Έχουμε παραπάνω από έναν κολλητούς

Είναι αυτοί που θα σε ακολουθήσουν στην τρέλα σου, θ’ ακούσουν τις βαρετές σου ιστορίες κι όταν σέρνεσαι στα πατώματα θα είναι πάλι εκεί δίπλα σου. Μπορεί να μιλάτε κάθε μέρα, μπορεί κι όχι, πάντως σίγουρα ο τετράωρος καφές για εσάς δε θα είναι ποτέ αρκετός.  Είναι οι ίδιοι που θα προσπαθήσουν να σε μεθύσουν και το ίδιο βράδυ θα σε βγάλουν βίντεο, το οποίο φυσικά θα φροντίσουν να το δείξουν σε όσους περισσότερους μπορέσουν. Ναι, ναι, μιλάω για αυτά τα αξιαγάπητα πλάσματα, τους κολλητούς μας.

Κολλητοί, μία λέξη που αν την χρησιμοποιείς συχνά, είσαι απ’ τους τυχερούς. Και σίγουρα ο πληθυντικός της ταιριάζει πολύ καλύτερα απ’ τον ενικό. Εμείς που μεγαλώσαμε με πολλούς κολλητούς γνωρίζουμε καλά ότι αυτός ο πληθυντικός μας είναι απαραίτητος κι ίσως πολλές φορές τον θεωρούμε δεδομένο, αλλά δεν είναι.

Χάρη σε αυτές τις υπέροχες υπάρξεις, έμαθα από μικρή κάτι που δε θα το ξεχάσω ποτέ. Οι φίλοι δεν είναι μόνο μια δεύτερη οικογένεια, είναι ίσως ένα άλλο είδος έρωτα που όμως ήρθε για να μείνει. Βλέπεις, εμείς οι άνθρωποι αδυνατούμε να δεχτούμε ότι ο έρωτας που τώρα είναι τα πάντα για εμάς μπορεί κάποια στιγμή να τελειώσει. Η φιλία όμως είναι κάτι τελείως διαφορετικό, λειτουργεί με άλλους όρους κι όσο την καλλιεργείς, δύσκολα σε προδίδει. Έμαθα λοιπόν για την αξία της φιλίας και φρόντισα από νωρίς να με περικυκλώσω με ανθρώπους που ξεχώρισα, αυτούς που εγώ αποκαλώ αστεράκια. Γιατί αστεράκια; Γιατί  κουβαλάν ένα άστρο μέσα τους, λάμπουν κι έτσι κλέβω και εγώ λίγη απ’ τη λάμψη τους.

Δεν είναι κρίμα λοιπόν η λέξη αυτή να είναι σε ενικό αριθμό, όταν ο πληθυντικός μπορεί να σου πολλαπλασιάσει όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα που βιώνεις σε μια αληθινή φιλία; Και τονίζω το «αληθινή» γιατί ζούμε στην εποχή που είναι στη μόδα αυτές οι δήθεν αγαπησιάρικες φιλίες του facebook (διάρκειας λίγων μηνών) με λεζάντες που υμνούν την αιώνια φιλία και hashtags τύπου besties -είπε κι ανέβασε φωτογραφία με τις αδελφές ψυχές της (γελάει ο κόσμος). Κι είναι και κάποιοι οι άλλοι, αυτοί που πάντα έχουν τις περισσότερες παρέες, πάντα περιτριγυρίζονται από πολλούς, όμως στη δύσκολη στιγμή μπορεί να μην έχουν κανέναν δίπλα τους γιατί δε φρόντισαν ποτέ να ασχοληθούν και να εμβαθύνουν σε κάποια τους σχέση.

Για να μην παρεξηγηθώ, λοιπόν, μιλάω για πραγματικούς φίλους που στα βάθη των χρόνων είναι ακόμα εκεί και σου είναι απαραίτητοι ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Κάποτε ένας δικός μου είχε πει ότι τον αληθινό φίλο τον ξεχωρίζεις απ’ τους υπόλοιπους, όταν μπορείς να συνυπάρχεις μαζί του στον ίδιο χώρο για ώρα χωρίς απαραίτητα να μιλάτε. Δε χρειάζεται να προσποιείσαι ούτε να μιλάς ακατάπαυστα κι οι παύσεις σας δε σου προκαλούν αμηχανία.

Κολλητοί λοιπόν, είναι αυτοί που μπορεί να συνυπάρχετε για ώρες στον ίδιο χώρο, κάνοντας ο καθένας τα δικά του κι όμως ταυτόχρονα με κάποιον περίεργο τρόπο να επικοινωνείτε. Είναι αυτή η οικειότητα που θέλει κόπο για να χτιστεί, αλλά αν τα καταφέρεις, την απολαμβάνεις για μια ζωή. Κι είναι μαγικό όταν μπορείς να τη μοιράζεσαι με παραπάνω από έναν άνθρωπο.

Πάμε κόντρα σε όλους αυτούς που υποστηρίζουν ότι κολλητός είναι μόνο ένας. Είναι στο χέρι σου να έχεις όσους φίλους θέλεις. Και θα σου πω ένα μυστικό, με όσους περισσότερους «όμορφους» ανθρώπους περιτριγυρίζεσαι, τόσο πιο «όμορφος»  γίνεσαι και εσύ εσωτερικά. Παίρνεις απ’ τον καθένα  στοιχεία που εκτιμάς και σε γοήτευσαν κι εξελίσσεσαι κι εσύ ο ίδιος ως οντότητα.

Ένα κείμενο λοιπόν, αφιερωμένο σε όλους αυτούς που καθημερινά κάνουν τη ζωή μας λίγο πιο πολύχρωμη, μας ανέχονται και τους ανεχόμαστε και ξέρουμε με βεβαιότητα ότι είναι και θα συνεχίσουν να είναι στο πλάι μας για πολλά χρόνια ακόμα.