Αθεράπευτα ανικανοποίητα όντα εμείς οι άνθρωποι που κατακτούμε στόχους τον έναν πίσω απ’ τον άλλον και ποτέ δεν αρκούμαστε σε αυτό που έχουμε. Όντα αδηφάγα που φτιάχνουμε πλασματικές καταστάσεις και γεγονότα απ’ τα οποία μετά μόνοι μας χαλιόμαστε. Μια συνεχής παράνοια και τρέλα για το τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι. Χαλάμε ενέργεια και φαιά ουσία σε μαντεψιές κι υποθέσεις δίχως νόημα.

Γίναμε δειλοί, τόσο μάλιστα που τώρα φοβόμαστε να κάνουμε και το αυτονόητο, να είμαστε αληθινοί. Μπήκαμε λοιπόν όλοι στο τριπάκι, πέσαμε στην παγίδα κι αρχίσαμε να παίζουμε κι εμείς το παιχνίδι σαν σωστά στρατιωτάκια. Υπεραναλύσεις για το τι μπορεί να σκέφτονται για σένα, αν πρέπει να βάλεις μία ή δύο τελείες στο μήνυμα που θα στείλεις και τι εννοούσε πίσω απ’ το «καλά» που σου είπε -μια παραπάνω αδυναμία των γυναικών στην υπερανάλυση είναι γεγονός. Α κι όσο για το καλά δεν εννοούσε τίποτα, δε σημαίνει τίποτα και δεν το σκέφτηκε παραπάνω από δύο δεύτερα.

Δεν μπορείς να μπεις στο μυαλό των άλλων, να διαβάσεις τις σκέψεις τους άρα πάψε να κάνεις σενάρια γιατί κι αυτό κάποια στιγμή κουράζει. Βλέπεις ακόμα και τα στρατιωτάκια έχουν κάποιες ώρες ανάπαυσης, μπαίνουν στο συρτάρι τους και δεν τα ενοχλεί κανείς. Πρέπει κι εσύ να χαρίζεις στον εαυτό σου τέτοιες στιγμές ηρεμίας. Είναι κάποιες φορές σημαντικό να μένουμε εμείς με το εγώ μας χωρίς παρεμβάσεις τρίτων και παράσιτα που θα μας επηρεάζουν.

Ενοχικοί ως το κόκαλο που δεν καταφέραμε στιγμή να συνυπάρξουμε με το εγώ μας και τώρα κρεμόμαστε απ’ τα χείλη και τις λέξεις των άλλων γιατί μάλλον, ίσως, αυτοί μας ξέρουν καλύτερα. Στο μυαλό μου έρχονται θλιμμένες μαριονέτες που χορεύουν κι ακολουθούν πιστά τον ρυθμό από κάποια παλαμάκια που ακούγονται στο βάθος. Βλέπεις, ξεχάσαμε ότι στον χορό υπάρχει κι ο αυτοσχεδιασμός, δε σκεφτήκαμε ότι δεν είναι κάποιο υπερθέαμα για τα μάτια άλλων, αλλά κάτι που θα φτιάξει τη δική σου διάθεση. Αν λοιπόν αρέσει και σε άλλους το θέαμα αυτό καλώς -αν όχι, δε θα πρέπει να σε απασχολεί.

Ψάχνουμε συνεχώς απεγνωσμένα να επιβεβαιωθούμε από γνώμες τρίτων, τι θα πουν και τι σκέφτονται για εμάς. Αλλά κανείς δεν είναι τέλειος κι όσο και αν το προσπαθήσεις πάντα θα υπάρχουν αρνητικά σχόλια, «εχθροί» και κακοήθειες. Δεν ξέρω αν είναι λάθος ή σωστό, πάντως εγώ επιλέγω την άγνοια και φτιάχνω τείχη γύρω μου με ό,τι καλό έχω μαζέψει. Κι αν κάτι διαπεράσει τα τείχη μου φροντίζω να το διώχνω όσο πιο μακριά γίνεται.

Επειδή λοιπόν το κλίμα έπεσε κι εγώ δεν το ‘θελα, γνώμη μου είναι να γεμίσεις τη μέρα σου με καταστάσεις όμορφες όπως είναι μια εκδρομή ή μια βόλτα στη θάλασσα και να μην τυραννιέσαι με γνώμες τρίτων. Ξέρω πως δε φτιάχτηκες από ατσάλι και δύσκολα μένεις ανεπηρέαστος από κριτικές που ακούς για σένα, αλλά ίσως τελικά και μια μικρή δόση αναισθησίας να μην έβλαψε ποτέ κανέναν. Κι επειδή τα περισσότερα που σκεφτόμαστε είναι σενάρια δικά μας που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, μην το πολυσκέφτεσαι και μην το κουράζεις παραπάνω.

Λόγια αληθινά από μια άκρως ενοχική ψυχή.

 

Συντάκτης: Νάγια
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη