Είσαι σε νησί διακοπές, σεζόν και χαλαρώνεις σίγουρα κάποιες ώρες τις ημέρας. Έχεις ένα νέο μέρος να ανακαλύψεις και κατακτήσεις, ανθρώπους να γνωρίσεις, σχέσεις να δημιουργήσεις. Βρίσκεις όμως τον εαυτό σου μ’ ένα τσιγάρο στο χέρι, με σοκολατοειδή και γλυκά στο άλλο, ποτά κάθε βράδυ και το μυαλό να μη φεύγει απ’ το σεξ και την ερωτική επαφή. Μπορεί να είναι και φυσιολογικό βέβαια, αλλά όταν η χρήση γίνεται κατάχρηση, τότε ίσως χρειάζεται να ψαχτείς -ίσως προσπαθείς να γεμίσεις συναισθηματικά κενά.
Και να τα μπριζολίκια και μετά από λίγο να λαχταράς σοκολατόπιτα, αλλά το ζαχαροπλαστείο είναι μακριά και το κοντινότερο που μπορεί να σου προσφέρει μια στιγμιαία απόλαυση είναι το τσιγάρο. Μα πριν το φαγητό έσβησες ένα, κι άλλο θα κάνεις; Και το σκέφτεσαι παίζοντας το πακέτο με τα δάχτυλα, κοιτάζοντάς το με δαγκωμένο χείλος. Να το κάνεις ή να μην το κάνεις; Ή να σηκώσεις τον κώλο σου και να πας τελικά στο ζαχαροπλαστείο;
Αχ, πόσο σου χει λείψει αυτή η γεμάτη γεύση να απλώνεται στο στόμα, η γλώσσα να ερεθίζεται, τα δόντια να μασάνε κι η γλώσσα πάλι στο επίκεντρο να απολαμβάνει τον οργασμό του ουρανίσκου. Γαμώτη. Κάτι πρέπει να κάνεις! Και τελικά, το τσιγάρο αναμμένο στο χέρι να ενοχλεί λίγο τον πονοκέφαλο του χθεσινοβραδινού hangover.
Πού το πας αυτό; Που κάθε βράδυ εδώ και μια βδομάδα, μεθάς και βγαίνεις γκολ; Δε λέω, ωραία είναι να κακαρίζεις με το καθετί, να μη σκέφτεσαι, απλώς να ζεις με λίγη συνείδηση, όμως οι επιδράσεις του αλκοόλ δεν τελειώνουν εκεί και την επόμενη τα μηνίγγια τείνουν να σπάσουν, το στομάχι ανακατεύεται κι όσο κι αν προσπαθείς να κοιμηθείς, ο καταραμένος δε σε παίρνει. Και μετά τρως μεσημεριανό, συνέρχεσαι λίγο, θες γλυκό και καταλήγεις να καπνίζεις. Α! Και το βράδυ να ξαναπίνεις και ν’ αφήνεσαι στα σαρκικά ένστικτα.
Το χειρότερο είναι όταν η φωνούλα μέσα σου γκρινιάζει ότι θέλεις κάτι, αλλά δεν ξέρεις τι. Φαΐ πάλι; Μα αφού απ’ το πρωί έχεις καταβροχθίσει μισό ψυγείο. Ούτε καν μην κοιτάς τα τσιγάρα. Τότε τι; Το σεξ ή να παίζεις με τον εαυτό σου βοηθάνε να ξεσπάσεις. Δεν υπάρχει αρκετά καλός υποψήφιος για το πρώτο εκείνη τη στιγμή, οπότε επιλέγεις το δεύτερο και για λίγο ικανοποιείσαι. Ξεφυσάς ξενερωμένος κι ανυπομονείς να βρεις κάποιον να ξεσπάσετε μαζί κι εκείνο το βράδυ. Τα προφυλακτικά σου τελείωσαν;
Πάμε άλλη μία από την αρχή; Φαγητό, τσιγάρα, ποτό, ερωτικό ξέσπασμα. Κάθε μέρα, όλη μέρα παγιδευμένη στο φαύλο τους κύκλο που έχεις ξεχάσει πώς αρχίζει και πώς τελειώνει. Κάθε στιγμή να ζητάει το μέσα σου κάτι που δεν ξέρεις τι είναι, κάθε λίγο ν’ αναστενάζεις και να μην έχεις ιδέα για το λόγο. Κι όταν έρθει η ώρα που ο φαύλος κύκλος θα διακοπεί από κλάματα ή κρίσεις πανικού, τότε το κουδουνάκι χτύπησε και πρέπει να του δώσεις σημασία.
Δεν είσαι καλά. Προσπαθείς να εκφραστείς, να «νιώσεις» μέσα από τεχνητά μέσα, οι αισθήσεις σου να αγγιχτούν, αλλά από πράγματα που δε σε ικανοποιούν. Γι’ αυτό κλαις, γι’ αυτό θλίβεσαι. Γιατί κάτι δεν είναι εκεί, κάτι σου λείπει.
Μπορεί να βαριέσαι τη ρουτίνα που βγήκε στο νησί -δε γίνεται κάθε μέρα να πηγαίνεις στην ίδια παραλία, σπίτι και μετά δουλειά! Ας κάνεις ένα τσιγάρο -ή να μην έχεις γύρω σου κομπλέ άτομα που περνάς καλά- αχ, που είναι οι αγαπημένοι σου φίλοι; Καταραμένη Αθήνα που τους ρίζωσες εκεί! Τι να φάω τώρα; -ίσως έζησες μόλις κάποια απογοήτευση ή μπορεί να είσαι γενικά απογοητευμένος από διάφορα στη ζωή σου.
Για παράδειγμα, την άγνοιά σου για το τι θέλεις να κάνεις επαγγελματικά και πέφτεις ψυχολογικά που δεν έχεις κατασταλάξει ακόμα -τι στο καλό θα κάνεις για να έχεις λεφτά να επιβιώσεις, αλλά να μη γίνεται και ως αγγαρεία; Πιάσε άλλη μια βότκα! Ή μπορεί να σου λείπει ένας «όμορφος» σύντροφος, ένας άνθρωπος να εκφράσεις αυτού του είδους την τρυφερότητα που έχεις ανάγκη, να συνδεθείς με άλλους τρόπους εγκεφαλικά, να φιλήσεις, να τελειώσεις με την καρδιά να χτυπά από ενθουσιασμό, όχι μόνο από την ένταση της πράξης -πρέπει να πλύνω τα χέρια μου τώρα.
Ό,τι κι αν είναι χρειάζεται σημασία, γιατί τώρα απλά κάτι λείπει. Όταν όμως αυτό το κάτι θ’ αρχίσει ν’ αποκτά όγκο και να σε βαραίνει, όταν θα νιώθεις άγχος και πίεση, όταν οι «καταχρήσεις» δε θα σε συμπληρώνουν ούτε εικονικά, τότε θα είναι πιο δύσκολο να το αντιμετωπίσεις. Θα κάνεις το μπαμ και θα γεμίσεις με τόση αρνητική ενέργεια, που και να θέλεις να προχωρήσεις στην αναζήτηση κι επίλυση του θέματός σου, δε θα σ’ αφήνει, θα σου μαυρίζει τη διάθεση και θα ρίχνει τις αντοχές σου.
Όταν τίποτα τρελό δε γίνεται στην καθημερινότητά σου, αλλά αρχίζεις να «αγαπάς» περισσότερο κάποια μέσα απόλαυσης, ίσως να σημαίνει κάτι. Ίσως να πρέπει να πάρεις θάρρος και να βουτήξεις στη θάλασσα του εσωτερικού σου «χαμού».
Και θυμήσου, όσο εντάξει και να νιώθεις μ’ αυτά, η επίδρασή τους είναι για λίγο. Μόνο εσύ μπορείς να σε φροντίσεις ουσιαστικά και να σε γιατρέψεις, όχι τα «ναρκωτικά».
Επιμέλεια κειμένου Μαρίας Α. Καρμίρη: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Μαρία Α. Καρμίρη
