Θα σου φτιάξω το σκηνικό: Κάνουμε αντιγραφή-επικόλληση ή για πιο άμεση λύση κάνουμε το γνωστό σε όλους σκρινσοτ και πατάμε αποστολή στην ομαδική συνομιλία με τους κολλητούς μας. Όλοι το έχουμε κάνει το κάνουμε και εννοείται πως θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Καμιά φορά εκνευριζόμαστε κιόλας, όταν ο παραλήπτης δεν είναι ενεργός ή όταν το έχει διαβάσει-δει και μας αγνοεί. Είναι με τα καλά του; Εμείς καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας μια απάντηση κι αυτοί είναι στον κόσμο τους. Αλήθεια τι είδους απάντηση καρτερούμε; Τι ακριβώς περιμένουμε με τόση ανυπομονησία από την απέναντι όχθη; Είναι μια απάντηση σε μια ερώτηση; Είναι μήπως μια επιβεβαίωση σε κάποια αμφιβολία μας; Μια έγκριση; Ή μια βοήθεια που θα διώξει την αμφιβολία μας μακριά;

Στέλνουμε όλων των ειδών τα μηνύματα στους κολλητούς μας, ακόμα και τα ερωτικά και τα λίγο πιο πικάντικα. Ναι, ας το παραδεχτούμε πως το κάνουμε κι αυτό. Είτε γιατί θέλουμε να περηφανευτούμε λίγο, είτε γιατί θέλουμε ένα χέρι βοηθείας στο πώς να απαντήσουμε ανάλογα. Καμιά φορά έχουμε έλλειψη εμπειρίας ή απλά είμαστε μπερδεμένοι σαν εκείνα τα ακουστικά που θέλεις τόσο πολύ να ακούσεις μουσική αλλά είναι φιόγκος και κόμπος μαζί. Αναζητούμε λοιπόν βοήθεια στα κοντινά μας πρόσωπα για να τα ξεμπερδέψουν, για να μας ξεμπερδέψουν.

Στην τελική αν δεν ξέρουμε εμείς πώς να απαντήσουμε, θα ξέρουν σίγουρα οι κολλητοί μας. Γιατί εκείνοι πάντα ξέρουν, γιατί εκείνοι είναι πάντα εκεί. Αλλά από την άλλη μήπως το παρακάνουμε; Μήπως παραείμαστε ανασφαλείς ή υπερόπτες; Μήπως να τα κρατούσαμε για μας όλα τα πικάντικα μηνύματα γιατί στο κάτω-κάτω δεν αφορούν παρά μόνο εμάς. Αν απαντήσουν οι κολλητοί για μας τότε χάνεται όλη η μαγεία. Αν δώσουν λάθος έγκριση που τελικά εμείς τη μετανιώσουμε και μετά είναι αργά; Ναι, καλή η συμβουλή και η βοήθεια αλλά μερικές φορές η μόνη λύση βρίσκεται μέσα μας κι όχι στον κολλητό μας τον Γιάννη ή την κολλητή μας τη Μαρία.

Καλά τα σκρινσοτ, καλή και η συμβουλή που μας έδωσε η παρέα. Αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερο αν η απάντηση στέλνονταν από εμάς και μόνο εμάς. Κι ας ήταν και λάθος, ας ήταν κι άσχετη ή ανώριμη. Θα ήταν από εμάς, θα ήταν ειλικρινής. Ναι στην ειλικρινή προσωπική μας άποψη κι όχι στην ξένη και υπερβολική απάντηση του κολλητού. Άπαξ και ξέρουμε τι γίνεται σε μια ιστορία, είμαστε γνώστες της κατάστασης και των συναισθημάτων μας, τότε γιατί να πάρουμε τη βοήθεια του κοινού; Ας καθίσουμε μόνοι κι ας σκεφτούμε τι θέλουμε και τι όχι.

Οι κολλητοί θα μας οδηγήσουν σε άλλα μονοπάτια, ίσως όχι εσκεμμένα, αλλά θα απαντήσουν με βάση τα δικά τους θέλω κι όχι τα δικά μας. Εσείς θα θέλατε να απαντήσουν οι δικοί του/της φίλοι σε μηνύματα που στείλατε εσείς; Χάνεται το παιχνίδι έτσι, αν πάρουν άλλη την σκυτάλη και κάνουν κουμάντο στις επιθυμίες σας.  Πόσο δύσκολο είναι πια να ξεμπερδέψουμε μόνοι μας τα ακουστικά μας; Υπομονή και θα ξεμπερδευτούν κι αυτά όπως κι όλα τα άλλα που μας απασχολούν. Αφού εμείς είμαστε αυτοί που θέλουμε και θα ακούσουμε μουσική στο τέλος, γιατί να ανακατευτούν τρίτοι και να τα κάνουν χειρότερα;

 

Συντάκτης: Δήμητρα Μποζίνη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου