Να τα αποστηθίζαμε όλα όπως τους στίχους των τραγουδιών!

Στίχοι τραγουδιών κι αυτόματη πιστή απομνημόνευση. Γιατί άραγε μας συμβαίνει αυτό; Μαθαίνουμε τους στίχους των τραγουδιών (ιδιαίτερα των αγαπημένων μας) απ’ έξω κι ανακατωτά και με άνεση –χωρίς να κάνουμε ούτε συλλαβή λάθος– τους σιγοτραγουδάμε στο αυτοκίνητο ή τους φωνάζουμε στη διαπασών όσο κάνουμε μπάνιο. Κι όλο αυτό χωρίς να προσπαθήσουμε καθόλου για να συμβεί.

Ακούμε δυο-τρεις φορές ένα τραγούδι κι αυτό ήταν, ξέρουμε όλα του τα λόγια, κι ας ήταν πραγματικά πολλά. Οι στίχοι μένουν ανεξίτηλα γραμμένοι στην καρδιά και το μυαλό μας, όχι απαραίτητα γιατί έχουμε μνήμη ελέφαντα, αλλά γιατί αφορούν συναισθήματα και δημιουργούν εικόνες, σκηνές που μπορούμε να ταυτίσουμε με τις ζωές μας κι έτσι να συνδεθούμε άμεσα μ’ αυτούς.

Χωρίζουμε κι ακούμε τραγούδια που μας πονάνε και μας ρίχνουν, για να αισθανθούμε πως και κάποιος άλλος περνάει το ίδιο ζόρι. Ερωτευόμαστε κι ακούμε τραγούδια καψούρικα, όλο υποσχέσεις κι αισιοδοξία, για να μοιραστούμε κάπως τη χαρά μας. Στίχοι έντονοι, μα με αρκετή δόση ρεαλισμού κι ειλικρίνειας, που αγγίζουν απ’ τα πιο όμορφα ως τα πιο σκοτεινά μας συναισθήματα, ξύνουν αλλά κι ανακουφίζουν πληγές.

Μας θυμίζουν πρόσωπα, αφού κάθε τραγούδι έχει ένα όνομα κι έτσι πώς να ξεχάσεις τους στίχους που περιγράφουν κάποιον που δεν μπορείς να βγάλεις απ’ το μυαλό σου; Πρόσωπα που, άλλοτε, μας αφιέρωσαν το συγκεκριμένο τραγούδι ή και πρόσωπα που μεθυσμένα μας το σιγοτραγούδησαν σε κάποιο στενό. Στίχοι που περιέγραψαν δικές μας ιστορίες.

Καψούρες που γεννήθηκαν μέσα από στίχους σπουδαίων τραγουδιών, χωρισμοί που βρήκαν τη λύτρωσή τους σε μερικά ρεφρέν λαϊκών κομματιών. Το τραγούδι του γάμου σου κι οι στίχοι που ταίριαξαν απόλυτα με τα όσα ένιωθες. Εκείνο το τραγούδι που άκουσες τυχαία ένα απόγευμα που έπινες κρασί στο μπαρ της γειτονιάς κι ύστερα έψαχνες να το βρεις. Οι στίχοι που μίλησαν μέσα σου και σου θύμισαν την απαγορευμένη αγάπη, που δεν πρόλαβες να ζήσεις. Εκείνα τα λόγια που σου αφιέρωσε ο εφηβικός σου έρωτας στο παγκάκι της γειτονιάς.

Το αγαπημένο τραγούδι του μπαμπά σου παίζει στο ράδιο κι οι στίχοι σου τον θυμίζουν απόλυτα, χαμογελάς και δυναμώνεις την ένταση. Το τραγούδι του πρώην σου παίζει συνεχώς στα αφτιά σου και δε λέει να φύγει απ’ το κεφάλι σου. Μόνο το τραγούδι ελπίζεις κι όχι κι η σκέψη του.

Είναι κι εκείνα τραγούδια κι οι στίχοι τους, φυσικά, που σου κολλάνε απ’ το πουθενά, ακόμα κι αν δεν ταιριάζουν στη φάση σου, και δεν ξεκολλάνε με τίποτα απ’ το μυαλό σου. Τα άκουσες τυχαία το πρωί πίνοντας τον καφέ σου και τώρα είναι μαζί σου όλη μέρα. Συναισθήματα που έγιναν τραγούδια κι έμειναν για πάντα στο νου μας, στίχοι που για χρόνια θα στολίζουν έρωτες (ακόμα κι ανεκπλήρωτους) και μελωδίες που θα μας κρατάνε συντροφιά κάτι μοναχικά βράδια.

Θυμόμαστε τα πάντα, γιατί απλά υπάρχει λόγος για να τα θυμόμαστε. Οι στιγμές που ζήσαμε ζωντανεύουν ξανά με έναν όμορφο ρυθμό μέσα από στίχους που λένε ίσως όσα δεν τολμήσαμε εμείς να πούμε. Τραγούδια που μισήσαμε και λατρέψαμε είναι εκεί να μας θυμίζουν πισωγυρίσματα κι απογοητεύεις.

Η μαμά σου σιγοτραγουδάει το τραγούδι της με τον μπαμπά σου κι εσύ με τα αδέρφια σου γελάτε κι απαθανατίζετε τη στιγμή. Η μουσική, οι στίχοι κι οι μελωδίες είναι παντού στη ζωή μας. Δεν υπάρχει μέρα που κάποιος, κάπου, δε θα σιγοτραγουδήσει, που δε θα θυμηθεί έναν παλιό στίχο.

Ένα στίχο που θα ξυπνήσει μια στιγμή. Μια στιγμή που ίσως κρατήσει για πάντα.