Σταματάς να πληγώνεσαι όταν δεν περιμένεις τίποτα και κανέναν

Ωραίο το να ξεπερνάς τις απορρίψεις, να κρατάς γερά απέναντι στις ανασφάλειες που θέλουν να σε ξεσκίσουν σε μικρά κομμάτια αυτολύπησης και να μένεις με το κεφάλι ψηλά και βλέμμα νικητή. Ούτως ή άλλως τι διαφορετικό μπορείς να κάνεις; Να μένεις με το καταρρακωμένο εγώ σου και τα μέλη σου να έλκονται απ’ τη βαρύτητα όλο και περισσότερο; Εντάξει, θα περάσεις κι από αυτό, όμως στο τέλος θέλεις να είσαι καλά κι όχι απλά να επιζείς· θέλεις να ζεις, όχι να φυτοζωείς, θέλεις να χαμογελάς και θέλεις να σ’ εκτιμάς. Να σε κοιτάς και να χαίρεσαι που είσαι εσύ.

Και το κάνεις. Τυλίγεις τις πληγές και συγκεντρώνεσαι σε σένα. Βάζεις νέους στόχους, βρίσκεις πράγματα που σε παθιάζουν, που σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός, που κάνουν την κάθε μέρα που ξυπνάς να είναι μια νέα περιπέτεια και να χαίρεσαι που υπάρχεις. Οι καταστάσεις κι οι άνθρωποι ξεδιαλύνονται, καθώς εσύ ηρεμείς και γαληνεύεις εσωτερικά κι οι πληγές κλείνουν. Οι ανθρώπινες σχέσεις δε φαίνονται τόσο περίπλοκες πια κι εσύ λατρεύεις ν’ αράζεις με τους φίλους και την οικογένειά σου.

Γιατί πλέον νιώθεις ένα βάρος να έχει φύγει απ’ τους ώμους κι η εικονική ελευθερία που αισθάνεσαι σε κάνει να πετάς. Δεν έχεις ν’ απασχολείσαι με το αν ενδιαφέρεται κάποιος ρομαντικά για εσένα, για το αν σε σκέφτεται, για το αν σε νοιάζεται ή πέφτει για εσένα όπως το κάνεις εσύ γι’ αυτόν.

ε χρειάζεται να σε τυραννούν οι δαίμονες που σε κάνουν να μην είσαι εντελώς εσύ, που σου στερούν τον αυθορμητισμό και τον θετικό παρορμητισμό, που σε σταματούν απ’ να είσαι το παιδί που τόσο λατρεύεις και να βάλεις «πρέπει» κι «ευθύνες» πάνω απ’ το σβέρκο σου. Δε χρειάζεται ν’ αναρωτιέσαι αν είσαι αρκετός, αν πρέπει να κάνεις κάτι διαφορετικά, αν μπορείς να εμπιστευτείς χωρίς να φοβάσαι πως θα σε προδώσουν.

Γιατί η αλήθεια είναι πως στο παρελθόν, την έπαθες πολλές φορές. Μερικές ήταν χωρίς πρόθεση, άλλες επιτηδευμένες κι άλλες απλά έφταιγες εσύ και τα θέματά σου. Η ουσία είναι πως τώρα δεν εμπιστεύεσαι το ίδιο εύκολα ούτε τους άλλους ούτε εσένα.      

Δεν μπορείς. Δεν μπορείς ν’ αφεθείς, ν’ ανοιχτείς, να δοθείς ξανά κι η αλήθεια είναι πως δε θέλεις να το κάνεις. Γιατί να θέλεις εξάλλου; Για να φας τα μούτρα σου ξανά; Ν’ απογοητευτείς και χάσεις την πίστη σου στους ανθρώπους και σε σένα ξανά; Μόλις τις απέκτησες πίσω, για ποιον ηλίθιο λόγο να θέλεις να τις ξαναπαίξεις στο παιχνίδι τύχης της ζωής;

Γιατί ακόμα και να ποντάρεις λίγα-λίγα και με προσοχή, όλη η υπόθεση δεν έχει να κάνει μόνο με τις κινήσεις σου, δεν υπάρχεις μόνο εσύ στην παρτίδα και δεν έχεις ιδέα τι στρατηγική μπορεί να έχουν οι υπόλοιποι παίχτες. Οπότε ρισκάρεις; Ρισκάρεις να τα ρίξεις όλα στο τραπέζι και να τα χάσεις; Να μείνεις χωρίς τίποτα για ακόμα μια φορά κι η βαρύτητα ν’ αρχίσει να κάνει ξανά τη δουλειά της;

Εγώ κουράστηκα. Αλήθεια, κουράστηκα να επενδύω, να ρισκάρω, να έχω πίστη στον κόσμο μας και να μένω με την καρδιά στο χέρι. Και ναι, το ξέρω ότι όταν ρισκάρεις, μπορείς και να κερδίσεις -τα έχουμε πει αυτά στο παρελθόν- και ναι, είμαι υπέρ του να παλεύεις και να διεκδικείς. Μόνο όταν το νιώθεις όμως, όταν μπορείς κι έχεις ενέργεια να δώσεις στην προσπάθειά σου. Κι εγώ την ενέργεια που έχω θέλω να τη χαρίσω σε εμένα και μόνο σε ‘μένα· στα πράγματα και τους ανθρώπους που αγαπώ και μ’ αγαπούν, που ξέρω πως ποτέ δε θα με προδώσουν γιατί έχουν αποδείξει την αξία τους. Στις επιλογές μου που θα με ανεβάσουν και θα φέρουν γνήσια χαμόγελα.

Δεν υπάρχει λόγος για ρίσκο όταν δεν υπάρχει δυνατός στόχος να κοιτάζεις. Και μερικές φορές τα φιλιά, οι αγκαλιές κι ο πολύπλοκος και περίπλοκος έρωτας δεν είναι αρκετά ισχυρός στόχος για να πετάξεις ό,τι φοράς και ν’ αφεθείς-γιατί στον έρωτα καταλήγεις γυμνός κι απροστάτευτος. Δε λέω, πανέμορφο το να μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον τόσο βαθιά κι ουσιαστικά, όμως αν δεν το νιώθεις, μην το πιέσεις. Άκου τι σου λέει ο εαυτός σου, τα θέλω και τις ανάγκες του κι ό,τι είναι να έρθει, θα έρθει. Δεν υπάρχει λόγος για πίεση κι άγχη. Η ζωή είναι για να τη χαιρόμαστε, όχι να χαλιναγωγούμαστε.

Κυρίως όμως, πανέμορφο πλάσμα,  να χαίρεσαι που είσαι εσύ. Να σε σέβεσαι και να σ’ ακούς κι όλα θα μπουν στη θέση που τους πρέπει. Να σ’ εκτιμάς και να πιστεύεις σε σένα. Έτσι, δε θα απογοητευτείς ποτέ ξανά. Και πού ξέρεις; Μπορεί κι αυτός ο έρωτας να έρθει όταν είσαι έτοιμος και να είναι ιδανικός.