Θέλουμε να γοητεύσουμε για να μπούμε σε μια σχέση

Σκέψου τι σου αρέσει όταν βλέπεις ένα άτομο σε μία καφετέρια, σ’ ένα μπαρ ή στο λεωφορείο. Τα ζωντανά μάτια, τα ζωηρά μαλλιά, οι ταιριαστές στο πρόσωπο γωνίες, ένα ελκυστικό για εσένα σώμα, σωστά; Εν μέρει, σωστά, αλλά από την άλλη πλευρά, όλα αυτά φαντάζουν αδιάφορα σε μία ψυχή που δε νιώθει καλά, σε μία καρδιά απελπισμένη, σε ένα βλέμμα που με απόγνωση ζητά σημασία, φροντίδα, δέσμευση.

Η λάμψη των ματιών, οι αποχρώσεις των μαλλιών, τα σχήματα των γωνιών και το όμορφο σώμα σκουραίνουν, γκριζάρουν κι εκεί που το βλέμμα αχόρταγα καταβρόχθιζε αυτό το άτομο, ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι η γεύση δεν ήταν ιδανική. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι θέλουμε να γοητεύσουμε κάποιον ώστε να μπει σε σχέση μαζί μας, όχι να τον «σώσουμε» από το να είναι single.

Έχω βρεθεί εκεί, σ’ αυτήν την απελπισία, τη μαυρίλα της ανάγκης να ερωτευτούμε και να μας ερωτευτούν και ξέρω πόσο χάλια είναι και πόσο χάλια μπορεί να φτάσει εσωτερικά. Να ξυπνάς με τη σκέψη στο μυαλό, με την ανυπομονησία πως σήμερα καθώς πηγαίνεις στη σχολή, στη δουλειά ή να συναντήσεις τους φίλους, θα τον βρεις. Αυτόν τον άνθρωπο που θα σε συνεπάρει και θα τον κάνεις να ξεχάσει όσα νόμιζε πως ήξερε ότι ήθελε από έναν σύντροφο. Ότι θα μιλήσετε, θα χαμογελάσετε, θα γοητευτείτε, θα βγείτε και όλα θα δέσουν όπως τόσον καιρό περίμενες, όπως τόσα χρόνια ήλπιζες, όπως τόσα βράδια ονειρευόσουν.

Και κάθε μέρα που περνά, η ελπίδα εξασθενεί και κάνει τα πόδια πιο βαριά, πιο ασήκωτα και το συναίσθημα να θρηνεί απεγνωσμένα που δεν μπορεί να εκφραστεί, που δεν έχει βρει ακόμα το ταίρι του, που κανένας δεν έρχεται να το αγκαλιάσει και να του ψιθυρίσει λόγια τρυφερά, αγάπης κι αιωνιότητας. Το κακό εδώ όμως, πέρα από τον πόνο που νιώθουμε και το κακό που κάνουμε στον ψυχισμό μας, είναι ότι όλος αυτός ο αρνητισμός εκπέμπεται κι αποθαρρύνει όποιον ενδιαφερόμενο.

Ελκυόμαστε από την αυτοπεποίθηση, την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, την αυτοεκτίμηση, από τη θετικότητα, την ενέργεια και διάθεση για ζωή. Μας αρέσουν δύο παιχνιδιάρικα μάτια που λένε πως ξέρουν να ζουν και να περνάνε όμορφα είτε αυτό είναι με το ν’ αράζουν με ταινίες είτε με το να πηγαίνουν σε πάρτι και συνέδρια. Γουστάρουμε να παρατηρούμε σίγουρες κινήσεις του σώματος που δείχνουν ότι υπάρχει έλεγχος, ότι είμαστε εκεί που είμαστε, ότι στεκόμαστε εκεί επειδή το θέλουμε και το επιλέγουμε, ότι ξέρουμε ποιοι είμαστε και το χαιρόμαστε. Θαυμάζουμε τους ανθρώπους με χρώμα ζωντάνιας στα μάγουλα και κουράγιο για το μέλλον στην ενέργεια. Άτομα που έχουν στόχους και φιλοδοξίες, που δε συμβιβάζονται, που δεν τα παρατάνε, που ακόμα και να πέφτουν, θέλουν να ξανασηκώνονται.

Γι’ αυτό, χρειάζεται να εστιάζουμε αλλού από το να βρούμε τον έρωτα και τη σχέση. Να κάνουμε πράγματα που θα μας παίρνουν το μυαλό από την επιθυμία αυτή και θα μεταφέρουμε την ενέργειά μας σε κάτι που μας ευχαριστεί, που μας κάνει χαρούμενους. Είτε αυτό είναι το παρκούρ είτε η ζωγραφική ή ο πρωταθλητισμός στο μπόουλινγκ. Ό,τι μπορεί να μας κάνει να ξεχαστούμε και ταυτόχρονα να μας γεμίζει εσωτερικά χρειάζεται να το φέρουμε κοντά. Πρώτα για εμάς, ώστε ν’ αρχίσουμε να εκμεταλλευόμαστε το δώρο που λέγεται ζωή, να βρούμε και να δούμε όλα όσα έχει να προσφέρει, να τ’ αρπάξουμε και να τα λιώσουμε στην αγκαλιά μας απορροφώντας όλα τα υπέροχα πράγματα που έχουν να μας δώσουν κι έπειτα για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε και τον έρωτα.

Με το να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να τον περιποιούμαστε και να τον κρατάμε ευδιάθετο, παθιασμένο, συγκεντρωμένο και αισιόδοξο, κάνουμε την ενέργειά μας, το πρόσωπό μας και τη στάση του σώματός μας, τον τρόπο που μιλάμε και συμπεριφερόμαστε να πλημμυρίζει απ’ όλα αυτά. Και ποιος μπορεί να μην ελκυθεί από ένα άτομο που ξέρει και θέλει να προσέχει τον εαυτό του; Ποιος μπορεί να μη θέλει να καταφέρει αυτό το άτομο να γίνει δικό του; Να μοιραστεί μαζί του την ενεργητικότητα, το κέφι για ζωή, να κοιτάζει μέσα στα όμορφα δραστήρια μάτια που μαρτυρούν σκέψη, εξυπνάδα κι ενδιαφέρον; Να τον φροντίσει όπως ξέρει και θέλει να φροντίζει τον εαυτό του;

Η απάντηση είναι κοντά στο μηδέν. Δε χρειαζόμαστε πτυχία και επιτεύγματα για να γοητευτούμε από ανθρώπους. Ούτε τρελές νοητικές και συναισθηματικές ικανότητες, μα αγάπη για τον κόσμο τριγύρω και αγάπη για τον εαυτό μας. Αυτά θα κάνουν τον μελλοντικό μας έρωτα να μας πλησιάσει ή να είναι δεκτικός όταν τον πλησιάσουμε, αυτά που θα τον κάνουν να πέσει για εμάς και να θέλει να είναι μαζί μας και να μείνει μαζί μας. Ας το κάνουμε, λοιπόν. Ας μας φροντίσουμε πρώτα για εμάς κι έπειτα γι’ αυτόν τον κάποιον που περιμένει να σταθούμε στα πόδια μας.