το χείλος του γκρεμού. Τόσο ωμά, ξεκάθαρα και χωρίς υπαινιγμούς.
Και για του λόγου το αληθές, υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι συναισθηματικού δεσμού σύμφωνα με την ψυχολογία, που εγώ στον δρόμο του ερωτισμού και μόνο θα τους ονομάτιζα ως εξής: Ο ασφαλής -σαν να λέμε ο πορεύομαι και όπου με βγάλει-, ο αποφευκτικός -που ζει πάντα μέσα στο φόβο μη σπάσει και χαλάσει τον ερωτισμό- και ο τρίτος, ο καλύτερος, ο αγχώδης -που ό,τι και να κάνει τον κυριεύει μια ματαιοδοξία και ένα αίσθημα ανάγκης συνεχούς επιβεβαίωσης από παντού .
Και το ερώτημά μου: είμαστε όλοι το καλούπι εκείνου του ανθρώπου που θέλει μια ζωή να συνδέεται με τους άλλους, να εμπιστεύεται και να ανοίγεται συναισθηματικά χωρίς αναστολές; Και αν σου πω ναι; Γιατί αυτή είναι η φύση σου, μη λοξοκοιτάς! Αναρωτήσου. Μήπως ξεχάσαμε τι πραγματικά είναι το συναίσθημα, ο δεσμός, η αληθινή συντροφικότητα;
Και αν απλά κουλουριαστήκαμε όλοι στην εύκολη λύση; Σε αυτή που ό,τι και να μας συμβεί αντί να το αντιμετωπίσουμε κάνουμε πίσω; Και υποφέρουμε άθελά μας, σε βαλτωμένα νερά -πεποιθήσεων μη προσβάσιμων της αγάπης- ή σε αυτά που λένε ότι δεν αξίζουμε στην τελική να αγαπηθούμε. Και αυτή η ανασφάλεια, να φαίνεται προς τους άλλους σαν μια συνεχόμενη υπερβολική επαγρύπνηση, με μια διαρκή αναζήτηση επιβεβαίωσης, με θυμό, ζήλια κι αντικοινωνικότητα.
Ξέχνα τα για λίγο λοιπόν όλα κι άσε πίσω στερεότυπα κι εύκολες υπεκφυγές. Κλείσε τα μάτια, πάρε μια βαθιά αναπνοή, νιώσε πρώτα εσύ με τον εαυτό σου την ασφάλεια που ζητάς κι έπειτα αναζήτησε αλλού το συμπλήρωμα και το ολοκλήρωμά της! Ποτέ δεν ξέρεις άλλωστε τι είναι αρκετό όσο δεν ξέρεις τι είσαι ικανός να ζήσεις. Κάτι που δεν έχουμε ακουμπήσει ξανά θα μας φανεί ξένο, θα μας ενοχλήσει, θα μας αποδιοργανώσει και ίσως μας αλλάξει. Αλλά, αν μείνεις στο «αλλά» η βαλίτσα με την οποία ταξιδεύεις στη ζωή δε θα γεμίσει ποτέ αναμνηστικά σουβενίρ. Και ο χάρτης στον οποίο σκοπεύεις να αποτυπωθείς θα μείνει μισός. Δίχως οδηγό και δίχως σταθμούς με σημαιάκια που να δηλώνουν τα κεκτημένα.
Κλείσε τα μάτια λοιπόν για λίγο κι αναρωτήσου. Έχεις ακόμα ψευδαισθήσεις ή μήπως τώρα είναι αληθινό;
Συντάκτης: Νίνα Λυβιώτη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
