Να σταματάς ό,τι δεν έχει μέλλον

Είναι κάποιες στιγμές που νιώθουμε πως για να περιγραφεί η εικόνα της ψυχοσύνθεσής μας, θα έπρεπε να υπάρχει ένα βροχερό παράθυρο μπροστά μας με θέα τη βρεγμένη πόλη από κάτω, ενώ η κλασική δραματική μουσική να παίζει στο βάθος. Ξέρεις τώρα με δάκρυα να πέφτουν στα μάγουλα ποτάμι κι άλλα τέτοια μελοδραματικά. Κι ενώ εσύ περιγράφεις την κατάστασή σου μ’ όλα τα παραπάνω, είναι και κάποιοι άνθρωποι που μοιάζουν να έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας μπαλωμένο στις μπλούζες τους, λαγοπόδαρα για κολιέ και τετράφυλλα τριφύλλια πλεγμένα στα μαλλιά.

Μα ποτέ να μην τους έχεις δει να μελαγχολούν για τα γκομενικά τους, ρε παιδί μου; Και δεν είναι ότι έχουν πάντα έναν έρωτα στο πλάι τους, ίσα-ίσα. Αυτό που τους κάνει να φαντάζουν θεϊκά πλάσματα στα μάτια σου είναι ότι βρίσκονται σε κατάσταση ζεν ενώ είναι single. Το φαντάζεσαι; Ούτε απωθημένα ούτε ανεκπλήρωτοι ή απαγορευμένοι έρωτες; Ούτε απογοητεύσεις και χυλόπιτες; Δεν παίζει, σίγουρα αυτός ο τύπος ανθρώπου δεν είναι γήινος και δε θα σου αλλάξει κανείς τη γνώμη, καθώς κοιτάζεις έξω απ’ το βροχερό σου τζάμι.

Κι όμως, τα άτομα αυτά δεν έχουν ούτε εξωγήινες ρίζες ούτε τη θεία ουσία μέσα τους. Η αλήθεια είναι πως το μυστικό τους δεν είναι θρυλικό ή παρμένο από κάποια άλλη διάσταση, ούτε παράγεται απ’ την άκρη κάποιου ραβδιού. Αυτό που συμβαίνει είναι πως κατέχουν έναν μοχλό που εξουδετερώνει το ερωτικό ενδιαφέρον πριν αρχίσουν να δένονται με τον άλλον. Με πιο απλά λόγια, όταν βλέπουν ότι το πράγμα δε θα πάει πουθενά με αυτόν που θέλουν, απλά γυρίζουν το μοχλό και σταματούν να το σκέφτονται, να ελπίζουν και να φαντασιώνονται τη ζωή μαζί τους.

Πάρε για παράδειγμα το γλυκούλη τύπο που γνώρισες αλλά σου ρίχνει μια δεκαετία. Ξέρεις ότι δεν έχεις ελπίδες γιατί ζητάει άτομα κοντύτερα στην ηλικία του. Ε, εκεί θα σταματήσει να σε απασχολεί και θα τον δεις τέρμα φιλικά. Γνώρισες την πιο όμορφη κοπέλα που έχεις δει από κοντά στη δουλειά; Έχεις το περιθώριο να κάνεις κίνηση, αλλά βλέπεις ότι είναι στον κόσμο της και δε θέλει τέτοιου είδους γνωριμίες; Κλικ ο μοχλός και τώρα μπορείς να της μιλάς χωρίς να τραυλίζεις απ’ το άγχος. Μη σου θυμίσω και τους υπόλοιπους που γούσταρες λίγο προτού μάθεις ότι έχουν σύντροφο. Ναι, εκείνους με τους οποίους μοιραζόσουν έναν περίγυρο και το έκανε απίστευτα δύσκολο να είσαι μαζί τους. Αν είχες αποκτήσει το εργαλείο της υπέρτατης δύναμης αυτής όμως, δε θα υπήρχε δράμα.

Και τώρα εσύ έχεις μάτια γεμάτα δέος γιατί δεν πιστεύεις σ’ αυτά που διαβάζεις. Τι κληρονομικό χάρισμα είναι αυτό κι εσύ γιατί να είσαι τόσο γκαντέμης άνθρωπος για να μην έχει χαραχθεί στο DNA σου; Δεν είναι έτσι παρ’ όλα αυτά· ο μοχλός δεν κατέχεται με τη γέννα, αλλά είναι επίκτητος και μάλιστα όχι εύκολος να κατακτηθεί. Ονομάζεται κι αυτοπειθαρχία από κάποιους ή αυτοπροστασία από κάποιους άλλους. Τους ακούς να λένε «αφού πρέπει να με προστατεύσω, απλά θα το κάνω», που έχει μια μικρή δόση αλαζονείας, αλλά είναι και πάλι η αλήθεια.

Όταν η κατάσταση σε κάνει να θέλεις να βρεις το παράθυρό σου ξανά, να βάλεις τη μουσική που στριγκλίζει παρέα με τον ψυχισμό σου και ν’ αφήσεις τα ποτάμια να κυλήσουν καυτά στα μάγουλα, τότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι η σωστή κατάσταση για σένα, μιας και δεν επωφελεί σε τίποτα το μέσα σου. Απ’ τη στιγμή που έχεις φτάσει εκεί σημαίνει πως ο μοχλός  δε βρίσκεται στο σύστημά σου οπότε και δεν ενεργοποιήθηκε.

Δεν είναι ανέλπιδο όμως, μην ανησυχείς! Μπορείς να τον εγκαταστήσεις κάπου εκεί, ανάμεσα στις μελωδίες και τα δάκρυα. Απλώς συνειδητοποίησε τι κάνεις· κάθεσαι και στεναχωριέσαι, πέφτεις στα πατώματα και μαραζώνεις για κάποιον που ίσα που πρόλαβες να την πατήσεις μαζί του. Για κάτι που τελείωσε πριν καν αρχίσει. Για να νιώθεις έτσι, σημαίνει ότι το πράγμα δεν πάει κάπου, σωστά; Και για να κλαις σημαίνει ότι αναγνωρίζεις το τέλμα. Μπράβο, εδώ είμαστε. Άπαξ κ αναγνωρίσεις το τέλμα, κάνε ένα κλικ και εμφάνισε τον μοχλό. Γύρισέ τον και θα νιώσεις καλύτερα αμέσως.

Σαφώς και δεν είναι τόσο εύκολο στην αρχή και νομίζεις ότι σε κοροϊδεύω αυτήν τη στιγμή, μα έτσι γίνεται όταν εξασκηθείς. Όταν μάθεις να προστατεύεις τον εαυτό σου και να μην τον αφήνεις να χαλιέται από μάταιες καταστάσεις, από τέρματα και τείχη, τότε θ’ αρχίσει να σε προστατεύει κι αυτός αυτόματα. Και δίχως να το καταλαβαίνεις, θα πιάνεις τον εαυτό σου να μην έλκεται σοβαρά πια από το μανάρι στη δουλειά ή απ’ το συμφοιτητή που ήθελε να αράζετε μόνο για να τον βοηθάς στις εργασίες.

Γι’ αυτό σου λέω, συνειδητοποίησε ότι σου αξίζει να χαμογελάς και να είσαι καλά κι ο μοχλός θ’ αρχίσει να παίρνει μορφή και χρώμα, να σε σώζει και να πετάει μακριά τις φτιαχτές βροχές και τις επιτηδευμένες μουσικές. Τι να τα κάνεις αυτά εξάλλου όταν μπορείς να τα γλιτώνεις κι αντ’ αυτού να χορεύεις τρελαμένα σαν μικρό παιδί; Γι’ αυτό σου λέω· γούσταρε να χορεύεις. Θα δεις που θα σου αρέσει.