Σιγά-σιγά όσο μπαίνουμε στην καρδιά του καλοκαιριού όλο και περισσότεροι βρίσκουν την ευκαιρία να απομακρυνθούν απ’ τις μεγαλουπόλεις και να ξεφύγουν σε ένα διαφορετικό προορισμό. Είτε αποφασίζουν να πάνε στο χωριό τους είτε επιλέγουν κάποιο νησί. Θέλουν να χαρούν τον ήλιο και τη θάλασσα και να αναγκάσουν το μυαλό τους να τα ξεχάσει όλα για μερικές μέρες. Οι τυχεροί ίσως βγάλουν όλο το καλοκαίρι στο εξοχικό, δικό τους ή κάπου φίλου.
Παίρνει, λοιπόν, ο καθένας από ένα σακίδιο ή μια βαλίτσα, τη φορτώνει στο αυτοκίνητο και φεύγει. Αφήνει πίσω την καθημερινότητα και τις σκοτούρες της, ελπίζοντας πως ίσως αυτός ο χρόνος μακριά απ’ τη μεγαλούπολη του δώσει δύναμη στην επιστροφή του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα πάντα.
Έτσι, σιγά-σιγά, μέρα με τη μέρα, οι πόλεις αδειάζουν, το ίδιο κι οι κεντρικοί δρόμοι. Συναντάς όλο και λιγότερους ανθρώπους να κυκλοφορούν έξω, όλο και λιγότερα αυτοκίνητα να κορνάρουν εκνευριστικά στο δρόμο. Και τότε θαρρείς πως οι πόλεις αυτές ξυπνούν, χαλαρώνουν και δείχνουν ένα άλλο πρόσωπο στους λίγους εκλεκτούς, που αποφασίζουν να της κρατήσουν συντροφιά αυτές τις καλοκαιρινές μέρες.
Οι δρόμοι κάπως ερημώνουν, φανερώνουν την ομορφιά τους και σε καλούν να τους παρατηρήσεις. Τώρα, που δεν έχουν ένα σωρό παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω τους να τους κρύβουν. Βλέπεις, σαν να μην υπήρχαν παλιά, δεντράκια και πολύχρωμα λουλούδια σε διάφορες γωνιές, καθώς περπατάς χαμένος στις σκέψεις σου κι ηρεμείς. Αράζεις σε κάποιο πάρκο και συνδέεσαι πάλι με τη φύση, που τόσο σου ‘χει λείψει. Ακόμα κι οι βροχερές καλοκαιρινές μέρες είναι γοητευτικές, γλυκά μελαγχολικές.
Αυτή η χαλαρότητα στους μέχρι πρότινος τρελούς ρυθμούς σου φτιάχνει τη διάθεση. Μπορείς να περπατάς σχεδόν αμέριμνος στους δρόμους πια χωρίς να φοβάσαι την κίνηση των αυτοκινήτων και τους απρόβλεπτους οδηγούς. Μπορείς ακόμα και να χρησιμοποιήσεις ποδήλατο για τις μετακινήσεις σου. Το πεζοδρόμιο είναι δικό σου. Δε χάνεσαι μες στο πλήθος ούτε σπρώχνεσαι με κανέναν. Ακόμα κι ο αέρας που αναπνέεις νιώθεις ότι είναι πιο καθαρός.
Την προσοχή σου τώρα την τραβάνε μικροπράγματα, που πριν δεν έδινες και τόση αξία. Παρατηρείς το χαμόγελο του γείτονα όταν σου λέει καλημέρα, τα σκυλιά που λιάζονται και κοιμούνται στα πάρκα. Παρατηρείς τους κήπους των σπιτιών και ζεις τη στιγμή, χωρίς τύψεις γι’ αυτήν που μόλις πέρασε, χωρίς άγχος για την επόμενη που ακόμα δεν ήρθε.
Κι αυτή η σχετική ησυχία, πόσο πολύτιμη. Δεν ξυπνάς πια απ’ τα κορναρίσματα το πρωί. Δε χάνεις τον ύπνο σου τα βράδια ακούγοντας την εξάτμιση απ’ το μηχανάκι κάποιου που είχε όρεξη να αναστατώσει τον κόσμο. Δεν ακούς πια αυτοκίνητα με τέρμα τη μουσική τις ώρες εκείνες που θέλεις λίγο να ξεκουραστείς. Η ησυχία στο δρόμο συνεπάγεται κι ησυχία στο μυαλό σου. Γαλήνη. Μπορείς να αποφορτιστείς από μια δύσκολη μέρα, απλά ξαπλώνοντας για λίγο κι απολαμβάνοντας την ησυχία σου. Τέρμα τα τόσα νεύρα και το τόσο άγχος.
Έχεις, επιτέλους, την ευκαιρία να κάτσεις στη βεράντα. Να παρατηρήσεις τους περαστικούς. Τα ζευγαράκια που κρύβονται στα στενά για ένα φιλί. Παρατηρείς τα φώτα απ’ τα αναμμένα σπίτια. Αν τύχει και διακρίνεις και καμία φιγούρα πίσω απ’ τα παράθυρα αναρωτιέσαι τι ιστορία μπορεί να κουβαλά πίσω της. Κι η φαντασία σου οργιάζει καθώς η νύχτα σε σκεπάζει. Αν είσαι τυχερός, ίσως το φεγγάρι αποφασίσει να σου δείξει τη μεγαλοπρέπειά του. Αλλά ακόμα κι αν δεν το δεις, τα αστέρια θα σου κάνουν συντροφιά και θα φυλάξουν τις σκέψεις σου. Όλες εκείνες που αποφεύγεις τη μέρα, αλλά σε καταδιώκουν τη νύχτα.
Είναι απολαυστικές οι μεγαλουπόλεις το καλοκαίρι κι έχουν πολλά να σου προσφέρουν, αρκεί να είσαι ανοιχτός και διατεθειμένος να αξιοποιήσεις την κάθε στιγμή και να εκτιμήσεις την ομορφιά τους.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη