Ίσως και να μη δείχνεις τόσο διαθέσιμος όσο πιστεύεις

Οι άνθρωποι είμαστε ενεργειακά πλάσματα· μικρές πηγές ενέργειας που αναδύουν αισθήσεις, «χρώματα» και «ήχους» που προσκαλούν ή απαγορεύουν την προσέγγιση. «Μυρωδιές» που προσελκύουν ή απωθούν, «γεύσεις» που μαγνητίζουν ή προειδοποιούν για κίνδυνο και συνιστούν αποφυγή. Σ’ αυτά θα εστιάσω στην προσοχή σας σήμερα· στο γεγονός πως τ’ ότι έχουμε την ικανότητα να επικοινωνούμε κι ενεργειακά μπορεί να είναι όσο πανέμορφο ακούγεται, αλλά και δίκοπο μαχαίρι την ίδια στιγμή.

Ας σκεφτούμε πόσες φορές έχουμε πιάσει τον εαυτό μας μπουχτισμένο από τη συναισθηματική άπνοια της περιόδου που διανύουμε. Μιας φάσης όπου δεν ψηνόμαστε να κάνουμε πρώτες κινήσεις κι οι γύρω μας το ίδιο. Ώσπου τα δαιμόνια μέσα μας ξεσηκώνονται σε ευκαιριακή ανταρσία κι αρχίζουν να βουίζουν στ’ αυτιά λόγια ανησυχητικά, αποθαρρυντικά, κατατροπώνοντας λίγο-λίγο άμυνες και πολεμιστές αυτοπροστασίας, αφήνοντάς μας με καταρρακωμένο εγωισμό κι αποκοιμισμένη από τη μάχη αυτοεκτίμηση. Κουρέλι διάθεση κι οι λέξεις σχηματίζουν τη φράση «Τι τρέχει μαζί μου;».

Το στομάχι σφίγγεται, το συναίσθημα στριγκλά και τα ρούχα τείνουν στο μαύρο για ν’ αντανακλούν τον ψυχισμό. Κάτι πρέπει να έχουμε. Ή κάτι δεν έχουμε. Κάτι περισσεύει ή υπάρχει έλλειψή του. Γι’ αυτό δε μας πλησιάζουν πια, γι’ αυτό δε μας μιλούν στο τρένο ή στο πάρτι. Γι’ αυτό δεν πάει παρακάτω το πράγμα από μερικά βλέμματα και δεν είμαστε επιλογή πλέον, παρά μόνο μία τυχαία στάση να ξεκουραστεί το μάτι από την αναζήτηση. Κάτι θα έπρεπε να είχαμε διαφορετικό. Κι έχουμε δίκιο σ’ αυτό, αλλά για άλλους λόγους.

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί εμείς οι ίδιοι να προσκαλούμε την αδιαφορία; Ότι μπορεί να λέμε «Μείνε μακριά» όχι με λόγια, μα με την ενέργειά μας, τη στάση του σώματος, τη συμπεριφορά κι αλληλεπίδραση με τους γύρω μας; Ότι εμείς από μόνοι μας γυρνάμε στο ταμπελάκι του «Μη διαθέσιμου» χωρίς καν να το καταλάβουμε κι έπειτα περιμένουμε να μπει πελάτης σ’ ένα μαγαζί που υποτίθεται πως είναι κλειστό;

Έχω ζήσει και δει άτομα απίστευτα σέξι, όμορφα και κουλ να μένουν «απλησίαστα» και με το παράπονο στα χείλη, ακριβώς γι’ αυτό· γιατί στην πραγματικότητα, για κάποιον λόγο, δείχνουν μη διαθέσιμα. Είτε αυτός είναι υποσυνείδητος φόβος για απόρριψη ή δέσμευση είτε απλά τους είχαν τύχει πολλά και δεν είχαν μυαλό για το ερωτικό, οι άνθρωποι αυτοί δίνουν ανείπωτες χυλόπιτες κι απαγορευτικά σ’ όποιον τους κοιτάξει κι επιθυμήσει να έρθει πιο κοντά.

Η ενέργειά τους λέει «Φύγε», «Έχω σχέση», «Δεν ψάχνομαι», «Είμαι εδώ μόνο για να περάσω καλά με τους φίλους μου». Τα μηνύματα μπορεί να είναι και ψευδή, απλά δικαιολογίες για να μη φαίνεστε στις τριγύρω λίστες των επιλογών. Ο δέκτης φυσικά σπάνια αποκωδικοποιεί ποιο απ’ όλα είναι το μήνυμα που λαμβάνει, μα ξέρει την ουσία· ο τύπος ή η τύπισσα δε γουστάρει γνωριμίες και απλά μένει μακριά γιατί δε θέλει να φάει απόρριψη, ακούγοντας αυτή τη φορά μία από τις παραπάνω φράσεις.

Η διαθεσιμότητα είτε είναι «διαθεσιακή» είτε κυριολεκτική φαίνεται στις κινήσεις του σώματος, στη χροιά του βλέμματος, στην «αύρα», στην ενέργεια που αποπνέουμε. Δοκιμάστε να τσεκάρετε το ταμπελάκι κι αν χρειαστεί, να το γυρίσετε με λίγο φλερτ, με πιο πολύ οπτικό ψάξιμο, με το να χαλαρώσετε και να νιώσετε καλά μέσα, να νιώσετε έτοιμοι να μπείτε ξανά στο παιχνίδι. Γιατί το ταμπελάκι μπορεί να γύρισε για καλό λόγο, οπότε δείτε το γιατί για να παίξουμε, χρειάζεται να θέλουμε και για να θέλουμε, χρειάζεται να νιώθουμε καλά. Παίξτε υπεύθυνα-κλείσιμο ματιού.