Πολύτεκνες οικογένειες∙ πολλή φασαρία και πολλή αγάπη

My big fat Greek family. Ο ορισμός της μέσης ελληνικής οικογένειας. Το να ‘χει μεγαλώσει κανείς μέσα σε μία μεγάλη οικογένεια είναι συναρπαστικό, αλλά αυτό δεν το συνειδητοποιεί κανείς παρά μόνο όταν μεγαλώσει αρκετά και φτιάξει πια τη δικιά του.

Κι αυτό γιατί όταν μένετε όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι, τα πράγματα μπορεί να μην είναι πάντοτε τόσο εύκολα διαχειρίσιμα κι ήρεμα. Μεγάλες, πολύτεκνες, οικογένειες με πολλά αδέρφια, μικρά και μεγάλα, ζουν μια ζωή διαφορετική από όλες τις άλλες. Κάθε άλλο παρά γαλήνια κι ειρηνική. Φωνές απ’ τη μαμά γιατί το τραπέζι είναι στρωμένο και το φαγητό είναι έτοιμο. Τσακωμοί και μαλλιοτραβήγματα απ’ τα μικρότερα μέλη της οικογένειας, οι γνωστές σε όλους ουρές έξω απ’ την τουαλέτα, που παραλίγο να τα κάνεις πάνω σου, όσο περιμένεις να χρησιμοποιήσεις το μπάνιο, κι όταν τελικά έρχεται η σειρά σου δεν υπάρχει σταγόνα ζεστού νερού. Το ψυγείο φουλάρει καθημερινά και σε χρόνο dt καταλήγει άδειο, λες κι έπεσε επιδρομή. Βασικά κάτι τέτοιο έγινε, αφού εκείνο το οικογενειακό παγωτό που ήταν σε προσφορά 1+1 άδειασε αποβραδίς μέσα σε λίγα λεπτά.

Ο μεγάλος αδερφός αποφάσισε να φέρει στο σπίτι την καινούργια του κοπέλα, αλλά αναζητά μάταια ένα ήσυχο μέρος για να καθίσουν. Η αδερφή σου δίνει πανελλήνιες κι έχει νεύρα, που τα μικρά κάνουν φασαρία και δεν την αφήνουν να συγκεντρωθεί. Οι γονείς παράγουν ήχους δυνατότερους κι από επαγγελματικά ηχεία, αφού το να γίνουν φωνακλάδες, μήπως κι ακουστούν ποτέ, υπήρξε μονόδρομος.

Φίλοι και συγγενείς θαυμάζουν τέτοιες οικογένειες, ενώ ταυτόχρονα απορούν πώς τα καταφέρνουν. Απορούν πώς τα βγάζουν πέρα, αν είναι τα χρήματα αρκετά για να συντηρούν τόσους ανθρώπους και πώς δεν τρελαίνονται όταν υπάρχει μονίμως τόση φασαρία. Μεγάλες οικογένειες ίσον και μεγάλα ζόρια, έχουν όμως παράλληλα βαριά θεμέλια αγάπης, φροντίδας και σεβασμού. Μπορεί τα χρήματα να μη φτάνουν πάντα για να ικανοποιούν κάθε επιθυμία όλων των μελών, αρκούν, όμως, για να εκπληρώσουν ανάγκες, αφού έχουν όλοι μάθει να ανταλλάσσουν, να μοιράζονται και να συμβιβάζονται, θέτοντας προτεραιότητες κάθε φορά.

Οι γιορτές και τα γλέντια είναι ειδικότητά τους. Τα τεράστια οικογενειακά τραπέζια θυμίζουν δεξιώσεις γάμου –αν και δεν απέχουν και πολύ απ’ τα συνηθισμένα τους–, οι φωνές είναι δυνατές, οι κατσαρόλες στην κουζίνα γεμάτες και τα πιάτα ξεχειλίζουν σπιτικές νοστιμιές. Εννοείται πως υπάρχει ποικιλία, αφού ο καθένας έχει τις παραξενιές και τις αδυναμίες του. Απ’ το μενού δε λείπει τίποτα, φαγητά, γλυκά, γέλια, τραγούδια, πειράγματα. Όλα εκεί.

Να σημειωθεί ότι όλα τα μέλη της οικογένειας έχουν κλειδωθεί τουλάχιστον μία φορά έξω απ’ το σπίτι, έχοντας την εντύπωση ότι κάποιος απ’ τους υπόλοιπους θα ‘χει σκεφτεί να αφήσει το κλειδί στην πόρτα. Εννοείται πως ρούχα δεν πετιούνται σχεδόν ποτέ, αφού τα μικρότερα μέλη της οικογένειας πάντα φορούν αυτά των μεγαλύτερων αδερφών, κι ας γκρινιάζουν. Δράματα κι εντάσεις συμβαίνουν καθημερινά στις μεγάλες οικογένειες. Αλλά ακόμη κι αυτοί οι ομηρικοί καβγάδες, οι ζήλιες ανάμεσα στα αδέλφια, η κούραση των γονιών που γεννά νεύρα, ακόμα και τα στραβά και τα ζόρικα που προκύπτουν, όλα τελειώνουν με μια αγκαλιά και μια υπόσχεση πως όλοι μαζί τα μπορούν όλα.

Μέσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια η αγάπη είναι σχεδόν εξ ορισμού πολλή. Όλοι μαθαίνουν να βοηθούν, να μοιράζονται, να δίνουν, ενώ παράλληλα σέβονται ο ένας τον άλλον κι εκτιμούν όσα έχουν, με την ασφάλεια πως κανείς ποτέ δε θα ‘ναι μόνος. Τα παιδιά μεγαλώνουν μ’ αυτές τις αξίες, που αργότερα τις εξωτερικεύουν σ’ όλες τις σχέσεις τους και καταλήγουν να τις περνούν, αργότερα, και στις δικές τους οικογένειες.

Μεγάλες οικογένειες, λοιπόν, με δομή την αγάπη και τον σεβασμό είναι παρούσες στην ελληνική κοινωνία κι είναι πάντα ξεχωριστές.