Θυμάσαι εικόνες αργές, που ταυτόχρονα πέρασαν πολύ γρήγορα. Κινήσεις έντονες, απόλαυση τοπική και σχετικά στιγμιαία. Όλες αναμνήσεις εκείνων των λεπτών, όμως είναι αχνές γιατί έτσι θέλεις να είναι -δε θέλεις να τις θυμάσαι με όλα τα χρώματα και τις αισθήσεις ζωηρές, γιατί έτσι τις ξαναζείς. Όχι, δε θέλεις. Τα one night stands δεν είναι για σένα.
Όσες φορές και να τα δοκίμασες, με όσο διαφορετικούς ανθρώπους -έμπειρους, άπειρους, προφέσορες ή παρθένους- έναν ή δέκα, όσο διαφορετικές μυρωδιές και να γνώρισες, ήταν απογοήτευση. Όχι σωματικά. Σωματικά, υπό άλλες εσωτερικές συνθήκες, μερικές απ’ αυτές τις επαφές της μιας βραδιάς, θα μπορούσαν να ήταν το καλύτερο σεξ της ζωής σου.
Θα μπορούσε να είναι βίαιος ή πιο επιφυλακτικός και τρυφερός χορός με το μυαλό να τρέχει, να καλπάζει σε εγκεφαλικές ηδονές. Με αγγίγματα που δεν ακουμπούν μόνο το δέρμα, αλλά γαργαλούν την ουσία και σε κάνουν να παραμιλάς και να φτάνεις στα όριά σου, να τρέμεις από συναισθηματική ευχαρίστηση, την ίδια στιγμή που το κορμί αναρριγεί και βρυχάται.
Αυτά, όταν κάνεις σεξ με κάποιον που σ’ έχει γοητεύσει όχι μόνο για την εμφάνιση και το πώς κινείται, αλλά για τον τρόπο που τα γρανάζια του μυαλού του λειτουργούν και την επίδραση που έχουν πάνω σου. Τότε, και μη πεπειραμένος να είναι ο άλλος, η επαφή σας δεν έχει επιλογή απ’ το να είναι αξιομνημόνευτη για σένα.
Όταν τη σκέψη δεν την έχει ελκύσει κάτι, όμως, όταν δε θες να φιλήσεις τον άλλον μόνο και μόνο γιατί δεν αντέχεις να μην εκφράσεις το πόσο νοητικά και συμπεριφοριστικά γοητευτικός είναι για σένα και παρ’ όλα αυτά κάνεις σεξ μαζί του, αυτό αποκαλείς one night stand κι είναι αυτό που δε σου ταιριάζει.
Επειδή όλα τα παραπάνω τα θέλεις για να νιώσεις όμορφα καθώς ένας άνθρωπος σε γδύνει ή συνδέεται σωματικά μαζί σου. Επειδή χωρίς αυτά, χωρίς να ξέρεις ότι γουστάρεστε σε άλλο επίπεδο, ότι ποθείτε ουσιαστικά ο ένας τον άλλο, όσο και να σε χαϊδεύει στο μάγουλο επιφανειακά τρυφερά, όσο και να σου κάνει όσα λατρεύεις ή βρει τα ευαίσθητα σημεία σου, εσύ δε νιώθεις, δε συνδέεσαι πραγματικά. Το κακό είναι ότι η συνειδητοποίηση έρχεται μετά.
Αρχικά, το σώμα σου έχει ανάγκη την επαφή, του σεξ και γι’ αυτό αφήνεσαι για λίγη ώρα, για να εκφραστεί έστω και μερικώς, να νιώσει την έκσταση χαμηλά και να σταματήσει να θέλει, να ζητάει, να απαιτεί. Κι όταν το κάνει, τότε το μυαλό ξυπνά κι επανέρχονται όλες οι αισθήσεις πίσω. Μετά, μπορείς να νιώσεις.
Αυτό που νιώθεις είναι κρέας. Ένα κομμάτι κρέατος έτοιμο για κατανάλωση απ’ τον πεινασμένο άνθρωπο απέναντί σου. Και το θέμα είναι ότι αφέθηκες να είσαι αυτό και μόνο αυτό για εκείνες τις στιγμές. Αυτό είναι που σε χαλάει και σε ρίχνει πιο πολύ απ’ όλα· τ’ ότι είτε έγινε μία φορά είτε υπήρξαν περισσότερες, εσύ δόθηκες, αφέθηκες να σε μεταχειριστούν σαν εργαλείο σαρκικής εκτόνωσης.
Κι αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, μα εσύ δεν αντέχεις καν τη σκέψη τώρα που είναι πρόσφατο. Εσένα δε σου ταιριάζει, δε σου αρέσει το μετά, το τι αισθάνεσαι, το τι θυμάσαι να αισθάνεσαι. Φτάνεις σε σημείο να μετανιώνεις ή ν’ αηδιάζεις με τον εαυτό σου, με το συναισθηματικό κενό που ήρθε ή έρχεται αφότου η επαφή τελειώσει.
Γιατί δεν πήρες τίποτα. Ένας άνθρωπος σε άγγιξε, σε γέμισε ή γέμισε από εσένα και δεν έλαβες τίποτα παραπάνω απ’ αυτό. Στιγμιαία, νιώθεις ότι σ’ εκμεταλλεύτηκαν, ότι δεν είχαν δικαίωμα να σε πλησιάσουν τόσο, να σ’ αγγίξουν μ’ αυτήν τη μη οικεία διεκδικητικότητα και να σ’ έχουν δικό τους έστω για εκείνη την ώρα. Έπειτα, θυμάσαι ότι έδωσες την άδειά σου και το δικαίωμα πάρθηκε αυτόματα.
Ναι, μόνο κενότητα βαριά που κάθεται στο στομάχι και σε κάνει ν’ ανατριχιάζεις κάθε φορά που ξεπετάγονται εικόνες από τότε στη μνήμη. Και νιώθεις ξανά κρέας και μετανιώνεις κι απογοητεύεσαι από εσένα. Κι ο κύκλος επαναλαμβάνεται τακτικά.
Μπορεί και να μην το ξανακάνεις, όπως υποσχέθηκες στον εαυτό σου. Μπορεί να υποκύψεις στις ανάγκες του σώματος. Ένα πράγμα είναι σίγουρο στο μυαλό όμως· δεν είναι για σένα τα one night stands. Θέλεις διαφορετικά πράγματα να ζεις και να θυμάσαι.
Γι’ αυτό οι αναμνήσεις κρατούνται αχνές για όσο χρειαστείς να το ξεπεράσεις. Μέχρι η θύμηση να μη σ’ ενοχλεί πια και να μπορέσεις να σε συγχωρήσεις και να προχωρήσεις.
Επιμέλεια κειμένου Μαρίας Α. Καρμίρη: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Μαρία Α. Καρμίρη
