Λυσσάμε, ρε φίλε. Λυσσάμε να βρούμε ταίρι, να κάνουμε αγκαλίτσες και φιλάκια, να μοιραζόμαστε τρυφερές και παθιασμένες στιγμές, να νιώθουμε τον έρωτα μέσα μας να μας δίνει ενέργεια και δύναμη. Κι όταν το ταίρι δε βρίσκεται πέφτουμε σε στιγμές βαθιάς μελαγχολίας, οι φόβοι κι οι ανασφάλειες μας τρώνε μέχρι το κόκαλο, καθώς πέφτουμε στον λάκκο της απόγνωσης και της απελπισίας.
Και γιατί, κύριοι; Επειδή μάθαμε στην ιδέα του να μεγαλώνουμε, να βρίσκουμε μια καλή δουλίτσα, ένα καλό παιδί ή καλή κοπέλα, να κάνουμε οικογένεια και παιδιά και να ζούμε μια καλή ζωή; Γι’ αυτό τρελαινόμαστε και ψάχνουμε κάτω από κάθε πέτρα, αυτοκίνητο και καναπέ για τον σύντροφο τον ταιριαστό λες κι οι μέρες μας εξαρτώνται από αυτό; Λες και θα γίνει κάτι τρομερό αν δε τον βρούμε -όπως το τέλος του κόσμου, ας πούμε, ή το να βγάλουν το «Κωνσταντίνου κι Ελένης» από τη μεσημεριανή ζώνη. Τρόμος! Κι αν εγώ σας έλεγα ότι το να είσαι single όχι μόνο δε θα φέρει καταστροφή, αλλά συνηθίζεται με όμορφη ευκολία;
Σκεφτείτε έναν κόσμο όπου δε θα χρειάζεται να κάνετε μπάνιο κάθε μέρα, να ξυρίζετε πόδια ή μούσια κάθε μέρα, να αγοράζετε πακέτα τις τσίχλες, τις καραμέλες και τα σπρέι αναπνοής. Δε θα έχετε άλλη μύτη να σας μυρίζει τα μαλλιά ή τον λαιμό ούτε χέρια να ενοχλούνται απ’ τα τριχωτά σας μέρη, ενώ δε θα υπάρχουν άλλα χείλη να φιλήσετε και να φοβάστε ότι μπορεί η γεύση σας να είναι λίγο ιδιαίτερη. Δε λέω, ρε παιδί μου, ότι το να είσαι ελεύθερος είναι καλή δικαιολογία για να βγει ο μπίχλας από μέσα σας και ν’ αφήσετε τον εαυτό σας στην τύχη του, όμως να μπορείτε να το κάνετε αν θέλετε. Με λίγα λόγια, μιλάω για έναν κόσμο όπου η προσωπική υγιεινή θα είναι επιλογή κι όχι υποχρέωση. Ωραία εικόνα, ε;
Ακούστε κι αυτό, λοιπόν· όχι άλλα περιττά έξοδα! Όχι άλλα δωράκια, εκπληξούλες για γενέθλια, γιορτές ή καρναβάλια, όχι άλλα κεράσματα και τόσες πολλές ακριβές έξοδοι. Γιατί όσο να πεις ένα σινεμά, ένα φαγητό ή ποτό, ένα ταξιδάκι ρομαντικό χρειάζονται για να κρατηθεί γαργαλιστική η σχέση και το πορτοφόλι όχι μόνο δε μένει ποτέ γεμάτο, αλλά πολλές φορές αδειάζει εντελώς κι αναγκαστικά μπαίνει χέρι μέχρι και στα λεφτά που είχατε βάλει στην άκρη για το μεταπτυχιακό ή εκείνο το ταξίδι στην Κίνα -ένα δάκρυ τρέχει καυτό στο μάγουλο.
Επιπλέον, δε χρειάζεται να ανανεώνετε την γκαρνταρόμπα κάθε λίγο για να κρατιέται το ταίρι σε οφθαλμική έξαψη, μα αρκείστε κι ικανοποιείστε με το παραπάνω με τα ρούχα κι εσώρουχα -μην ξεχνιόμαστε- στην ντουλάπα σας. Για ξανακοιτάξτε· μήπως το ταξίδι γίνεται ξανά αληθινό και δεν είναι παρά μία όαση άπιαστη;
Έξτρα προσφορά των single: no drama, μανάρια! Όχι ζήλιες, όχι σκηνές, όχι ερωτήσεις για το ποια είναι η τύπισσα που σας έκανε like ή γιατί σας έστειλε ο τάδε τύπος «Hi» και «Μήπως του έδωσες δικαίωμα και μπλα μπλα μπλα». Δε χρειάζεται να δίνετε ραπόρτο σε κανέναν για το πού ήσασταν, με ποιους και τι ώρα θα γυρίσετε. Όχι υποσχέσεις πως «δε θα πιω πολύ, μωρό μου. Ναι, το ξέρω ότι εμπιστεύεσαι εμένα, αλλά όχι τον κόσμο» και να μπορείτε να σέρνεστε στα πεζοδρόμια για τον πρώτο ηλεκτρικό χωρίς τύψεις κι ενοχές. Κι αν σας έρθει την επόμενη να κατασκηνώσετε στο βουνό και να γνωρίσετε την αγρία πλευρά σας; Κανένα πρόβλημα γιατί κανένας δε θα σας πει το αντίθετο επειδή θέλει να πάτε για καφέ με τα παιδιά. Ελευθερία ftw!
Καλώς ή κακώς όταν είμαστε σε σχέση τείνουμε να βάζουμε τις ανάγκες του «μωρού μας» πριν απ’ τις δικές μας για να το κρατήσουμε ευχαριστημένο και χαμογελαστό -κι ενεργό στο κρεβάτι. Δηλαδή, δεν ερχόμαστε πάντα πρώτοι για εμάς πλέον. Ενώ όταν είμαστε single; Μαντέψτε. Ω, ναι! Μπορούμε να γίνουμε εγωιστές του κερατά -για όλους τους σωστούς λόγους, φυσικά.
Επιτέλους, το ξεχασμένο αγαπημένο μας στέκι με τη δυνατή μέταλ μουσική μπορεί να έχει θέση στο παρόν, ενώ οι τρελές βραδιές με την παρέα μπορούν να επιστρέψουν, μιας και δε θα υπάρχει λόγος να κρατάμε πίσω πια το τέρας που μας βγάζουν μόνο οι φίλοι. Συν ότι θα έχουμε άπλετο χρόνο είτε να κάψουμε είτε να γεμίσουμε. Να ξεκινήσουμε χορό, για παράδειγμα, ή να προπονηθούμε για τον επόμενο μαραθώνιο. Να κάνουμε μαθήματα Barista -why not και yolo- ή να γίνουμε ο επόμενος Σάκης Ρουβάς. Απλά πράγματα που πάντα θέλαμε και δε βρίσκαμε τον χρόνο να τα κάνουμε.
Ναι, ναι, κάποιοι ερωτευμένοι τώρα θα μας δείξουν με το δάχτυλο και θα πουν ότι λέμε δικαιολογίες για να μην κλαίμε τα βράδια που είμαστε μόνοι…κι ίσως να έχουν και δίκιο. Ε, σαφώς και δεν έχουν! Αηδίες, εμείς είμαστε δυνατοί singles και δε χρειαζόμαστε κανέναν -ανοίγει την τρίτη σοκολάτα- κι είμαστε πολύ καλύτερα χωρίς όλα τα πρέπει και τους κανόνες της σχέσης. Είμαστε ανεξάρτητοι και κάνουμε ό,τι θέλουμε χωρίς να λογοδοτούμε σε κανέναν -εκτός αν μένουμε με τους γονείς μας. Όπως και να χει! Το να είσαι ελεύθερος έχει σίγουρα τα καλά του. Άσπρο πάτο το σφηνάκι και no regrets.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη