Να διαλέγεις ανθρώπους που πλάι τους είσαι ο εαυτός σου

Πόσο γοητευτικοί οι άνθρωποι όταν είμαστε χαλαροί κι άνετοι; Στα καλύτερά μας θα μας πετύχουν όταν βρισκόμαστε με τους φίλους μας, με τ’ άτομα που μπορούμε πραγματικά να είμαστε όπως ακριβώς νιώθουμε και να μην έχουμε φραγμούς, ενδοιασμούς, ανησυχίες και τα παρεμφερή. Ούτε να τους εντυπωσιάσουμε χρειάζεται ούτε να προσέχουμε πώς θα τους φανούμε, αν θα πούμε το σωστό ή το πιο έξυπνο πράγμα, ούτε να τους ντραπούμε για τον οποιονδήποτε λόγο. Όχι, μ’ εκείνους μπορούμε να είμαστε ολοκληρωτικά και καταστροφικά ο εαυτός μας.

Στον ερωτικό τομέα είναι λογικό, βέβαια, να μην αφηνόμαστε τέρμα στα ένστικτα. Μας βγαίνει η πιο τρυφερή, «ευγενική» μας πλευρά, η πιο ναζιάρα ή πιο μάτσο και σοφιστικέ. Κρατάμε μία επιφύλαξη για το από πόσο θ’ αφήσουμε ανεξέλεγκτο το χιούμορ, μέχρι το πόσο πολύ ή γρήγορα θα φάμε το φαγητό μας και γενικά προσέχουμε τις λεπτομέρειες από αρκετά έως πολύ -ειδικά στις αρχές. Θέλουμε να γοητεύουμε το ταίρι μας, να το κάνουμε να λιώνει στα χέρια μας, να είμαστε αψεγάδιαστοι στα μάτια του, τέλειοι, να μας ερωτευτεί και να μείνει έτσι για όσο το δυνατόν περισσότερο. Οπότε κι εμείς, κρατάμε αυτή την «ιδανική» εικόνα για όσο μπορέσουμε, να μη χαθεί η «μαγεία» απ’ τη σχέση.

Πάντα, λοιπόν, βλέποντας τους συντρόφους μου με την παρέα τους, το πόσο άλλαζαν, πόσο παιδιά γίνονταν ή πόσο άλλαζε ο τρόπος που εξέφραζαν τη διάθεσή τους, ευχόμουν να μπορούσα να τους δω μέσα στην παρέα, μα χωρίς να ξέρουν ότι είμαι παρούσα. Γιατί όσο να πεις, πάντα είχαν στον νου ότι κάπου εκεί γυρόφερνα κι εγώ και δεν αφήνονταν πλήρως στην επίδραση των φίλων. Ήθελα, λοιπόν, να είμαι εκεί σε μία γωνίτσα και να τους παρατηρώ στην πλήρη απελευθέρωση. Σκεφτόμουν ότι για να είναι τόσο ελκυστικά νόστιμοι όταν ήμουν κι εγώ μπροστά, σίγουρα με την παρέα τους, χωρίς αναστολές και δεύτερες σκέψεις, θα ήταν ίσα με χίλιες φορές περισσότερο.

Κάποια στιγμή, μπόρεσα να δω έναν από αυτούς έμμεσα και γούσταρα άσχημα. Έβριζε, γελούσε και κακάρζε, ειρωνευόταν σαρκαστικά με το αίσθημα του συναγωνισμού να τον κυριεύει, κατέβαζε τρελές ιδέες για συζήτηση κι αστεία, η φαντασία του ανεξέλεγκτη χωρίς όρια και πρέπει. Η αλλαγή δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να πω «Ποιος είναι αυτός ο τύπος;!», αλλά για να πωρωθώ κι άλλο μαζί του με τη νέα μου ανακάλυψη, σίγουρα. Το θέμα ήταν όμως πως η αλλαγή αυτή είχε συμβεί υπό την επιρροή απλών φίλων και γνωστών, όχι κολλητών και παρέας. Εκεί, λένε οι φήμες, ότι το πράγμα αγριεύει και για τους άντρες και τις γυναίκες.

Ότι η ενέργεια που μεταδίδεται ανάμεσα σε μας και τα αδέλφια από επιλογή είναι τέτοια που σχεδόν μαστουρώνουμε. Λέμε πράγματι ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι και ξεχνάμε τι πάει να πει μέτρο, προκαλούμε σαν να μην υπάρχει αύριο κι είμαστε έτοιμοι για παιχνιδιάρικη μάχη ανά πάσα στιγμή. Ο κόσμος είναι ένας λευκός καμβάς κι εμείς το μόνο που νιώθουμε ότι θέλουμε να κάνουμε είναι ν’ αφήσουμε το μυαλό ελεύθερο να σχεδιάσει σαν να μην υπάρχει αύριο, τα πινέλα να χορεύουν μαζί με τα δάχτυλα και τα χρώματα σε καπνούς σκόνης να εκρήγνυνται γύρω μας. Ακούστηκε κάμποσο φαντασιακό αυτό, όμως πώς αλλιώς να περιγράψεις έναν άνθρωπο που παύει να τον απασχολούν οι κανόνες και τα μη; Που απλά αφήνεται στο ό,τι του γουστάρει να κάνει εκείνη τη στιγμή και να μην τον καίει τίποτε άλλο;

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά στην ιδέα, το στομάχι μου γουργουρίζει λαίμαργα κι ανυπομονώ για τέτοιες θεάσεις, εάν κάποια στιγμή έρθουν. Βέβαια, για να μπορέσει κάποιος να ενθουσιαστεί με το ταίρι του σε μια τέτοια φάση, θα πρέπει να το έχει αποδεχτεί πλήρως, οπότε και να ευχαριστιέται με όποια πιθανή πλευρά εμφανίσει αυτό. Κάποιοι προτιμούν την αψεγάδιαστη εικόνα, την αλύγιστη και σοβαροφανή, όμως εγώ λατρεύω αυθορμητισμό και παιδικότητα και θα σας παρότρυνα να είστε ο εαυτός σας με τους συντρόφους σας.

Θέλετε να είστε γλυκά και τσαχπίνικα πλάσματα ή διαόλικα πειραχτήρια και ξερόλες της πλάκας; Κάντε το και μη σας νοιάζει αν είναι το τέλειο. Το ιδανικό θα είναι εκείνο που ο ένας θα δέχεται κάθε πτυχή του άλλου και θα ενθουσιάζεται με την καθεμιά, που θα τις ερωτεύεται όλες καθαρές κι ειλικρινείς όπως είναι, αγνές κι όμορφες. Αυτό είναι το τέλειο· να είσαι αληθινά εσύ κι ο άλλος να το λατρεύει αυτό. Διαφορετικά, δεν είναι για σένα, για μένα και την τύπισσα στη στάση του λεωφορείου.

Να ψάχνουμε ανθρώπους που μας δέχονται για το όλο μας, το βάθος, αλλά και την επιφανειακή μας φάτσα, γι’ αυτούς που θέλουν να γίνουν φίλοι, κολλητοί μας και να ενώσουμε κάθε πλευρά μας μαζί τους. Να ψάχνουμε μόνο τέτοιους γιατί μας αξίζει.