Εμπιστέψου με

Η μπίρα είναι κρύα, το μέρος αδειάζει κι εμείς συζητάμε, γελάμε, μοιραζόμαστε τη στιγμή όπως αυτή είναι, όπως θέλουμε να τη δούμε κι όπως θέλουμε να γίνει. Έχω αρχίσει να συνηθίζω επικίνδυνα τις συναντήσεις μας, έχω αρχίσει ν’ ανυπομονώ γι’ αυτές κι έχω αρχίσει και να φοβάμαι με τα συναισθήματα που εκκολάπτονται. Να θυμάμαι τα στατιστικά του παρελθόντος και να φοβάμαι τις πιθανότητες του αύριο.

Και κάπου ανάμεσα στην πάλη μου με την ευχάριστη ταραχή του στομαχιού και την ανάγκη μου να μείνω ψύχραιμη, να μη ζωγραφίσω εμπόδια με τον φόβο συμβουλάτορα, έρχεσαι εσύ και με σκουντάς. Με προκαλείς με χαμόγελο και παρ’ όλο που δεν αποσύρεις το δόλωμα αμέσως, βλέποντας πως μπορεί να τσιμπήσω και να δεις κάτι που δε θα ήθελες, μετανιώνεις και με σταματάς. Μου λες πως με δοκίμαζες, πως αν γευόμουν απ’ τον «δηλητηριασμένο σου καρπό» θα με χώριζες ή δε θα έπεφτες ποτέ πραγματικά για εμένα. Πως τα πάντα θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει από αυτήν και μόνο την απάντησή μου.

Σοβαρεύω και τώρα όλη μου η ψυχραιμία έχει εστιάσει εκεί γιατί καταλαβαίνω αρκετά ώστε να μη θέλω να ξεσπάσω τον εκνευρισμό που βράζει μέσα μου. Ξέρω ότι έχεις πληγωθεί. Ξέρω επίσης ότι έχεις προδοθεί και δεν εμπιστεύεσαι εύκολα, ότι δε μιλάς πολύ γι’ αυτόν τον λόγο, ότι τα μάτια και τα λόγια σου δεν είναι αντανακλάσεις το ένα του άλλου. Ξέρω ότι κρατιέσαι κι ότι πνεύμα με συναίσθημα έχουν βγάλει τα στρατεύματα και κοιτάζονται με απέχθεια, ετοιμάζοντας άρματα και καταπέλτες. Ξέρω ότι φοβάσαι τόσο ή ίσως περισσότερο απ’ ό,τι εγώ. Ξέρω. Οπότε μη με τεστάρεις.

Μη με τεστάρεις γιατί σου έχω δείξει ότι σκέφτομαι. Σου έχω δείξει ότι φιλτράρω τα όσα λες, ότι δε χορεύουν στο ένα αυτί κι αποχωρούν απ’ το άλλο. Σου έχω δείξει ότι ενδιαφέρομαι να σε μάθω κι ενδιαφέρομαι να σε νιώθω ή ακόμα και να σε συν-αισθάνομαι. Γι’ αυτό μην ξεχνιέσαι, μην αφήνεσαι και μη με μπερδεύεις με όλους τους προηγούμενους ανθρώπους της ζωής σου που σε πλήγωσαν. Δεν είμαι αυτοί, δε θα γίνω αυτοί και δε θέλω ν’ αφήνεις του φόβους να σε παραπλανούν και να σε τυφλώνουν.

Σε πλήγωσαν και ξέρω πόσο επίπονο μπορεί να είναι αυτό, αλλά δε θα δεχτώ να φέρνεις το χθες σου στο σήμερά μας και να το μολύνεις. Όχι, αυτό δε θα στο επιτρέψω γιατί δε θέλω να χάσω ό,τι δημιουργείται ανάμεσά μας. Δε θέλω ν’ αφήνεις φαντάσματα να σε στοιχειώνουν και να ξεκληρίζουν τη σχέση μας, δε θέλω να έχουμε σκιές να περιφράζουν ό,τι πανέμορφο μπορούμε να κάνουμε ν’ ανθίσει. Θέλω να είσαι ψύχραιμος και να θυμάσαι ποιο άτομο έχεις απέναντί σου. Θέλω να θυμάσαι, όχι να με τεστάρεις.

Θέλω να θυμάσαι ότι μπορείς να με ρωτήσεις τα πάντα. Κάθε ερώτηση που σου έρχεται στο μυαλό, κάθε απορία, είτε με προσβάλλει είτε με ξεμπροστιάσει είτε με στεναχωρήσει, προτιμώ να την κάνεις και να διαχειριστώ την κάθε αντίδραση παρά να με δοκιμάζεις ύπουλα. Ό,τι απάντηση ζητήσεις θα στη δώσω -το ξέρεις ότι θα στη δώσω και θα είναι ειλικρινής ακόμα κι αν υπάρχει κίνδυνος να μη σου αρέσει- γι’ αυτό μίλα μου, ρώτα με, προκάλεσέ με ανοιχτά. Ζήτα μου εξηγήσεις και θα στις δώσω όσο αναλυτικά τις θέλεις.

Μόνο μην πας να με κοροϊδέψεις, μην πας να με ψαρέψεις, να με δελεάσεις με κάτι που εσύ θεωρείς πως θα σου φέρει αυτό που αναρωτιέσαι. Γιατί, μωρό μου, δεν είσαι ο μόνος απρόβλεπτος ανάμεσά μας και τις απαντήσεις μου δεν μπορείς να τις μαντέψεις και να στοιχηματίσεις με σιγουριά. Μα ακόμα και να τα καταφέρεις, όταν εμπλέκεσαι κι εσύ στην εξίσωση, μπορεί οι απαντήσεις να μην αλλάζουν, αλλά οι αντιδράσεις κι οι πράξεις μπορούν να το κάνουν με βεβαιότητα αν συμβαδίζουν στα δικά μου λογικά πλαίσια.

Γι’ αυτό, προτού πάρεις τις απαντήσεις σου με τη βία και στραπατσαρισμένες, δείξε μου τα όριά σου, ώστε να δω αν ταιριάζουν με τα δικά μου κι αν ο χώρος που δημιουργούν είναι αρκετός για να περπατάω κι ανασαίνω νιώθοντας ελεύθερη κι όχι καταπιεσμένη.

Εμπιστεύσου με. Με επιφυλακτικότητα κι ενεργοποιημένη την κριτική άποψη, ναι, μα εμπιστεύσου με. Άκου όσα σου λέω και βλέπε την πράξη τους. Νιώσε όσα εννοώ κι αφέσου ανάλογα. Μα αν έχεις χτίσει ασπίδα ανάμεσά μας, ανάμεσα στα λόγια και τα πιστεύω μου, στην ιδεολογία και τις ελπίδες μου, δε θα «επιβιώσουμε» για πολύ. Γιατί δε θα σε βλέπω και δε θα με βλέπεις, δε θ’ αγγιζόμαστε ακόμα κι αν έφτιαξες την ασπίδα σου διάφανη για να φαινόμαστε. Άλλο το φαίνομαι κι άλλο το βλέπομαι και για λίπασμα χρειάζεται το δεύτερο.

Μη με τεστάρεις γιατί δε μου αξίζει και δε μας αξίζει. Δεν είμαστε οι παλιές σου ερωτικές και φιλικές σχέσεις. Είμαστε εμείς κι όλα είναι νέα όσο κι αν μοιάζουν εμφανισιακά κι επιφανειακά μ’ εκείνες. Άλλο η εικόνα κι άλλο η ουσία και την ουσία θα τη γεννήσουμε εμείς απ’ την αρχή με τους δικούς μας κανόνες, επιθυμίες κι όρια.

Χαλιναγώγησε τους φόβους σου, έχε ψυχραιμία κι εμπιστεύσου τα ένστικτά σου. Νιώσε με κι άσε με να σε αγγίξω όταν αισθανθείς ασφαλής. Μόνο μη μου επιτίθεσαι. Μη με τεστάρεις και μην ισοπεδώνεις όσα πάμε να γίνουμε.