Δεν μπορείς να είσαι πραγματικός φίλος με πρώην σύντροφό σου

Ερωτευτήκατε. Δημιουργήθηκε κάτι τόσο όμορφο που δεν περίμενε κανείς σας πως θα ζούσατε σε τόσο μικρή ηλικία. Το δέσιμο, το νοιάξιμο, το ενδιαφέρον κι η αγάπη. Γίνατε φίλοι, γίνατε κολλητοί και ταυτόχρονα εραστές, συμβατοί σχεδόν στο κάθε μικρό ή μεγάλο σημείο κι αν όχι από την αρχή, στην πορεία. Αλλάξατε μαζί, μεταμορφωθήκατε κι οι μορφές σας έμοιαζαν ίσως περισσότερο κι απ’ όσο θέλατε να παραδεχτείτε.

Ήταν σχεδόν εξωπραγματικό και μέχρι και το τέλος, η σχέση ήταν τόσο αληθινή κι ειλικρινής που δεν έκλαιγε μόνος αυτός που τον χώριζαν. Ο κόσμος και των δύο θ’ άλλαζε κι αυτό ήταν για το καλό σας.

Ένας σας το κατάλαβε, ένιωσε πως το τέλος χρειαζόταν να έρθει κι ήταν εκείνος που έκανε το τελευταίο ρομαντικό βήμα για να χαιρετήσει τη σχέση και να ακολουθήσουν άλλα δύο προς τα πίσω. Ο πόνος αφόρητος. Τόσος όσο ποτέ δεν είχατε νιώσει στο παρελθόν, τόσος που ανά στιγμές ευχόσασταν να σταματούσατε να αισθάνεστε.

Ο χωρισμός σημαίνει τέλος, σημαίνει τέρμα μιας εποχής, μιας επαφής όπως τη γνωρίζατε και το πένθος δε γίνεται παρά να έρθει. Όταν ένας άνθρωπος έχει γίνει πραγματικά δικός σας κι έρχεται η ώρα να τον αποχαιρετήσετε, όπως τον ξέρατε, είναι σαν ένα κομμάτι σας να ξεκολλά με βία, ν’ απομακρύνεται και να χάνεται κι εσείς να απομένετε λειψοί.

Οι σχέσεις φτιάχνονται με υλικά κι εργαλεία απ’ τους ανθρώπους· δεν υπάρχουν συγκεκριμένα καλούπια κι οδηγίες, παρά ελευθερία κι άπειρες επιλογές. Εσείς επιλέξατε να μη χαθείτε, να μη διακόψετε την ομορφιά του δεσμού σας και να κρατήσετε τη σχέση ζωντανή, ακόμη κι αν χρειαζόταν ανακαίνιση. Μιλούσατε, γελούσατε, και σχεδόν ποτέ, ακόμα και χρόνια μετά, δε σταματούσατε να δείχνετε την τρυφερότητά σας. Δεν ήταν ερωτική πια, μα αγνή, οδηγημένη απ’ την αγάπη, το σεβασμό και την εκτίμηση του ενός για τον άλλον.

Δεν ξέρατε πώς ακριβώς να αποκαλείστε· «γνωστοί» ήταν και μόνο αστείο να το σκέφτεστε, αλλά και το «φίλοι» δεν ήταν απόλυτα ταιριαστό. Με τους φίλους συζητάμε τα πάντα, νέα, ανησυχίες, φόβους, γκομενικά. Με τον πρώην σύντροφό σου, δεν μπορείς ν’ αγγίξεις κανένα απ’ αυτά, αν τα περισσότερα έχουν να κάνουν με τη ρομαντικο-ερωτική πλευρά της καθημερινότητάς σου.

Δε γίνεται να μιλήσετε για τα άτομα που γνωρίσατε και γουστάρετε, για ενδεχόμενα σχέσης, για την πληγωμένη σας καρδιά από τις απογοητεύσεις της ερωτικής σας ζωής ή για τ’ ότι σας τρομοκρατεί η ιδέα ότι δε θα βρείτε ξανά τον έρωτα. Δε θα είναι εύκολο για κανέναν απ’ του δύο να τ’ ακούσει από το στόμα του ανθρώπου που κάποτε λάτρεψε ρομαντικά, που ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτόταν όταν ξυπνούσε και το τελευταίο πριν κοιμηθεί.

Μπορεί η σχέση να τελείωσε και να έχετε προχωρήσει, να έχετε δεθεί, επενδύσει σε άλλα άτομα και να έχετε ξεπεράσει το ερωτικό κομμάτι, όμως αυτός ο άνθρωπος δε θα πάψει ποτέ να είναι «δικός σας» γιατί έτσι τον μάθατε, έτσι τον αγαπήσατε και το ένστικτο δε θα πάψει να υπάρχει.

Το παλέψατε όμως, μιλώντας για οτιδήποτε εκτός απ’ αυτά, μα και γι’ αυτά σε πολύ λεπτές γραμμές όταν πραγματικά το χρειαζόσασταν ή νιώθατε ότι μπορείτε να το διαχειριστείτε. Συναντιόσασταν, περνούσατε πανέμορφα γιατί έτσι είστε εσείς και πολλές φορές νιώθατε ότι σας είχε λείψει ο καλύτερός σας φίλος. Ο άνθρωπος που ήσασταν τόσο κοντά, όπως με κανέναν.

Και θέλατε να δοκιμάσετε να βγαίνετε πιο συχνά και γιατί όχι και με φίλους; Και κάπου εκεί, κάπου στη δεύτερη ή τρίτη φορά, ήρθε η συνειδητοποίηση· δεν μπορείς να είσαι πραγματικός φίλος με πρώην.

Όταν βρισκόσασταν σε σχέση, βλέπατε τα πάντα μέσα απ’ αυτήν. Την παρέα με φίλους, τις ιδέες, τα γούστα, τις επιλογές. Όλα ήταν χρωματισμένα από τη σχέση, μα όταν αυτή δεν υπάρχει γύρω σας πια, φανερώνονται άλλα πράγματα, άλλες φυσικές αποχρώσεις και μυρωδιές που ίσως να μην είναι αρκετά ταιριαστές στα γούστα.

Και φυσικά είναι δύσκολο ν’ αποδεχτείτε πως ο άνθρωπος που γνωρίζατε τόσο καλά, που για την κάθε στιγμή μπορούσατε να στοιχηματίσετε και να κερδίσετε για το τι θα πει ή πώς θ’ αντιδράσει, τώρα να είναι πιο κοντά στο «γνωστός» απ’ ό,τι στο «αδελφή ψυχή». Μπορεί να πληγώσει πολύ, να φέρει τις αναμνήσεις και να τις τρίψει μπροστά στη μούρη σας κι ο κόμπος στο στομάχι να δυναμώσει. Μπορεί να σας κάνει να επιθυμήσετε, να νιώσετε θλίψη ξανά για την απώλεια ή και για την έλλειψη κάτι τόσο όμορφου, όπως ο έρωτας από τη ζωή σας.

Το σημαντικό είναι ότι ο άνθρωπός σας, θα είναι πάντα ο άνθρωπός σας, όσες πλευρές κι αν έχει κι όσες κι αν γνωρίσετε καθώς ο χρόνος περνά. Απλώς, δεν μπορείτε να είστε «φίλοι» με τον πλήρη ορισμό κι αυτό είναι κάτι με τ’ οποίο αναγκαστικά θα πρέπει να συμβιβαστείτε και να κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε μ’ αυτό. Προτιμότερο είναι να μπορείς να ζεις τις ευτυχισμένες στιγμές μαζί του με κάποιες διαφορές στα θέματα, παρά να γίνετε άγνωστοι.

Δεν αξίζει αυτό στον δεσμό σας. Αν αντέχετε, λοιπόν, κρατηθείτε δυνατοί και μην κάνετε μεγαλύτερα βήματα απ’ όσο χρειάζεται. Βάλτε τα όριά σας και δημιουργήστε τη σχέση που εσείς θέλετε.