Μεγαλώνοντας η μάνα σου γίνεται φίλη σου

Είναι εκείνη που πάντα θα «τα ακούσει» ακόμα κι αν δεν φταίει. Σάκος του μποξ που εμείς τα παιδιά χτυπάμε αλύπητα μια ζωή, μη σκεπτόμενοι τις επιπτώσεις. Διαφωνίες, νεύρα, τσακωμοί γιατί κατά βάθος ξέραμε πως είχε δίκιο. Είναι αυτή που θα την πάρεις τηλέφωνο για την πιο δύσκολη απόφαση μέχρι και την πιο χαζή.

Υπερβολικές στο έπακρο λόγω της ανάγκης τους να είμαστε καλά. Την ίδια στιγμή που θα σε ρωτήσει γιατί βγαίνεις, θα ανησυχήσει που δε βγαίνεις. Γλυκές μανούλες που κατηγορούμε για τα πάντα και τελικά το μόνο που ζητάνε είναι να είμαστε ευτυχισμένοι.

Και κάπου εκεί κοντά στην ηλικία των 30 έρχεται αυτή η μαγική στιγμή που συνειδητοποιείς ότι η μητέρα σου δεν είναι εχθρός σου, αλλά φίλη σου. Για την ακρίβεια, ίσως είναι ο άνθρωπος που προσπάθησε περισσότερο από όλους για τη δικιά σου ευτυχία.

Εκτιμάς όλες εκείνες τις φορές που ενώ εσύ φώναζες, εκείνη παρέμεινε δίπλα σου. Ίσως τότε είναι που αρχίζεις κι ωριμάζεις ψυχικά. Στην ουσία βάζεις στην άκρη τον εγωισμό σου, πνίγεις το κακομαθημένο πιτσιρίκι μέσα σου που ήταν σε όλα αντιδραστικό, πέφτουν τα τείχη μαμάς-παιδιού και δημιουργείται μια καινούρια σχέση, μια σχέση φιλίας.

Μεγαλώνοντας θα καταλάβεις πως η σχέση με τη μαμά σου είναι η πιο αληθινή σχέση που θα έχεις στη ζωή σου. Είναι εκείνη που πάντα θα νοιάζεται πρώτα για σένα και μετά για εκείνη. Είναι και θα είναι η πιο ειλικρινής σου φιλία. Κι αυτό δυστυχώς είναι κάτι που δύσκολα το αντιλαμβάνεσαι νωρίτερα.

Κι έρχεται λοιπόν εκείνη η αμήχανη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι προτιμάς να πας για ψώνια με τη μαμά σου –και πλέον όχι γιατί εκείνη τα πληρώνει όλα– επειδή ξέρεις ότι πάντα μαζί της κάνεις τις καλύτερες επιλογές, είναι ο συμβουλάτοράς σου και ξέρεις ότι θα είναι 100% συγκεντρωμένη πάνω σου. Και μετά έρχεται η δεύτερη αμήχανη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι κάποιες φορές προτιμάς τον καφέ με τη μαμά σου και τις φίλες της απ’ ό,τι με τη δική σου παρέα -συγγνώμη, παιδιά.

Ναι εντάξει, δεν είναι τα ψώνια ούτε ο καφές. Είναι όλα αυτά τα μικρά κι ασήμαντα πράγματα που σε κάνουν όμως να συνειδητοποιείς πόσο ανάγκη την έχεις. Αρχίζεις κι αναθεωρείς για όλα αυτά που τόσα χρόνια διαφωνούσες μαζί της -φυσικά ποτέ δε θα της το παραδεχτείς.

Ναι, η σχέση σου με τη μητέρα σου δεν έχει να κάνει με ηλικίες, αλλά με το πώς την καλλιεργείς με τα χρόνια. Όσο κι αν μεγαλώνεις, δε γίνεται στα 30 σου κάποιο θαύμα και ξαφνικά γίνεστε φίλες με τη μαμά σου. Αυτό είναι κάτι που το καλλιεργείς στο πέρας των χρόνων κι απλά σε μια μεγαλύτερη ηλικία, έχεις την ωριμότητα να εκτιμήσεις και κάποια στοιχεία της σχέσης σας που δεν τους έδινες σημασία στο παρελθόν.

Να τις αγαπάτε, λοιπόν, να τις νοιάζεστε και να τις φροντίζετε σε κάθε ηλικία γιατί πιθανότατα να είναι η ομορφότερη κι η πιο αληθινή σχέση της ζωής σας. Για αυτές τις υπέρλαμπρες υπάρξεις που θέλουν πάντα να μας φτιάχνουν το κέφι και να να μας βλέπουν χαρούμενους ό,τι θέματα κι αν έχουν οι ίδιες.

Ο ορισμός της ανιδιοτελούς αγάπης, κάτι που δε θα το βρεις σε φίλους, όχι γιατί δε σε αγαπάνε, αλλά γιατί δύσκολα κάποιος θα βάλει εσένα πάνω απ’ τον εαυτό του. Μια φιλία, λοιπόν, που μπορεί να αργήσεις να αντιληφθείς τη σημασία της ύπαρξής της, αλλά προσφέρει τα πάντα κι αξίζει κάθε κόπο, κάθε τσακωμό και κάθε ένταση.