Κάθε παιδί μπορεί να γράψει τη δική του ιστορία. Να περιγράψει μ’ έναν δικό του τρόπο εικόνες, αναμνήσεις, συναισθήματα και στιγμές. Να μιλήσει όπως μόνο αυτό ξέρει για την αγάπη, την οικογένεια, την τρυφερότητα. Να αναφερθεί στους γονείς και σε αυτά που κατάφεραν με να του διδάξουν –θετικά ή αρνητικά.
Υπάρχουν όμως και παιδιά που η ιστορία τους κρύβει κάτι άλλο. Τελείως διαφορετικό. Παιδιά κακοποιημένα ή παραμελημένα. Παιδιά δε γνώρισαν ποτέ γονείς, που μεγάλωσαν μόνα ή απ’ το ένα ανάδοχο σπίτι στο άλλο. Μεγαλώνοντας έφτασε η στιγμή να κρατήσουν στα χέρια τους το δικό τους παιδί και μαζί κι έναν έντονο φόβο: δε γνώρισαν ποτέ γονέα και δεν τους φαίνεται και τόσο γνώριμο πώς είναι να’ ναι γονείς.
Δεν ξέρουν τι θεωρείται φυσιολογικό και τι όχι. Δεν ξέρουν πόσα χάδια μπορεί να’ ναι αρκετά ή αν ένα φιλί αρκεί για καληνύχτα. Αν ένα νανούρισμα μπορεί να ταξιδέψει ή αν απλώς το σκοτάδι αρκεί. Δεν ξέρουν τι θεωρείται θρεπτικό, τι είναι παραδοσιακό. Κι αν όλα αυτά μπορεί να θεωρηθούν σχετικά, το μόνο σίγουρο είναι ότι ξέρουν από ουλές, πληγές και πολύτιμα μαθήματα για το τι δεν πρέπει να κάνουν κι ίσως αυτό να’ ναι μια καλή αρχή.
Γιατί δεν υπάρχουν κανόνες για να γίνεις γονιός. Κάθε παιδί έχει διαφορετικές ανάγκες και οι γονείς μαθαίνουν τι είναι απαραίτητο και τι όχι παρατηρώντας και ακούγοντας. Κι αν το χάδι, το άγγιγμα και η στοργή μοιάζουν απαραίτητα, μερικά παιδιά τα χρειάζονται περισσότερο κι άλλα λιγότερο. Σε μερικά απαιτείται ώθηση για να περπατήσουν και άλλα δεν μπορείς να τα συγκρατήσεις. Μερικά χρειάζονται ενθάρρυνση κι άλλα έχουν περίσσεια αυτοπεποίθηση από μόνα τους. Γιατί το να ‘σαι γονιός μοιάζει με ένα αιωρούμενο παιχνίδι.
Η μητρότητα και η πατρότητα είναι μια έντονη συναισθηματική εμπειρία και για τους περισσότερους συνειδητοποιημένους ανθρώπους τρέχει παράλληλα με τη χαρά, την υπόσχεση και τον φόβο να μπορέσουν ν’ ανταποκριθούν στο έργο τους. Το να μη γνώρισες γονείς ή να μην έχεις βρεθεί σε ένα υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να σ’ αφήσει ελεύθερο να δημιουργήσεις ή να προσδιορίσεις τις δικές σου αξίες. Ποια είναι τα πράγματα που ‘ναι σημαντικά γι’ εσένα; Ποιες ηθικές αξίες ελπίζεις να μεταβιβάσεις στο παιδί σου; Ο εντοπισμός τους μπορεί να σε βοηθήσει να δημιουργήσεις ένα πλαίσιο στο οποίο θα μπορέσεις να προσθέσεις εμπειρίες και να δημιουργήσεις τις δικές σου οικογενειακές παραδόσεις που ενισχύουν τα μαθήματα ζωής που ελπίζεις να ενσταλάξεις.
Δε χρειάζεται να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Η αγάπη που αφήνεις τον εαυτό σου να νιώσει θα’ ναι ο πρώτος οδηγός. Τύλιξε το μωρό σου στην αγκαλιά σου και μίλησέ του για τις ελπίδες και τα όνειρά σου. Μίλησέ του για τους φόβους σου και τις ανησυχίες σου. Αυτή η πράξη είναι η πρώτη στο εγχειρίδιο οδηγιών που μπορεί να χρειαστείς. Ακόμα κι αν έλαβες λίγα όταν ήσουν εσύ παιδί, τώρα που είσαι γονέας έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις μια συναρπαστική, διδακτική και θεραπευτική εμπειρία. Έχεις την γλυκόπικρη ευκαιρία να γίνεις ο γονέας που πάντα ήθελες. Γι’ αυτό διώξε μακριά κάθε συναίσθημα ανεπάρκειας και αφέσου ώστε να μπορέσεις να ζήσεις τη στιγμή.
Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
